Ontwikkeling van een effectieve methode om de circadiane fase van mensen te bepalen ten behoeve van klinische applicaties

Circadiane ritmiek stuurt de dagelijkse slaap-waak cyclus en verstoring hiervan
heeft invloed op ziekte en gezondheid bij mensen. Sommige behandelingen,
bijvoorbeeld chemotherapie bij kanker, blijken efficiënter als ze worden
toegediend op een bepaalde fase van het circadiane ritme van de patiënt.
Ondanks de groeiende aandacht voor deze gemodificeerde behandelingen, zijn de
methodes om de circadiane ritmiek van patiënten goed te bepalen niet optimaal.
De standaard methode om de circadiane fase bij mensen te bepalen is door middel
van het meten van de nachtelijke afgifte van het hormoon melatonine. Deze
benadering kost veel geld en tijd en behoeft specialistische expertise. Dit
onderzoek is bedoeld om de circadiane fase bij mensen te meten op een
efficiënte en practische wijze die toepasbaar is in de kliniek. Verschillende
methodes voor het schatten van circadiane fase zullen worden gecombineerd en
gemodelleerd om een optimale combinatie van metingen, apparatuur, en software
algoritmes te vinden die gebruikt kunnen worden door niet circadiane
onderzoekers om een klinisch relevante bepaling van circadiane ritmiek in
patiënten te kunnen uitvoeren.

Het doel van dit onderzoek is een betrouwbare en efficiente methode te
ontwikkelen voor het schatten van de fase van de biologische (circadiane) klok
bij mensen.

In deze observationele studie zullen metingen tijdens werkdagen en vrije dagen
worden gebruikt om algoritmes te ontwikkelen die dagelijkse patronen van
activiteit, lichaamstemperatuur, huidtemperatuur, hartslagfrequentie en EEG
integreren tot een schatter voor de fase van melatonine ritmiek. In week 1
zullen activiteit, huidtemperatuur en hartslagfrequentie continue gemeten
worden. Lichaamstemperatuur wordt 2x 24 uur gemeten. Aan het eind van de week
zullen melatonine bepalingen in het lab worden uitgevoerd. Week 2 heeft geen
metingen. In week 3 zullen 2 nachten EEG metingen worden uitgevoerd. Een
slaapdagboek zal gedurende week 1 en week 3 worden bijgehouden. Op elke dag
dat proefpersonen apparatuur dragen, moeten de proefpersonen een
bewegingssensor om de pols dragen. Op de dagen dat ze de polssensor dragen,
moeten de proefpersonen ook een ketting met een lichtsensor om hun nek dragen.
Als de proefpersonen in bed liggen moet de sensor op hun nacchtkastje liggen.
Voorafgaand aan de studie zullen een aantal vragenlijsten worden afgenomen.
Details van de proefopzet zijn gegeven in het protocol.

De belasting van proefpersonen tijdens deze studie bestaat uit het dragen van
lichtgewicht dataloggers gedurende een week en twee dagen. Daarnaast is het
bijhouden van een slaapdagboek noodzakelijk. Proefpersonen hoeven geen
vragenlijsten of andere taken uit te voeren die hun normale dagelijks
functioneren zou kunnen veranderen. Voor het meten van kerntemperatuur van het
lichaam moet een pil ingeslikt worden die temperatuurmetingen verricht (voor
meer informatie zie het structured risk analysis sectie in het protocol). Voor
het meten van huidtemperatuur zullen 6 temperatuur loggers op de huid geplakt
worden (7 dagen). Voor hartslagmetingen zullen 2 standaard elektrodes op de
borsthuid worden geplakt (7 dagen). Voor EEG metingen zullen 9 elektrodes op
het hoofd geplakt worden (gedurende 2 nachten). Voor de activiteitsmetingen
wordt een accelerometer ter grootte van een horloge om de pols worden gedragen
(7 dagen). Voor de blootstelling aan licht wordt een lightsensor ter grootte
van een USB stick aan een ketting rond hun nek (gedurende dezelfde tjid als de
polsactiveitmeter). Verder zullen in het laboratorium 8 speeksel monsters (1
per uur) in de avond worden genomen, beginnend 7 uur voor normale onset van
slaap. Proefpersonen hebben de mogelijkheid om hierna in het lab te blijven
slapen zodat ze op hun gebruikelijke tijd kunnen inslapen.