Het verbeteren van de risico-inschatting voor infarct gerelateerde plotse hartdood door het combineren van cardiale MRI met invasieve en niet-invasieve electrocardiografische beeldvorming.

Patiënten met een doorgemaakt hartinfarct hebben een verhoogd risico op het
krijgen van plotse hartdood. Plotse hartdood wordt bij deze groep patiënten
vaak veroorzaakt door ritmestoornissen die ontstaan in en rondom het
infarctgebied. Als bescherming tegen deze levensgevaarlijke ritmestoornissen
(ventriculaire tachyaritmieën) kunnen patiënten in aanmerking komen voor een
inwendige defibrillator (ICD). Een ICD is een apparaat dat in staat is
hartritmestoornissen te herkennen en te stoppen door het geven van elektrische
schokken. Op basis van de huidige richtlijnen wordt de beslissing om een ICD te
implanteren bij patiënten met een doorgemaakt hartinfarct met name gebaseerd op
het hebben van een verminderde pompfunctie van het hart.
Desondanks komt het grootste deel van plotselinge dood voor bij patiënten met
een redelijke tot goede pompfunctie. Bovendien maken relatief weinig patiënten
met een verminderde pompfunctie ooit een levensbedreigende ritmestoornis mee.
De huidige benadering voor risico-inschatting voor infarct gerelateerde
plotselinge hartdood lijkt hiermee onvoldoende te werken.
Bovendien komt onterechte ICD therapie (ICD shocks voor atriale
ritmestoornissen in plaats van levensbedreigende ventriculaire
ritmestoornissen) regelmatig voor. Dit is een grote last voor patiënten met een
ICD.
Het is daarom belangrijk om risico-inschatting voor infarct gerelateerde plotse
hartdood te verbeteren. Als gevolg hiervan zal ook de patiëntselectie voor ICD
implantatie verbeteren.

Het doel van dit onderzoek is het ontdekken van een nieuwe set parameters dat
specifiek is voor het elektropathologisch substraat (oorzaak van de
levensbedreigende ritmestoornissen) door het integeren van cardiale MRI (CMR)
en niet-invasieve electrocardiografische beelvorming (ECGI). Deze nieuwe
eigenschappen kunnen in de toekomst bijdragen aan het verbeteren van de
risico-inschatting op infarct gerelateerde plotse hartdood en het verbeteren
van de patiëntselectie voor ICD implantatie.

Dit is een multi-center, prognostisch, follow-up onderzoek, wat zal worden
uitgevoerd in het HagaZiekenhuis en Erasmus MC. 330 CABG-patienten zullen
voorafgaand aan de bypass operatie cardiale MRI en ECGI ondergaan. Epicardiaal
mappen zal tijdens de CABG operatie worden uitgevoerd. Ook zullen de MRI scan
en ECGI 3-6 maanden na de bypass operatie herhaald worden om veranderingen in
de elektrische eigenschappen en weefseleigenschappen als gevolg van de operatie
vast te leggen.
Daarnaast zullen 300 patienten met een doorgemaakt myocard infarct die gepland
staan voor ICD implantatie gevraagd worden voor dit onderzoek. De patiënten
zullen voorafgaand aan de implantatie cardiale MRI en ECGI ondergaan. De totale
duur van het onderzoek is 3 jaar met een minimum van één jaar follow-up en een
maximum van drie jaar.

Een MRI scan is een vereiste voor ECGI en voor het inschatten van de ICD
indicatie. Hoewel niet-invasief, kan deze diagnostische test misselijkheid,
hoofdpijn en algeheel onwelbevinden veroorzaken, vooral bij patiënten die
lijden aan claustrofobie. ECGI maakt gebruik van 256-512 elektroden. Deze
elektroden kunnen irritatie en een allergische reactie veroorzaken. Epicardiaal
mappen zal de operatieduur met gemiddeld tien minuten verlengen. Er zijn geen
bijkomende risico*s verbonden aan het epicardiaal mappen.