Effecten van rTMS op emotionele geheugen schemas verkregen na stemmingsinductie en slaap.

Het mediale prefrontale cortex (mPFC) gerelateerde *schema geheugen* biedt
zich duidelijk aan als achterliggend mechanisme achter de
herinnerings-neigingen (bias) bij depressieve patiënten. Bovendien wordt REM
slaap als cruciaal gezien voor het verwerken van het affectieve geheugen en als
een alternatieve route voor de consolidatie het schema-conforme geheugen. De
intieme relaties tussen schema geheugen,de geheugen bias in depressie en slaap
zijn echter nog niet eerder systematisch onderzocht. Dit onderzoek kan ons een
beter begrip van de mechanismen die ten grondslag liggen aan de geheugen bias
bij depressie bieden en kan mogelijk leiden tot therapeutische vooruitgang.

Dit onderzoek probeert de relatie tussen de werking van schema gerelateerde
mPFC werking, REM-slaap en affectieve geheugen bias te onderzoeken, door het
simuleren van een depressieachtige toestand bij gezonde proefpersonen door
middel van negatieve stemming inductie en het toepassen van rTMS om de werking
van de mPFC te inhiberen vóór de encodering van een schema gerelateerde valse
herinneringstaak, gevolgd door volledige slaap metingen.

Vier groepen van gezonde volwassen vrijwilligers, evenwichtig verdeeld tussen
stemming inductie (neutraal of negatief) en TMS stimulatie (op de mPFC of
primaire somatosensorische cortex als controle gebied) nemen deel aan de
studie. De studie omvat een intakegesprek, twee experimentele sessies en twee
metingen van nachten slapen thuis. Op de eerste experimentele sessie, na
stemming inductie (neu / neg) en CTBS rTMS (mPFC / been representatieve gebied
van de primaire motorische cortex), zal de encodering sessie van een aangepaste
DRM (vals geheugen) taak, het stemmingsgerelateerde schema geheugen gefocust
worden. Op de tweede experimentele sessie zullen de deelnemers worden getest op
hun geheugen in een herinnerings-/ herkenningstaak. Twee nachten slaap zullen
thuis worden opgenomen met een ambulante slaaprecorder, de eerste nacht na de
inname sessie en de tweede nacht tussen de twee experimentele sessies.

De interventie bestaat uit een eerder gebruikt off-line rTMS protocol met de bedoeling om korte termijn remmende effecten op het functioneren van het doelgebied (mPFC) te bewerkstelligen. De interventie bestaat uit een standaard continue theta-stimulatie (CTBS) procedure, bestaande uit een totaal van 600 pulsen in 40 s bij 80% van de gemeten aMT van de tibialis anterior en 120% van de eerste dorsale interosseus. Het stimuleringsprotocol bestaat uit 3 uitbarstingen (bursts) van pulsen bij 50 Hz en elke burst wordt herhaald per 5 Hz.

Alle metingen worden toegediend tijdens drie bezoeken aan het instituut en
tijdens twee nachten slapen. Voor de beoordeling van risico's en de lasten die
gepaard gaan met transcraniële hersenstimulatie in dit onderzoek verwijzen wij
u naar paragraaf 10.2, alsmede paragraaf 5.2 van de goedgekeurde Standard
Operating Procedure voor niet-invasieve Brain Stimulation (v. 2.1., CMO No.
2013/245) van het Donders Institute for Brain, Cognition and Behaviour. Deze
studie zal worden uitgevoerd in overeenstemming met de richtlijnen
geïmplementeerd binnen de SOP NIBS. Alle deelnemers worden gescreend op hun
relevante medische geschiedenis en andere TMS relevante veiligheidsaspecten. Er
bestaan geen risico*s voor de deelname aan de valse geheugen taak, noch aan de
slaap opnames. Proefpersonen worden gevraagd te slapen met een ambulant slaap
opnameapparaat op twee opeenvolgende nachten tijdens de studie. Een kleine
hoeveelheid elektroden worden daarbij bevestigd aan de schedel en een band over
de borst gespannen. Dit zou eventueel kunnen worden ervaren als een kleine last
tijdens de slaap initiëring. De studie zal onze kennis van de betrokkenheid van
mPFC gerelateerde schema herinneringen en het effect van rTMS op de
stemmingscongruente herinneringen verhogen, die mogelijk kunne leiden tot
verbeterde therapeutische doeleinden.