Open en gesloten behandeling van fracturen in de processus condylaris mandibulae:
Een cross sectionele studie.

Fracturen van de processus condylaris van de mandibula zijn veel voorkomend,
ongeveer 25% tot 35% van alle fracturen van de mandibula.
Om de fracturen van de processus condylaris van de mandibula te behandelen zijn
er twee mogelijkheden: een gesloten, niet operatieve benadering met of zonder
maxillomandibulaire fixatie, en een open, operatieve methode met interne
fixatie.

Verscheidene studies laten positieve resultaten zien bij de gesloten
behandeling van de fractuur.
Echter uit andere studies komt naar voren dat deze niet operatieve aanpak wel
degelijk complicaties met zich mee kan brengen, te weten malocclusie,
voornamelijk open beten, verminderde posterieure hoogte van het gezicht en
faciale asymmetrie, chronische pijn en verminderde mobiliteit. Faciale
asymmetie en verminderde posterieure faciale hoogte lijken door een operatieve
benadering te kunnen worden voorkomen.
In bepaalde casus wordt dan ook de operatieve reductie van de fractuur
aangeraden en hierbij zijn verscheidene indicaties voorgesteld.
Evenals de gesloten benadering is ook de open benadering niet zonder
complicaties. Frequent voorkomend zijn een litteken en tijdelijke, in zeldzame
gevallen blijvende, nervus facialis paralyse.
Tot op heden is er nog geen consensus aangaande de meest geschikte behandeling
voor fracturen van de processus condylaris van de mandibula. Er is geen evident
bewijs welke van de therapiemogelijkheden de beste is.
Graag willen wij in dit cross sectionele onderzoek meer inzicht verwerven in de
toegepaste behandelmethoden.

Meer inzicht verwerven in de toegepaste behandelmethoden, ie
behandeluitkomsten, risicofactoren, complicaties.

Cross sectioneel, waarbij patienten eenmalig voor controle worden opgeroepen.

Een eenmalig bezoek aan de polikliniek MKA chirurgie AMC (ongeveer 20 minuten)