Activatie van het aangeboren immuunsysteem bij patiënten met primair hyperaldosteronisme

Primair hyperaldosteronisme is de belangrijkste oorzaak van secundaire
hypertensie. Patiënten met primair hypraldosteronisme hebben een significant
hoger risico op een CVA (cerebrovasculair accident) of myocardinfarct dan
patiënten met essentiële hypertensie en een vergelijkbare bloeddruk.
Cardiovasculaire aandoeningen worden veroorzaakt door atherosclerose, dat
gekenmerkt wordt door een laaggradige chronische inflammatie van de vaatwand.
Deze ontsteking wordt onderhouden door macrofagen, gedifferentieerd uit
circulerende monocyten, en deze macrofagen vormen het meest talrijke celtype in
de atherosclerotische placque. Preklinische studies geven aanwijzingen dat
aldosteron inflammatie van de vaatwand kan induceren door activatie van de
mineralocorticoid receptor (MR) op monocyten en macrofagen. In deze studie
testen wij de hypothese dat hyperaldosteronisme een onafhankelijke risicofactor
is voor inflammatie van de vaatwand en dat dit (ten delen) tot stand komt door
activatie van het aangeboren immuunsysteem door aldosteron.

Het hoofddoel van deze studie is vast te stellen of patiënten met PA meer
inflammatie van de vaatwand hebben dan patiënten met essentiële hypertensie.

Secundaire doelstellingen:
• Te onderzoeken of circulerende monocyten van patiënten met PA gekenmerkt
worden door een meer pro-inflammatoir fenotype dan monocyten van patiënten met
essentiële hypertensie.
• Te onderzoeken of ex vivo incubatie van monocyten verkregen van gezonde
donoren met het plasma van patënten PA resulteert in een pro-inflammatoire
respons vergeleken met incubatie met plasma van patiënten met essentiële
hypertensie. Indien dit wordt geobserveerd, onderzoeken wij of dit effect kan
worden voorkomen door pre-incubatie van de monocyten met MR-antagonisten.
• Te onderzoeken of patiënten met PA een toegnomen FDG-opname in het beenmerg
en de milt hebben.
• Te exploreren of behandeling met MR antagonisten of adrenalectomie de
vaatwandinflammatie in patiënten met PA doet afnemen, als initieel inderdaad
een verschil in de mate van inflammatie van de vaatwand tussen patiënten met PA
en patiënten met essentiële hypertensie wordt gezien.

Het betreft een observationele studie in patiënten met PA en essentiële
hypertensie.

De risico's van participatie in deze studie classificeren wij als
'verwaarloosbaar'. Middels venapunctie wordt 50ml volbloed afgenomen, wat geen
te verwachten relevante bijwerkingen voor de patiënt heeft behoudens een
eventueel kleine bloeduitstorting. Verder ondergaan alle patiënten een
18FDG-PET/CT. Deze diagnostiek wordt verricht conform the vigerende richtlijnen
zoals gedefinieerd door de Europese Associatie van Nucleaire Geneeskunde
(European association of Nuclear Medicine). De duur van de procedure is 3 uur,
met een totale stralingsbelasting van 4,8 mSv. Patiënten hebben geen direct
voordeel van participatie aan deze studie.

Als wij verschillen vinden in vasculaire inflammatie tussen patiënten met PA en
essentiële hypertensie, worden patiënten gevraagd tevens te participeren aan
onze follow-up metingen, die bestaan uit een tweede venapunctie (50 ml
volbloed) en tweede Pet-CT scan. Hetzelfde protocol wordt in dezen gevolgd. De
totale stralingsbelasting zal dan 4,8mSv+4,8mSv = 9,6 mSv zijn, wat wij
proportioneel achten ten opzichte van het inzicht dat deze studie zal geven in
de pathofysiologie van het verhoogde cardiovasculair risico in PA patiënten.