Ziekenhuiszorg thuis voor oudere patiënten met cognitieve stoornissen die zich presenteren op de spoedeisende hulp met een acute somatische aandoening en een indicatie voor ziekenhuisopname: een gerandomiseerde haalbaarheidstudie

Het merendeel van de oudere patiënten met cognitieve stoornissen woont thuis
met hulp van mantelzorgers en gespecialiseerde thuiszorg. Een acute
ziekenhuisopname is een stressvolle gebeurtenis voor de deze patiënten en de
opname verloopt vaak gecompliceerd door het optreden van
ziekenhuis-gerelateerde complicaties zoals vallen, delier, ondervoeding en
functionele achteruitgang. Na ontslag uit het ziekenhuis kan een groot deel van
deze patiënten niet terug naar huis en moet (tijdelijk) worden opgenomen in een
verpleeg- of verzorgingshuis. Hospital at Home (H@H) wil een nieuw zorgpad
bieden voor oudere patiënten met cognitieve stoornissen* waarin ziekenhuiszorg
bij de patiënt thuis kan worden gerealiseerd en daardoor
ziekenhuis-gerelateerde complicaties en verpleeghuisopnames kunnen worden
voorkomen in oudere patiënten met cognitieve stoornissen.

Het doel is de uitvoerbaarheid van een definitieve RCT naar H@H, en het leveren
van H@H zorg te onderzoeken op haalbaarheid met betrekking tot werving, gebruik
en acceptatie van H@H en de voor- en nadelen van H@H zorg in vergelijking tot
conventionele ziekenhuiszorg.

Gerandomiseerd gecontroleerd haalbaarheidsonderzoek (feasibility trial),

Indien de indicatie tot acute ziekenhuisopname gesteld is, worden geschikte patiënten met informed consent gerandomiseerd naar de interventiegroep (ziekenhuiszorg thuis) of de controlegroep (conventionele ziekenhuiszorg) met een randomisatie ratio van 4:1. De interventie bestaat uit ziekenhuiszorg thuis inclusief: visites van verschillende zorgverleners, diagnostiek (laboratorium testen, bloedkweken etc.) en de behandeling (o.a. i.v. medicatie, infuus). Alle zorg wordt uitgevoerd volgens de huidige Nederlandse richtlijnen en kwaliteitseisen. De meetmomenten zijn bij inclusie, gedurende de opname, bij ontslag en bij 3 en 6 maanden na randomisatie.

Deelnemers zullen vragenlijsten invullen die geen belastende vragen bevatten en
ongeveer 20-40 minuten in beslag nemen. Bij de follow-up op 3 en 6 maanden
wordt er telefonisch contact gezocht met de proefpersonen zodat een extra
bezoek aan het ziekenhuis niet nodig is. Mantelzorgers en zorgverleners zullen
worden gevraagd om een vragenlijst in te vullen bij ziekenhuis- of H@H-ontslag
van de patiënt. Met betrekking tot eventuele belasting, zou toewijzing naar
behandellocatie thuis (H@H) stress kunnen veroorzaken door onbekendheid met dit
soort zorg, alhoewel patiënten goed worden ingelicht en alleen kunnen deelnemen
als zij welwillend tegenover thuisbehandeling staan. Het optreden van
ziekte-gerelateerde complicaties die aanvullende zorg behoeven in de H@H groep
zouden een vertraging in beoordeling en behandeling kunnen veroorzaken
(vertraging in de time-to-intervention), om dit te voorkomen worden er strikte
in- en exclusiecriteria toegepast. De verwachte belasting van deelname in de
controlegroep zou kunnen bestaan uit stress en teleurstelling vanwege het niet
naar huis kunnen gaan terwijl dit wel gewenst is. In een studiepopulatie van
oudere patiënten met cognitieve stoornissen is er een mogelijkheid dat
proefpersonen (tijdelijk) wilsonbekwaam zijn. In het geval van
wilsonbekwaamheid wordt de wettelijk vertegenwoordiger nauw betrokken in het
proces van informeren en het tekenen van het informed consent. Voor patiënten
met cognitieve stoornissen is een ziekenhuisopname het meest risicovol, en zij
hebben daarom het meeste baat van ziekenhuiszorg in hun eigen huis en de
daarbij te verwachten afname in ziekenhuisgerelateerde complicaties. Het
additionele risico en de belasting van de interventie zijn in eerder onderzoek
verwaarloosbaar gebleken.