Creatine kinase, trombocytenaggregatie en bloedingsrisico in vrouwen met uterus myomatosus

Vrouwen met myomen kampen vaak met hevig menstrueel bloedverlies. Echter, de
oorzaak voor dit bloedverlies is onduidelijk.
Wij vermoeden dat relatief hoge activiteit van plasma creatine kinase (CK) het
bloedingsrisico verhoogd. Dit enzym vangt ADP in de bloedcirculatie weg om de
fosforylgroep van creatinefosfaat hieraan te binden, waardoor ATP gevormd wordt
volgens de volgende reactie:

CrP + ADP <-> Creatine + ATP

Aangezien ADP de centrale activator is voor trombocytenaggregatie, zorgt een
hoge activiteit van CK mogelijk voor een verlaagde concentratie ADP en remt
daarmee de aggregatie, zoals het effect van clopidogrel. ADP activeert
trombocyten samen met andere trombocytenagonisten, zoals collageen, epinefrine
and lage concentraties van thrombine. Het belang van ADP wordt duidelijk
geïllustreerd door het hoge bloedingsrisico bij patiënten die een stoornis
hebben in de opslag van trombocyten, een ziekte met verminderde hoeveelheid van
trombocytenkorrels die ADP bevatten. Het is daarom aannemelijk dat vermindering
van ADP door CK, met name in de aanwezigheid van creatinefosfaat, leidt tot
verminderde trombocytenaggregatie en dus verhoogd bloedingsrisico.
De plasma CK activiteit is met name hoog in vrouwen van Afrikaanse afkomst
vergeleken met Kaukasiers, ook wordt er een plaatselijke hogere activiteit van
het enzym gevonden in myomen. De veronderstelde associatie van bloedingen met
CK is dan ook goed te onderzoeken in deze klinische groep vrouwen met
maandelijks hevig bloedverlies en een verhoogde activiteit van het plasma CK.


Rationale van pilot studie:
Recentelijk rapporteerde wij dat een verhoogde activiteit van het
ADP-verbruikende enzym creatine kinase (CK) geassocieerd is met een verminderde
thrombocytaggregatie in gezonde mannen. Door remming van de thrombocyt
aggregatie zou CK bloeding in de hand kunnen werken. De activiteit van CK en
andere ADP-verbruikende enzymen, zoals adenylaat kinase (AK) in menstrueel
bloed en de mogelijk rol van deze enzymen op de mate van bloedverlies zijn
onduidelijk. Een hoge activiteit van ADP-verbruikende enzymen kunnen mogelijk
bijdragen aan hevig menstrueel bloedverlies of overmatig bloedverlies
postpartum. Naar ons weten is de activiteit van CK en andere ADP-verbruikende
enzymen in menstrueel en postpartum verloren bloed niet eerder onderzocht.
Voorafgaand aan de hoofdstudie, zullen we in een pilot studie de
uitvoerbaarheid van de CK/AK metingen in menstrueel en postpartum verloren
bloed onderzoeken en de gevonden CK- en AK-activiteit vergelijken met de
veneuze CK- en AK-activiteit en trombocytaggregatie en mate van bloedverlies
(zie tevens de Appendix van het protocol). Ten slotte, gezien we
menstruatiebloed verzamelen, willen we dit graag ook gebruiken voor de bepaling
van DOAC (direct oral anticoagulant) en VKA (vitamine K antagonist)
concentraties. In toekomstige studies, willen we mogelijk het effect van DOAC's
en VKA's in menstrueel bloed onderzoeken.

Hoofdstudie:
Wij willen onderzoeken of het bloedingsrisico in vrouwen met myomen
geassocieerd is met CK activiteit en verminderde trombocytenaggregatie.


Doel van de pilot studie:
Ten eerste, het onderzoeken van de haalbaarheid van de CK/AK metingen in
menstrueel and postpartum verloren bloed. Ten tweede, vergelijking van de CK/AK
activiteit in het vaginale bloed met de CK/AK activiteit, plaatjesaggregatie in
het veneuze bloed en mate van menstrueel bloedverlies. Ten derde de
concentratie van VKA en DOAC medicatie in menstrueel bloed.

Observationeel onderzoek

Deelneemster zal gevraagd worden tweemaal naar het AMC toe te komen voor het
onderzoek.
Veneus bloed (50 mL) zal afgenomen worden. Daarnaast wordt de proefpersonen
gevraagd eenmalig menstruatiebloed in te leveren. De aanwezigheid of
afwezigheid van myomen zal wordt bevestigd middels een eenmalige transvaginale
echo. Er kan bij deze onderzoeken een onverwachte bevinding gevonden worden,
zoals de vleesbomen, maar ook andere afwijkingen aan de baarmoeder of
eierstokken. Deelnemers moeten van dit diagnostische aspect van de test op de
hoogte zijn. Mocht een onverwachte bevinding zich voordoen dan zal de
gynaecoloog dit met deelneemster bespreken en verdere zorg verlenen.
Het risico en de belasting van deze onderzoeken zijn klein. Door te bepalen of
CK geassocieerd is met een verhoogd bloedingsrisico in deze vrouwen, komen er
mogelijk een nieuwe, conservatieve behandelopties met CK remmers voor vrouwen
met myomen.

Met de pilot studie beogen we meer duidelijkheid te krijgen in de bepaling van
CK en AK in vaginaal verloren bloed. Wanneer de metingen geacht worden
uitvoerbaar en bijdragend te zijn, dan zal in groter verband de assocatie
tussen de CK en AK activiteit van vaginaal verloren bloed, de
trombocytaggregatie en de mate van bloedverlies verder onderzocht kunnen
worden.