Secundaire caries in situ: minimale randspleet en MMP inhibitor

Recent onderzoek heeft uitgewezen dat secundaire caries in veel kleinere
randspleten kan ontstaan dan oorspronkelijk gedacht. In het onderzoek van Kuper
et al (2014) werd aangetoond dat reeds in een randspleet van 68 micrometer
secundaire caries wandlaesies konden ontstaan. Echter ontwikkelden zich niet
bij alle vrijwilligers van dit onderzoek wandlaesies. Gezien werd dat bij hoog
caries risico patienten vaker wandlaesies is smallere randspleten ontstonden
dan in laag caries risico patienten.
In dit onderzoek wordt gekeken of er een minimum randspleet vastgesteld kan
worden voor het ontstaan van secundaire caries, en of deze waarde afhangt van
het cariesrisico van de patient.
Tevens wordt er ook gekeken naar de invloed van een MMP inhibitor
(chloorhexidine) op het secundaire caries proces. Matrix metalloproteinasses
(MMP's) zijn aanwezig in speeksel, dentine en dentinevloeistof en kunnen
mogelijk extracellulaire matrix bestanddelen afbreken. Ze kunnen verlies van
collageen in de adhesieve hybridelaag onder composietrestauraties veroorzaken
en spelen daardoor een belangrijke rol in de secundaire caries pathogenese. Er
zijn verschillende in vitro en in vivo onderzoeken die laten zien dat de
duurzaamheid van de adhesieve interface wordt verhoogd wanneer non specifieke
enzyme-inhibitors worden gebruikt. Verschillende stoffen (bijv. chloorhexidine,
galardine en benzalkonium chloride) zijn succesvol gebruikt als therapeutische
middelen.

Doelen van deze in situ studie zijn:
i) onderzoeken of er een grenswaarde is in de randspleetwaarde voor het
ontstaan van secundaire caries, en of deze waarde afhangt van het cariesrisico
van de vrijwilligers.
ii) de rol van MMP inhibitor (2% chloorhexidine) op de ontwikkeling en
progressie van secundaire caries evalueren.

een mono-center, dubbelblinde in situ studie met split-mouth design

De belasting voor deelnemende vrijwilligers bestaat uit het dragen van een
uitneembaar plaatje waarin proefstukjes tand in zijn geplaatst gedurende 3
weken, 24 uur per dag. Het inslikken van de proefstukjes tand is een relatief
risico. Door de proefstukjes goed vast te zetten in de metalen slotjes van het
plaatje met behulp van composietmateriaal in een ondersnijding wordt het risico
heel erg beperkt zoals reeds aangetoond in voorgaande studies (NL33528.01.11).