Verwerking van visuele informatie bij baby's - een fNIRS studie

In de afgelopen jaren is duidelijk geworden dat het goed kunnen verwerken van
sociaal relevante prikkels, zoals gezichten, afhankelijk is van perceptuele
processen. In een aantal studies bij kinderen hebben we aangetoond dat een
verstoorde perceptuele ontwikkeling samenhangt met een verstoring in sociale
prikkelverwerking, met name in autisme. Echter is nog onbekend hoe de
ontwikkeling van de perceptuele en sociale prikkelverwerking verloopt in de
babytijd, waarin juist de basis wordt gelegd voor sociale interactie.
Belangrijk hierbij is de betrokkenheid van specifieke hersengebieden. Terwijl
dit in volwassenen met fMRI gemeten kan worden, is fNIRS een kindvriendelijk
alternatief. Hersenactiviteit wordt gemeten door middel van sensoren in een
hoofdband, vergelijkbaar met EEG, wat de baby veel bewegingsvrijheid geeft.
Alhoewel fNIRS wereldwijd veel gebruikt wordt, is er nog geen longitudinaal
onderzoek gedaan naar de betrokkenheid van hersengebieden bij sociale
prikkelverwerking. Het ontwikkelingstraject dat met longitudinaal onderzoek in
kaart gebracht wordt, geeft inzicht in de veranderende betrokkenheid van
hersengebieden gedurende het eerste levensjaar. Dit biedt een basis voor het
begrijpen van abnormale perceptuele en sociale informatie verwerking, zoals bij
kinderen met Autisme.

Het hoofddoel van de studie is de ontwikkeling van de verwerking van
perceptuele en sociale prikkels bij baby*s te onderzoeken met behulp van fNIRS.
Met de meting bij kinderen van 5 maanden oud willen we daarnaast eerder
onderzoek repliceren. De extra groep van 10 maanden oude kinderen kan inzicht
geven in de longitudinale en leereffecten in ons onderzoek. Daarnaast kunnen we
door het afnemen van een vragenlijst die de sociale ontwikkeling meet kijken of
verschillen in ontwikkeling gerelateerd zijn aan verschillen in hersenactivatie.
We zullen daarnaast enkele volwassenen onderzoeken, voorafgaand aan de baby's.
Doel hiervan is de methoden te optimaliseren met participanten die goed kunnen
communiceren en een lange aandachtspanne hebben.

Een longitudinale observationele niet-invasieve studie. Tijdens de aanbieding
van betekenisloze en sociale stimuli wordt de hersenactiviteit geregistreerd.

Kinderen en ouders hebben zelf geen voordeel bij het onderzoek. Het risico voor
de proefpersonen bij deelname is verwaarloosbaar en de belasting is laag (een
meettijd van maximaal 3 periodes van 15 minuten per meetmoment). Het onderzoek
is groepsgerelateerd wat inhoudt dat de onderzoeksvraag niet beantwoord kan
worden zonder de deelname van kinderen uit de betreffende leeftijdsrange.