Biomarker activiteit in volwassen patienten met pulmonale hypertensie.

Pulmonale hypertensie (PH) is een zeldzame, progressieve aandoening
gekarakteriseerd door een verhoogde druk in de pulmonaalarterie en toegenomen
vaatweerstand in de longen. Uiteindelijk leidt het ziektebeeld tot rechter
hartfalen en vroegtijdige dood. De oorzaak van PH is idiopathisch, erfelijk of
geassocieerd met multipele andere klinische condities. Desondanks is de
etiologie van PH nog steeds niet goed begrepen. Multipele factoren spelen een
rol bij de pathogenese, waaronder inflammatoire, thombo-embolische, fibrotische
en genetische mediatoren.

De eerste symptomen van PH zijn veelal aspecifiek waardoor de diagnose vaak pas
laat gesteld wordt. Echter is een vroegtijdig detectie en behandeling van de PH
van belang, omdat de mediane overleving zonder behandeling op 2.8 jaar ligt. De
gouden standaard voor het stellen van de diagnose PH is een rechterhart
catheterisatie. Om de klinische conditie van de patienten te vervolgen hebben
echter minder invasieve methoden de voorkeur. Momenteel gebruikt men hiervoor
de 6-minuten-looptest, NYHA functionele classificatie en echocardiografie.
Desalniettemin hebben ook deze test hun limitaties en kunnen zij geen vroege
veranderingen in de hartfunctie aantonen.
Biomarkers kunnen subtiele veranderingen, op moleculair niveau, in de conditie
van het hart die duiden op hartfalen of achteruitgang van de hartunctie
detecteren en mogelijk zelfs voorspellen.

In deze studie willen wij nieuwe biomarkers valideren bij patiënten met
pulmonale hypertensie. Indien een of meerdere biomarkers hiervoor bruikbaar
blijken te zijn, zal dit de behandeling van patiënten met een pulmonale
hypertensie verder individualiseren. Patiënten zouden dan in een vroeger
stadium behandeld kunnen worden.
Tevens kunnen de progressie van b.v. hartfalen en het effect van de ingestelde
therapie veel beter worden vervolgd. Hiermee kunnen de levensverwachting en
kwaliteit van leven van de patiënten met pulmonale hypertensie verbeterd
worden.

Doelstellingen van deze studie zijn gericht op het beantwoorden van de volgende
vragen:
1) Is er een relatie tussen de waarde van de biomarkers voor hartfalen en de
functie van het hart bij volwassen
patiënten met pulmonale hypertensie?
2) Is er een relatie tussen de waarden van de biomarkers en de
inspanningscapaciteit bij volwassen patiënten
met pulmonale hypertensie?
3) Welke andere biomarkers zijn verhoogd bij patiënten met pulmonale
hypertensie?
4) Zijn er biomarkers die voorspellen hoe de levensverwachting is en welke
complicaties er op treden bij patienten met pulmonale hypertensie?

Een prospectieve, observationele, patiëntengeboden, single-center studie.

De belangrijkste belasting voor de proefpersonen zijn de extra bloedafnames
(maximal 15 keer) gedurende een periode van 10 jaar. Indien patienten niet meer
in het Erasmus MC onder controle zijn, zal deze bloedafname komen te vervallen.
Tevens zullen de proefpersonen gedurende deze 10-jarige periode worden gevolgd
voor het optreden van adverse events. Dit houdt in dat gegevens in het
elektronische patientendossier worden geregistreerd, dat zij toestemming geven
voor het eventueel opvragen van gegevens uit een ander ziekenhuis en dat zij
mogelijk nog éénnmalig gebeld worden.
Een subset van 30 patienten zal gevraagd worden om toestemming te geven voor
afname van één extra buisje bloed voor én na een 10-weekse klinische
revalidatieperiode.