Sturing van romprotaties tijdens het lopen bij personen met chronische lage rugklachten.

Personen met chronische lage rugklachten (CLRK) bewegen anders tijdens het
lopen dan personen zonder rugklachten. De eerste groep vertoont meer
synchroniciteit tussen rotaties van het bekken en de schoudergordel om de
verticale as. Een mogelijke reden voor dit gedrag is dat personen met CLRK
proberen om grote bewegingsuitslagen in de lage rug te vermijden.
Deze verschillen in het bewegen zijn mogelijk te verklaren door een verhoogde
axiale stijfheid van de romp bij personen met CLRK. Echter, in een recent
experimenteel onderzoek door ondergetekenden werd hier geen evidentie voor
gevonden.
Een alternatieve verklaring voor de verhoogde synchroniciteit tussen bekken en
schouderrotaties bij CLRK is dat personen met CLRK in mindere mate actief de
romp roteren op momenten dat personen zonder CLRK dat wel doen.
Het is van belang te weten wat de oorzaak is van het geobserveerde
beweegpatroon tijdens het gaan bij CLRK omdat het consequenties kan hebben voor
de behandeling. Een verhoogde axiale stijfheid van de romp kan het gevolg zijn
van overactieve buik- en rugspieren, terwijl een verminderde actieve sturing
van romprotaties juist afgenomen spieractivatie suggereert. Mogelijke
interventies zouden bestaan uit het respectievelijk ontspannen en activeren van
de romp-musculatuur.

Het doel van dit onderzoek is om aan te tonen of personen met chronische lage
rugklachten een verhoogde axiale stijfheid en/of verminderde actieve
romp-sturing tijdens het lopen vertonen in vergelijking met personen zonder
rugklachten.

Interventie studie

Gedurende het experiment lopen de proefpersonen 9 trials van 3 minuten op een loopband op een gemiddelde snelheid van 4 kilometer per uur (km/u). Tijdens verschillende van deze trials trials varieert de snelheid van de loopband tussen de 3 en 5 km/u en gedurende verschillende trials wordt de proefpersonen gevraagd het hoofd en de romp actief te draaien.

De duur van het protocol bedraagt 90 minuten. Aangezien alle proefpersonen
gerecruteerd worden direct vanuit het MRC of in de directe omgeving zal de
reistijd maximaal 15 minuten bedragen. De tests zullen uitgevoerd worden in een
onbekend virtual reality laboratorium, dat enigszins intimiderend over kan
komen.
De amplitude van de opgelegde bewegingen is overeenkomstig met bewegingen die
personen uitvoeren tijdens het dagelijks functioneren zoals het rondkijken
tijdens een wandeling of het aanpassen van de paslengte om over een oneffenheid
in de weg te stappen.
Er worden op de meetopstelling (GRAIL; Gait Real-time Analysis Interactive Lab)
van het MRC wekelijks meerdere klinische gangbeeldanalyses afgenomen voor
klinische besluitvorming. Een deel van deze analyses betreft personen met
chronische lage rugklachten. De duur en belasting van dit onderzoek zijn
vergelijkbaar met zo*n analyse.
Het MRC werkt al 8 jaar met een VR laboratorium (het CAREN systeem van dezelfde
fabrikant als het GRAIL systeem) en 3 jaar met het GRAIL systeem. Er worden
dagelijks revalidanten behandeld op zowel het CAREN als het GRAIL systeem. De
onderzoeker die alle metingen uit zal voeren (Maarten Prins) is
BIG-geregistreed fysiotherapeut en 6 jaar full-time werkzaam bij de afdeling VR
Revalidatie van het MRC. Wij schatten daarom de kans op onvoorziene risico*s in
als *laag*.