De rol van de linker en rechter dorsolaterale prefrontale hersenschors tijdens ruimtelijke en cognitieve verwerking

De dorsolaterale prefrontale cortex (DLPFC) is betrokken bij ruimtelijke
informatieverwerking middels het onderdrukken van irrelevant informatie en het
bevorderen van aandacht voor relevante informatie in het visuele veld. De
anti-saccade taak is een veelgebruikte taak in het psychologisch laboratorium
waar vrijwilligers oogbewegingen moeten maken tegengesteld aan de locatie waar
een visuele stimulus verschijnt. Onderzoek suggereert dat de DLFC een rol
speelt in het onderdrukken van een automatische oogbeweging op het moment dat
de visuele stimulus verschijnt. Echter, de precieze bijdrage van de linker en
rechte hemisfeer in het controleren van oogbewegingen naar het linker en
rechter visuele veld is nog onbekend.

Dit onderzoek is van belang omdat de DLPFC weliswaar een rol speelt in
cognitieve controle, aandacht en ruimtelijk geheugen, maar er is weinig tot
niets bekend over de specifiek bijdrage van de linker en rechter deel van de
DLPFC in het controleren van aandacht en oogbewegingen. Door gebruik te maken
van transcraniële magnetische stimulatie kunnen we hier inzicht in krijgen.

The doel van deze studie bij gezonde vrijwilligers is onderzoek naar de
lateralisatie van de linker en rechter DLPFC in de cognitieve controle van
ruimtelijke informatieverwerking door gebruik te maken van een gevalideerd
oogbewegingstaak. Toekomstige studies hebben informatie over het effect van TMS
op de linker en rechter DLPFC.

Cross-over binnen proefpersonen ontwerp. In drie sessies zal theta-burst TMS
(40 seconden) worden gegeven op de linker DLPFC, rechter DLPFC en vertex
(controle) met als doel het onderliggende corticale hersenweefsel tijdelijk
minder actief te maken. De anti-saccade tak bestaand uit het maken van een
serie van oogbewegingen naar het doel toe (pro-saccade) en van het doel af
(anti-saccade) zullen de afhankelijke variabelen zijn.

Transcraniele magnetische stimulatie (enkele puls) en continuous theta burst stimulatie

Iedere deelnemer heeft geen direct voordeel van deelname aan dit onderzoek maar
krijgt wel een financiële compensatie. Transcraniële magnetische stimulatie
(TMS) is een veel gebruikte, non-invaviese hersenstimulatie techniek, die
gebasseerd is op de principes van electromagnetische inductie. Tijdens de
stimulatie hoort de proefpersoon waarschijnlijk klikjes van de TMS pulses en
kan hij stimulatie van de zenuwen en de spieren in het hoofd ervaren. De meest
voorkomende bijwerking is een lichte, voorbijgaande hoofdpijn (komt in 2-4% van
de gevallen voor). Sterke hoofdpijn komt minder vaak voor (0.3-0.5% van de
gevallen). In TMS onderzoek bij patiënt populaties (bijv. epilepsie) of die
verder gaan dan standaard protocollen (bijv. in intensiteit of frequentie van
stimuleren) zijn in zeldzame gevallen epileptische aanvallen opgetreden. In het
huidige onderzoek worden alle deelnemers gestimuleerd volgens protocollen die
binnen de veiligheids richtlijnen vallen. Alle proefpersonen zijn gescreend met
betrekking tot hun relevante medische geschiedenis en andere
veiligheidsaspecten van TMS (bijv. het aanwezig zijn van metale voorwerpen in
het hoofd). Samengevat, omdat het risico en de belasting die gepaard gaan met
deelname gezien kunnen worden als verwaarloosbaar tot minimaal, verwachten we
geen serieuze bijwerkingen tijdens dit project.