Gerandomiseerde, dubbel blinde, placebo gecontrolleerde, multicenter pilot studie naar het effect van empagliflozine op klinische uitkomst in patienten met acuut hartfalen

Acuut hartfalen is een groot medisch en maatschappelijk probleem. Waar in de
afgelopen decennia de behandeling en daarmee geassocieerde prognose van
patienten met chronisch hartfalen sterk is verbeterd, is er geen vooruitgang
geweest in de behandeling van acuut hartfalen. Diverse grote interventiestudies
hebben de afgelopen jaren geen verbetering van klinische uitkomst laten zien,
en hiermee is de behandeling (en prognose) van patienten met acuut hartfalen
niet veranderd sinds halverwege de vorige eeuw. Deze prognose is nog altijd
slecht, met een 1 jaars mortaliteit tussen de 25 en 40%. Daarnaast zijn opnames
voor hartfalen (in Nederland en Europa) relatief lang, en heropnames zijn
frequent. Dit betekent dat hartfalen meer dan 1% van de totale kosten van de
nederlandse gezondheidszorg behelzen. Verbetering in de behandeling van acuut
hartfalen, het verkorten van ziekenhuisopnames, het voorkomen van heropnames en
het sneller verbeteren van klachten is daarom essentieel om de prognose en
kosten positief te kunnen beinvloeden.

Daar waar de meest recente interventiestudies vooral vaso-actieve medicijnen
hebben onderzocht, is er steeds meer aandacht voor het concept van (goede)
response op ingezette therapie met (lis) diuretica, de zogeheten diuretische
response. Patienten die een relatief goede reactie laten zien op beperkte
hoeveelheid diuretica lijken een betere prognose te hebben dan patienten die
nauwelijks gewicht verliezen of zelfs aankomen.
Het voorspellen van deze diuretische response, of juist het (positief)
beinvloeden ervan is een stuk complexer dan gedacht.

Recent is er een nieuwe klasse medcijnen onderzocht in patienten met Diabetes
Mellitus en effectief gebleken in het voorkomen van belangrijke klinische
events. Deze SGLT2 remmers zorgen voor glycosurie,en verlagen hiermee de plasma
glucose levels. Opvallend genoeg werd in de grote EMPAREG-OUTCOME studie een
signficant effect gevonden met betrekking tot het voorkomen van hartfalen
hospitalisaties met de SGLT2 remmer Empagliflozin. De gedachte is dat het
diuretische effect van deze klasse medicijnen vochtretentie en congestie kunnen
behandelen en hiermee het aantal hartfalen events kan verminderen.

De hypothese van de huidige studie is dat behandeling met Empagliflozine
bovenop standaard therapie met lisdiuretica in acuut hartfalen, intermediate
outcome, te weten verbetering in dyspnoe, diuretische response, afname van
natriuretische peptides en duur van ziekenhuisopname, kan verbeteren ten
opzichte van placebo.

Primaire Doel
Het primary doel van deze studie is het onderzoeken of Empagliflozine 10 mg/dag
dyspnoe verbetert, diuretische response verbetert, ziekenhuisopname verkort en
NTproBNP levels verlaagd vergeleken met placebo tijdens opname voor acuut
hartfalen

Secondaire Doel
Secundaire doelen zijn het onderzoeken van het effect van Empagliflozine op
verandering in dyspnoe, nierfunctie, NTproBNP en 30 dagen mortaliteit en
hartfalen heropnames

Veiligheids Doel
Het onderzoeken of Empagliflozine goed wordt verdragen en niet een toename van
(serieuze) adverse events veroorzaakt. Specifiek wordt gekeken naar hypotensie,
nierinsufficientie, keto-acidose en/of hyperosmolair hyperglycemisch syndroom.

Gerandomiseerde, dubbel blinde, placebo gecontroleerde, parallelle pilot studie

Empagliflozine 1 dd 10 mg versus placebo (matching) gedurende 30 dagen

Behoudens het innemen van de studiemedicatie en mogelijke bijwerkingen
(hypoglycemie, genitale infecties, jeuk, lagere bloeddruk en oligurie,
zeldzaam: ernstige diabeteische keto-acidose), en beperkte risico's van
(mogelijk) additionele venapuncties, geen verdere risico's.
Er komt 1 studievisite in de plaats van een normale controle afspraak, en
patient wordt 1 keer gebeld na 60 dagen.