Nauwkeurigheid van diagnostische beeldvormende technieken bij patiënten met een verdenking op een fractuur-gerelateerde infectie

Postoperatieve infecties zijn een van de ernstigste complicaties binnen de
trauma en orthopedische chirurgie. Het complete spectrum van infecties na
operatieve behandeling van een open of gesloten fractuur (acute, chronische,
oppervlakkige een diepe infecties, met en zonder betrokkenheid van het bot, met
of zonder implantaten insitu) wordt geduid als fractuur-gerelateerde infecties.
De incidentie van fractuur-gerelateerde infecties varieert tussen de 2-4%, maar
kan oplopen tot 45% afhankelijk van comorbiditeit (diabetes, vaatlijden, roken)
en de ernst van het letsel (aanwezigheid van gecontamineerde open fracturen,
wekedelen letsel, noodzaak voor spoedoperatie). Fractuur-gerelateerde infecties
leiden veelal tot multiple reoperaties, langdurig gebruik van antibioticum,
immobilisatie, het niet kunnen werken en beperkingen om deel te nemen aan
sociale activiteiten. De persoonlijke impact voor een patiënt die een infectie
oploopt is groot. De behandeling kan enkele maanden tot jaren duren.

Accurate diagnostiek van fractuur-gerelateerde infecties is van groot belang
voor de klinische behandeling. Desondanks is er geen consensus over de beste
diagnostische techniek om fractuur-gerelateerde infecties te diagnostiseren.
Veel gebruikte technieken zijn MRI's, leukocytenscans of FDG-PET scans. De
hiervoor genoemde technieken hebben allemaal hun voordelen en naderen om
bacteriële infecties te onderscheiden van een inflammatie ten gevolge van
weefselschade, fracturen, weefselreacties ten gevolge van operatieve
behandeling van bepaalde letsels en reacties op implantaten. Er is geen
consensus over welke beeldvormende techniek het beste in staat is om
fractuur-gerelateerde infecties accuraat te detecteren en de uitgebreidheid van
de infectie in beeld te brengen. Wij hebben recent een systematic review
uitgevoerd waar dit nog eens in werd bevestigd. Een goede prospectieve studie
waarbij de verschillende technieken vergeleken worden is zover wij weten nog
nooit uitgevoerd. Aangezien wij als aanvragers (traumachirurgen, orthopedisch
chirurg, nucleair geneeskundige, radioloog) van deze studie nauw betrokken zijn
bij de behandeling van infecties hebben wij ons ingezet om kennis over de
diagnostiek en behandeling te verbeteren aan de hand van dit onderzoek.

Het primaire doel van onze studie, getiteld Fractuur-gerelateerde Infectie
trial (IFI trial), is om de diagnostische waarde van de verschillende
beeldvormende technieken (leukocytenscintigrafie, FDG-PET/CT en MRI) te
bepalen. Het secundaire doel is om factoren te bepalen die van invloed zijn op
de diagnostische accuratesse van de verschillende diagnostische modaliteiten.
Secundaire doelen zijn ook om de kwaliteit van leven de medische kosten die
voortkomen uit fractuur-gerelateerde infecties te bepalen.

Deze studie is een multicenter prospectieve cohortstudie. Alle patiënten, die
worden geincludeerd in de IFI-trial, ondergaan drie beeldvormende technieken,
namelijk een WBC-scintigrafie, een FDG-PET / CT en een MRI, om de meest
nauwkeurige beeldvormingsstrategie voor de diagnose van fractuurgerelateerde
infecties te bepalen.

De omvang van de belasting en risico's voor patiënten die deelnemen aan de
studie is laag. Alle beeldvormende technieken die in deze studie worden
gebruikt (leukocytenscan, FDG-PET/CT en MRI) zijn wereldwijd veel toegepaste en
gangbare diagnostische technieken.