Pediatrisch Ards Neuromusculaire blokkade (PAN) studie: Levensbedreigend acuut respiratoir falen bij kinderen: wel of niet spontaan ademen, dat is de vraag. Een multicentre, gerandomiseerd, dubbelblind, placebogecontroleerd onderzoek.

Pediatrisch acuut respiratoir distress syndroom (PARDS) is een manifestatie van
ernstige, levensbedreigende longschade. De zorg voor pediatrische patiënten is
met name ondersteunend en is gebaseerd op wat werkt bij volwassenen en
persoonlijke ervaringen. Zo is ook de gebruikswijze van mechanische beademing
bij kinderen, een belangrijk onderdeel van de zorg voor respiratoir bedreigde
patiënten, grotendeels gebaseerd op de ervaringen bij volwassen patiënten. Er
zijn echter veel verschillen in longfysiologie en immunologie tussen kinderen
en volwassenen, die maken dat behandelmethoden voor volwassenen mogelijk niet
zonder meer kunnen worden toegepast in de kindergeneeskunde. Een recent
onderzoek heeft aangetoond dat bij vroegtijdig gebruik van neuromusculaire
blokkers (NMBAs) bij volwassen patiënten met ernstig ARDS de overleving na 90
dagen en de tijd dat patiënten van de beademing af konden toenamen. Verder is
gevonden dat hierbij geen toename in spierzwakte voorkwam, waarvoor bij het
gebruik van NMBAs wel gewaarschuwd wordt. Hoewel NMBAs wel al in enige mate
gebruikt worden bij pediatrische patiënten met ernstige longbeschadiging, is
het nog onbekend of dezelfde gunstige effecten van standaard vroegtijdig
gebruik van NMBAs bij ernstig ARDS ook voor kinderen gelden. De volgende stap
is daarom het onderzoeken van de effecten van vroegtijdig gebruik van NMBAs bij
kinderen met matig tot ernstig PARDS op de uitkomst van de behandeling. Wij
veronderstellen dat NMBAs bij mechanisch beademde kinderen onder de 5 jaar met
matig tot ernstig PARDS (oxygenation index > 12, PEEP > 5 cm H2O ondanks
adequate sedatie) zorgen voor een lagere respiratoire morbiditeit bij follow-up
doordat ze zorgen voor een afname van pulmonale en systemische inflammatie,
oxygenatie verbeteren en de mechanica van het respiratoire systeem verbeteren
tijdens de acute fase van de ziekte.

Om de hypothese te toetsen dat vroegtijdig gebruik van NMBAs gedurende 48 uur
bij pediatrische patiënten onder de 5 jaar met matig tot ernstig PARDS leidt
tot een reductie in de respiratoire morbiditeit van tenminste 20% 12 maanden na
ontslag vanaf de pediatrische intensive care unit (PICU).

Prospectieve, multicenter, gerandomiseerde, dubbelblinde, placebogecontroleerde
studie.

Patiënten worden gerandomiseerd om ofwel een bolus plus een continue infusie van rocuroniumbromide 10 mg/ml met een snelheid van 0,1 ml/kg/uur (wat overeenkomt met de voorgeschreven dosering van 1 mg/kg/uur) ofwel een bolus plus continue infusie van 0,1 ml/jg/uur isotoon zout (NaCl 0,9%) (controle) toegediend te krijgen.

De risico's die verbonden zijn aan deze studie zijn minimaal, gebaseerd op de
volgende argumenten:
a) Patiënten op de intensive care worden continue geobserveerd, dus iedere
verandering in vitale parameters wordt direct opgemerkt. Verder zijn patiënten
met ernstige longschade over het algemeen diep gesedeerd
b) Bloedafname worden alleen afgenomen uit een arterielijn of centraal veneuze
lijn die voor de standaard zorg al in situ is. Bloedafname voor de studie zal
zoveel mogelijk gecombineerd worden met de routine bloedafname die onderdeel is
van de standaardzorg.
c) Endotracheaal uitzuigen (BAL) wordt routinematig gedaan bij mechanisch
beademde patiënten door de verpleegkundigen die voor de patiënten zorgen. Voor
dit onderzoek worden monsters afgenomen uit de vloeistof afkomstig van de BAL
om de pulmonale inflammatoire respons te kunnen meten. Hiervoor zijn geen extra
uitzuigmomenten nodig.
d) Het medicijn wat onderzocht wordt (Esmeron, rocuroniumbromide), wordt veel
gebruikt op de pediatrische intensive care unit. Er is dus voldoende kennis
over en ervaring met het medicijn.

Het is belangrijk om het effect van vroegtijdig gebruik van neuromusculaire
blokkers op de uitkomst van de behandeling pediatrische patiënten te
onderzoeken. Er zijn veel verschillen in fysiologie en immunologie tussen
kinderen en volwassenen die maken dat de uitkomsten bij volwassenen toch anders
zouden kunnen zijn dan die bij kinderen.