De natuurlijk beloop studie van Becker spierdystrofie

Becker spierdystrofie (BMD), net als Duchenne spierdystrofie (DMD), is een
X-gebonden aandoening veroorzaakt door mutaties in het dystrofine gen, dat
codeert voor het eiwit dystrofine.

Het dystrofine eiwit speelt een belangrijke rol bij de stabilisatie van de
spiervezel membraan. Het eiwit is gelokaliseerd aan de binnenzijde van de
spiervezel membraan, waar het een binding aangaat met enkele integrale membraan
eiwitten die deel uitmaken van het dystrofine glycoproteïne complex
(DAG-complex). Door deze binding wordt er een sterke brug gevormd tussen de
spiervezel en de extracellulaire matrix. Deze sterke binding beschermd de
spiervezel tegen inspanningsgebonden spiercontractie schade. In de afwezigheid
van het dystrofine eiwit, zoals bij DMD het geval is, of bij een verminderde
hoeveelheid van het dystrofine eiwit, zoals bij BMD het geval is, raken de
spiervezels beschadigd met fibrosering en vervetting van de spieren tot gevolg.

Hoewel BMD en DMD door een mutatie in hetzelfde gen worden veroorzaakt, is het
klinisch beloop toch zeer verschillend. DMD patiënten hebben een "out-of-frame"
mutatie in het dystrofine gen, waardoor er geen dystrofine eiwit meer wordt
aangemaakt. Deze patiënten raken al op zeer jonge leeftijd rolstoelgebonden en
overlijden vaak op 20-30 jarige leeftijd aan de gevolgen van respiratoire of
cardiale problemen. Bij BMD patiënten is er sprake van een "in-frame" mutatie
in het dystrofine gen, waardoor er verkort maar nog wel partieel functionerend
dystrofine wordt aangemaakt. Deze patiënten hebben een zeer variabel
ziektebeloop uiteenlopend van milde spierzwakte met een normale overleving tot
ernstige spierzwakte en rolstoelgebondenheid op een zeer jonge leeftijd.
Sommige patiënten hebben alleen cardiale betrokkenheid (meestal in de vorm van
cardiomyopathie of hartritmestoornissen) zonder een andere vorm van
spierzwakte. De oorzaak van het variabele ziektebeloop bij BMD is tot nu toe
nog onbekend.

Tijdens deze natuurlijk beloop studie willen wij de variabiliteit in klinische
verschijnselen, het verschil in ziekte ernst en het ziektebeloop van een grote
groep BMD patiënten beschrijven. Dit onderzoek heeft tot doel om de mogelijke
oorzaken van het variabele ziektebeloop te achterhalen. Daarnaast willen wij
onderzoeken of MRI van de spieren en/of biomarkers in het bloed of urine betere
methoden zijn om het ziektebeloop en de prognose te bepalen.

-Beschrijven van de variabiliteit in klinische verschijnselen en het natuurlijk
beloop van Becker spierdystrofie.

-Vaststellen van factoren die van invloed zijn op de ziekte variabiliteit.

-Vaststellen van de rol van genetische, biochemische en radiologische markers
op de ziekte variabiliteit en het ziektebeloop.

Singlecenter prospectief onderzoek, duur 4 jaar.

-Venapunctie: Bij ieder bezoek zal er 11 milliliter (vergelijkbaar met 1
eetlepel) bloed worden afgenomen. Bij bloedafname is er een kans op hematoom
vorming.
-Spierbiopt(en) onder lokale verdoving: Als de patiënt aparte toestemming geeft
voor het ondergaan van spierbiopten, dan zijn de risico's: kans op hematoom
vorming op de plek van het biopt. En er is een kans op wat pijnklachten ter
plaatse van de biopsie plek. Deze pijnklachten zijn vergelijkbaar met het
stoten van het been aan de rand van een tafel.

Als de patiënt aan alle onderdelen deelneemt, dan houdt dit het volgende in:
-Vragenlijst: Jaarlijks
-Lichamelijk en neurologisch onderzoek: Jaarlijks
-Spierkracht testen: Jaarlijks
-Functionele testen: Jaarlijks
-ECG, echocardiografie en holter registratie: Jaarlijks
-Longfunctietest met een handheld spirometer: Jaarlijks
-Bloed- en urine onderzoek: Jaarlijks
-Spierbiopt (1-2): Eenmalig in jaar 1
-MRI-spieren: Alleen bij mede deelname aan het onderzoek "quantitative muscle
MR-imaging of skeletal muscle in Duchenne and Becker muscular dystrophy". Jaar
1 + Jaar 2.