Haalbaarheid en reproduceerbaarheid van verschillende methoden om spiermassa te bepalen in patienten met obesitas

Obesitas is een globaal gezondheidsprobleem. Samen met overgewicht, komt een
derde van de wereldbevolking hiermee in aanraking. De verwachting is dat deze
aantallen de komende jaren nog veel meer zullen stijgen. Obestias verhoogt de
kans op comorbiditeiten zoals cardiovasculaire aandoeningen, type 2 diabetes
mellitus, slaapapneu, depressie, en mortaliteit. Obesitas wordt ook
geassocieerd met negatieve effecten op skeletspieren. Dit zorgt voor een
verhoogde kans op het ontwikkelen van functionele ongemakken zoals. posturele-,
mobiliteits-, kracht-en dynamische balansbeperkingen. Iets wat wat onopgemerkt
blijft in obese patienten is sarcopene obesitas. Sarcopenia is lage spiermassa
samen met lage spierkracht of lage fysieke prestaties. Verschillende methoden
worden gebruikt om spiermassa te bepalen. Als de gouden standaard worden
technieken zoals magnetic resonance imaging (MRI) en coputed tomography (CT)
gezien. Het probleem met deze technieken zijn echter gewichts- en
omtrek-limitaties. Andere methoden om spiermassa en spierkracht indirect te
bepalen zijn makkelijker te gebruiken en goedkoper dan de eerder genoemde
gouden standaarden. Voorbeelden hiervan zijn omtrek van ledematen meten,
huidplooidikte, handgripkracht, opstaan uit een stoel test, en een 6 minuten
looptest. Tot dusver, zijn deze methoden nog niet gevalideerd in klasse II en
III obeste populaties.

Het hoofddoel van dit onderzoek is om haalbaarheid en reproduceerbaarheid van
verschillende methoden om spiermassa in obese patienten te bepalen te
onderzoeken.
Verder wordt als secundaire doel gekeken of kwaliteit van leven gekoppeld is
aan spiermassa en spierkracht in obese personen.

Dit onderzoek is cross-sectioneel zonder interventie. Metingen vinden plaats op
de dag van screening van patienten die zich hebben aangemeld voor bariatrische
chirurgie. De belangrijkste metingen zijn antropometrische metingen, 6-minute
looptest, handgripkracht rest, en stoelstandtest. Urine wordt gedurende een
periode van 24 uur verzameld om creatitine levels te bepalen. Correlatie met
quality of life en bloodwaarden wordt ook naar gekenen, deze zijn beide al
onderdeel van de standaard patientenzorg.

De belasting en risico's voor be patient zijn nihil. De verschillende metingen
zullen extra tijd met zich mee bringen tijdens een bezoek maar dit wordt tussen
de afspraken van de screening ingepland. Verder wordt er fysieke en mentale
medewerking gevraagd, waar patienten mogelijk niet bekend mee zijn. Dit kan
mogelijk tot gevolg hebben dat er een lichte spierpijn optreed de dagen na het
onderzoek.