Maatschappelijke waarde en evaluatie van interventies bij gehoorverlies.

Cochleaire implantaten (CI) zijn succesvolle interventies bij het behandelen
van ernstig tot zeer ernstig gehoorverlies. Bij patiënten met ernstig tot zeer
ernstig gehoorverlies hebben cochleaire implantaten gezorgd voor verbetering in
kwaliteit van leven en psychosociaal welbevinden. In verscheidene publicaties
zijn unilaterale CI*s in deze doelgroep aangetoond kosteneffectief.
Bij veel patiënten met matig tot ernstig gehoorverlies is er sprake van
progressief verlies wat betekend dat het gehoor en het spraak verstaan
verslechterd, ondanks de vaak gebruikte conventionele gehoorversterking. Deze
achteruitgang kan resulteren in uitval in termen van participatie, autonomie,
werk en een verslechtering van de algehele kwaliteit van leven.
De afgelopen jaren, door verbeteringen in de techniek van cochleaire
implantaten en een verbeteringen in chirurgische technieken, zijn de
functionele toelatingscriteria voor een CI verbreed. Patiënten met nog
restgehoor kunnen hierdoor ook al een cochleair implantaat krijgen. Het
resultaat is dat er meer mensen in aanmerkingen komen voor een cochleair
implantaat. Daarnaast zijn er nog andere redenen die het aantal CI kandidaten
verhoogd, zoals de toenemende bekendheid omtrent cochleaire implantaten en de
vergrijzing. Dit heeft geresulteerd in het ontstaan en het langer worden van
wachtlijsten. In sommige centra in Nederland loopt de wachttijd voor een
cochleair implantaat op tot bijna 2 jaar. In deze wachttijd kan het gehoor van
patiënten nog verder achteruit gaan.
De hypothese is dat na 1 jaar gebruik van CI bij patiënten met ernstig
gehoorverlies significante verbetering zichtbaar is op maatschappelijke
gerelateerde uitkomsten ten opzichte van de controle groep met conventionele
gehoorversterking.
Daarnaast is er weinig onderzoek gedaan naar de maatschappelijk voordelen van
vroeg implanteren. Bij zowel de interventie als de controle groep is er sprake
van vroege implantatie, nog voordat er sprake is van zeer ernstig gehoorverlies
of totale doofheid.
Een lange termijn observationeel onderzoek is belangrijk om de
kosteneffectiviteit in kaart te brengen waarin de deelnemers fungeren als hun
eigen controle. Het is belangrijk voor de wetenschap maar ook voor de
implicaties voor beleidsmakers in de gezondheidszorg. Een dergelijk studie is
nog niet eerder uitgevoerd.

Het primaire doel van deze studie is om te bepalen wat het effect is van
interventie met een CI, in vergelijking met conventionele gehoortoestellen, bij
post linguale volwassenen met ernstig perceptief gehoorverlies op
maatschappelijk gerelateerde uitkomsten (in termen van participatie,
communicatie, autonomie, cognitie, werk, productiviteit en kwaliteit van leven.)
Het secundaire doel is om vast te stellen wat de lange termijn effecten zijn
van CI in volwassenen met ernstig gehoorverlies op deze zelfde maatschappelijk
gerelateerde uitkomsten op een observationele manier.

Gerandomiseerd gecontroleerde trial gevolgd door een prospectief observationeel
onderzoek.

De primaire interventie van de studie is een CI bij ernstig gehoorverlies in vergelijking met het gebruik van gehoortoestellen. Om dit te bereiken worden deelnemers willekeurig verdeeld over twee groepen. Deelnemers die in de interventie groep komen zullen het CI traject versneld doorlopen en zullen daardoor eerder een cochleair implantaat krijgen. Deelnemers die in de controle groep zitten doorlopen het huidige CI traject die niet versneld is, zij ontvangen dus de huidige standaard zorg en een CI. Door deze opdeling te maken creëren we een periode waarin de interventie groep al een CI heeft en de controle groep nog aan het wachten is dus gebruik maakt van conventionele gehoorversterking. Op dat moment is de vergelijking te maken voor onze primaire onderzoeksvraag.

Ons inziens is de additionele belasting door deelname aan het onderzoek, in
verhouding met het huidige zorg traject, beperkt. Tevens zien wij geen
gezondheidsrisico*s voor deelname aan dit onderzoek.
Zoveel mogelijk studie onderzoeken vinden plaats op momenten dat patiënten voor
hun zorg in het ziekenhuis moeten zijn.