Tacrolimus als behandeling van gastro-intestinale bloedingen en epistaxis bij patiënten met de ziekte van Rendu-Osler-Weber

De ziekte van Rendu-Osler-Weber is een erfelijke aandoening waarbij afwijkende
bloedvaten kunnen ontstaan (telangiëctasieën).
De meest voorkomende organen waarin deze telangiëctasieën zitten zijn de huid,
de slijmvliezen van de neus en darmen n. Met name op de slijmvliezen in de neus
en darmen kunnen de telangiëctasieën makkelijk bloeden. Dit veroorzaakt de
spontane bloedneuzen en bloedverlies via de darm. Het bloedverlies kan soms
leiden tot anemie. In sommige gevallen zijn voor de behandeling van de anemie
zelfs ijzerinfusen of bloedtransfusies nodig. Als behandeling voor de neus- en
darmbloedingen kan in eerste instantie geprobeerd worden de vaatafwijkingen
dicht te branden met bijvoorbeeld argonbehandeling. Als deze behandeling niet
het gewenste resultaat heeft, wordt getracht met medicijnen de bloedingen te
verminderen.

Het medicijn wat in deze studie onderzocht wordt is tacrolimus. In recent
onderzoek is gebleken dat dit middel ook een remmende werking heeft op de
aanmaak van nieuwe, afwijkende bloedvaten. Daarenboven heeft tacrolimus laten
zien ALK1 en ENG receptoren te upreguleren. Deze receptoren zijn bij patiënten
met ROW juist verlaagd. De dosis die nodig is om dit effect te bereiken is
aanzienlijk lager dan de doseringen die gebruikt worden voor andere indicaties
dus de verwachte bijwerkingen zullen hopelijk minimaal zijn. In de literatuur
is 1 case-report beschreven met zeer goed effect op ROW-gerelateerde klachten
en er zijn 3 ROW patiënten in Nederland (waarvan 2 in het St. Antonius
Ziekenhuis) die momenteel behandeld worden met tacrolimus met eveneens goed
effect.

Het doel van dit onderzoek is om aan te tonen dat tacrolimus effectief is in
het verminderen van de ernst van de neus- en darmbloedingen. Tijdens dit
onderzoek wordt ook gekeken of de bloedarmoede afneemt en * indien van
toepassing het aantal benodigde ijzerinfusen of bloedtransfusies afneemt. Om de
werking aan te tonen, wordt de ernst van de bloedingen en het aantal
bloedtransfusie of ijzerinfusen voor en na de behandeling.

Een open label, singel center, niet gecontroleerde pilot studie. Zie ook de
Engelse samenvatting voor meer uitgebreide informatie.

Dagelijks tacrolimus, de dosis hangt van van de bloedspiegel van tracrolimus (streef spiegel is tussen 2-3 microg/L tacrolimus).

Patiënten zullen 4 maal naar het ziekenhuis moeten komen, er worden diverse
malen bloed geprikt (gemiddeld 11 maal), ze dienen tweemaal één maand een
bloedneuzendagboek bij te houden en zullen tweemaal 2 vragenlijsten (MFI-20 en
SF-36) moeten invullen. Er bestaat risico op bijwerkingen van tacrolimus.