*Het ontwikkelen van een geïndividualiseerde behandeling van maagkanker met behulp van een netwerk van landen uit Latijns America en Europa (LEGACY)*

Wereldwijd is maagkanker (GC) de op twee na belangrijkste doodsoorzaak bij
beide geslachten (723.000 sterfgevallen, 8,8% van het totaal). Ondanks meerdere
pogingen om de behandeling in de afgelopen decennia te verbeteren, hebben
strategieën geen verbeterde prognose in lokaal gevorderd stadium III en IVGC.
Dringende interventie is daarom noodzakelijk. De hoogste geschatte
sterftecijfers zijn in Oost-Azië (24 per 100.000 bij mannen, 9,8 per 100.000
bij vrouwen), met de laagste in Noord-Amerika (respectievelijk 2,8 en 1,5).
Hoge sterftecijfers zijn ook aanwezig bij beide geslachten in Midden- en
Oost-Europa en in Midden- en Zuid-Amerika1. Histologisch kunnen maagkankers
worden onderverdeeld in twee soorten, diffuus en intestinaal. Epidemiologische
en moleculaire kenmerken van maagkankers kunnen sterk variëren afhankelijk van
hun histologische type, locatie en genetische samenstelling van de tumor. De
locatie van de tumor op een proximale locatie komt vaker voor in Europa en
CELAC-landen (ongeveer 20%) dan in de regio Azië-Stille Oceaan, waar de antrale
locatie de boventoon voert. Het signet-ringcel histologisch type overheerst,
behalve in Europa, waar adenocarcinoom de meest voorkomende is. De redenen
achter deze verschillen zijn meervoudig en complex en kunnen genetische
gevoeligheid, stammen van de bacterie Helicobacter pylori (H. pylori) en
voedingsfactoren omvatten. Met name speelt de H. pylori-infectie een
belangrijke rol bij de GC-incidentie. Ook testen ongeveer 10% van de
maagkanker-patiënten positief voor infectie door het Epstein Barr Virus (EBV).
Interessant is dat EBV kenmerkend is voor Zuid-Amerikaanse populaties.
Verschillende andere factoren, niet gerelateerd aan infectieuze agentia,
waaronder overmatige consumptie van zout voedsel, de inname van slecht
geconserveerd, gerookt of gebeitst voedsel; besmetting van voedsel door
aflatoxine, nitraten of schimmels; pernicieuze anemie en roken zijn ook
geassocieerd met maagkanker.
De implementatie van betere screening voor populaties met hoog risico in Japan,
een land met een hoge incidentie van GC, resulteerde in een dramatische
verschuiving in de fase van diagnose en een afname van GC-gerelateerde
mortaliteit. Omgekeerd is in West-Europese landen met beperkte toegang tot
screeningprogramma's de GC dramatisch gestegen. Late diagnose is waarschijnlijk
een van de belangrijkste redenen voor de hoge sterftecijfers die worden
waargenomen bij GCs, in feite wordt ten minste de helft van de GC-patiënten
gediagnosticeerd in gevorderde stadia van de ziekte. Aan de andere kant zijn de
meeste studies en de huidige internationale databases over laat-stadium /
geavanceerde GC grotendeels gebaseerd op Aziatische populaties; in schril
contrast hiermee blijft de tumorbiologie en het genoom van CELAC-populaties in
de Europese Unie (EU) of Gemeenschap van CELAC en de Caribische staat nog
steeds slecht bekend. Bovendien is bestaande genomische informatie slecht
geïntegreerd met klinische gegevens van patiënten, voornamelijk vanwege een
gebrek aan multi-omics-profilering, lange doorlooptijden en de hoge kosten van
bioinformatische-analyses. Deze factoren hebben bijgedragen tot het lage aantal
klinische praktijkrichtlijnen op basis van de huidige informatie.
Preventie is een sleutelfactor in de geneeskunde, vooral bij kanker. In de
afgelopen jaren heeft de komst van gepersonaliseerde (of precieze) medicijnen
een revolutie teweeggebracht in de beschikbare behandelingen voor
kankerpatiënten. Daarom stellen we hier een nieuw concept voor:
"gepersonaliseerde preventie". Vanuit het oogpunt van de volksgezondheid kan
preventie op drie niveaus worden uitgevoerd: primair, secundair en voor het
verbeteren van de resultaten in een vergevorderd stadium van de ziekte.
Verrassend genoeg bleef het concept 'gepersonaliseerde geneeskunde' beperkt tot
deze laatste setting, die betrekking heeft op het verbeteren van de resultaten
van reeds gediagnosticeerde patiënten om progressie van kanker te voorkomen. We
speculeren echter dat de eerste twee niveaus van preventie ook kunnen
profiteren van een "gepersonaliseerde" aanpak, door risicopopulaties te
identificeren, door te werken aan specifieke maatregelen op basis van de
specifieke gezondheidssituatie van elk land. Hiertoe moeten precieze
risicovoorspellingsmodellen worden gemaakt. Epidemiologen streven ernaar om
"omics" -gegevens te integreren, samen met cruciale informatie afkomstig van
andere bronnen (vragenlijsten, kandidaat-biomarkers) waarvan is aangetoond dat
ze relevant zijn bij de beoordeling van het risico op complexe ziekten.

Westerse managementstrategieën waren niet effectief om de slechte prognose van
maagkanker te wijzigen. Dit voorstel zal zich richten op deze specifieke
uitdaging om "de maagkanker uitkomsten te verbeteren", en zal proberen bewijs
te verzamelen via internationaal hoogwaardig translationeel onderzoek in
samenwerkingsverband, om maagkanker-controle aan te passen met gecoördineerde
en consensuele maatregelen voor interventie op verschillende niveaus van
preventie, elk aangepast aan de verschillende kenmerken van de landen die aan
dit project deelnemen: CELAC (Mexico, Chili, Argentinië en Paraguay) en
Europese cohorten (Spanje, Nederland, Portugal, België en Duitsland).
Bij de selectie van CELAC-landen die deelnamen aan dit multicenter case-control
project, hebben we landen opgenomen met een hoge incidentie van maagkanker,
zoals Chili, en anderen met een gemiddelde incidentie, zoals Mexico, Argentinië
en Paraguay. Op dit moment zijn er geen accurate gegevens over
maagkanker-incidentie en -karakteristieken in CELAC-landen, dus de registraties
die in dit project worden voorgesteld, zullen van grote waarde zijn om als
pilot aan te tonen hoe de voorgestelde nuttige strategieën de maagkanker
uitkomsten zullen verbeteren.

Prospective cohort study.

Het is zeer waarschijnlijk dat patiënten geen voordelen voor de gezondheid
zullen ondervinden van deelname aan deze studie.
Voor biopsiedoeleinden tijdens de gastroscopische procedure kan een andere
gastroscopie nodig zijn. Dit veroorzaakt een minimaal lichamelijk ongemak voor
de patiënt, omdat de patiënt tijdens de procedure wordt verdoofd. Alle risico's
en ongemakken zullen voortvloeien uit de gastroscopie. Het uitvoeren van
biopsieën kan een lichte bloeding veroorzaken. Naald puncties zijn voor de
meeste mensen geen probleem. Soms kunnen ze echter bloedingen, blauwe plekken,
ongemak, infecties en / of pijn op de plaats van het bloedmonster veroorzaken.
U kunt zich ook duizelig voelen.