Optimalisatie en ontwikkeling van transplantatie-gerelateerde in vitro assays

Onderzoek in het Nefrologie en Transplantatie-laboratorium van het Erasmus MC
richt zich op het in kaart brengen van immuunreactiviteit van de
niertransplantatie patiënt tegen de donor-nier. In vitro wordt deze
reactiviteit bestudeerd door gebruik te maken van perifere bloed mononucleaire
cellen (PBMCs) van zowel de niertransplantatie patiënt en de donor.

Voor het opzetten van nieuwe assays en optimalisatie van huidige assays in
transplantatie-gerelateerd onderzoek is bloed van gezonde vrijwilligers nodig
om zo het kostbare patiënten materiaal te sparen en alleen dan in te zetten
wanneer een test naar behoren functioneert.

Bloed van de bloedbank voldoet niet altijd omdat de functionaliteit van diverse
cellen in het bloed beïnvloed wordt door de tijd tussen afname van het bloed en
het verwerken van de materialen in het lab. Vrijgave van bloed door de
bloedbank is nl. gemiddeld 24-48 uur na afname terwijl vers bloed (verse
bloedcellen) nodig zijn.

Afname van bloed van gezonde vrijwilligers, medewerkers binnen de afdeling
Inwendige Geneeskunde zou onder dezelfde condities kunnen plaatsvinden als voor
niertransplantatie patiënten en nier-donoren en daarmee zouden we dus beter in
staat zijn huidige assays optimaliseren en nieuwe te ontwikkelen.

Met behulp van dit protocol willen we een formele procedure opzetten om bloed
van gezonde vrijwilligers binnen de afdeling Inwendige Geneeskunde te kunnen
afnemen zodat we in vitro transplantatie-gerelateerde assays kunnen opzetten en
optimaliseren.

Afname van maximaal 5 buizen bloed (maximaal 50 mL) is de enige procedure in
deze studie. Bloed producten worden exclusief gebruikt voor in vitro onderzoek,
specifiek voor het opzetten van nieuwe en optimaliseren van bestaande assays in
transplantatie-gerelateerd onderzoek.

In het kort: met verse, niet ingevroren, cellen (bloed) van medewerkers 1)
worden nieuwe testen en technieken ontwikkeld voordat ze voor bloed (cellen)
van transplantatie patiënten worden gebruikt en 2) wordt cellulaire
immuunreactiviteit van transplantatie patiënten vergeleken met de reactiviteit
van gezonde individuen (medewerkers).
De testen worden dus bij voorkeur met verse (niet ingevroren) cellen (uit
bloed) gedaan. Indien er cellen over zijn, worden deze ingevroren.

De last voor de gezonde vrijwilliger is minimaal en het risico van een
venapunctie is verwaarloosbaar en kan bestaan uit het ontwikkelen van een
blauwe plek en pijnsymptomen op de plek van punctie.
De venapunctie zal worden verricht door een gekwalificeerd persoon in een
daarvoor apart ingerichte en uitgeruste ruimte.
Deelname zal geen voordeel voor de gezonde vrijwilliger met zich meebrengen
maar een bijdrage leveren aan het ontwikkelen van nieuwe en optimalisatie van
bestaande transplantatie-gerelateerde onderzoeken.