De lange en korte termijneffecten van achterwandplastiek; de rol van levatorhechtingen

Verzakkingen van de organen in het bekken is een veelvoorkomend probleem; 50%
van de vrouwen boven de 50 jaar die ooit een kind hebben gebaard hebben een
prolaps van een van de organen die zich in het bekken bevinden. Vaak zorgen
deze verzakkingen voor weinig of geen klachten. Echter 11,1% van de vrouwen met
een bekkenprolaps ervaren daarvan zoveel klachten waardoor ze ooit een
chirurgische correctie van de prolaps nodig zullen hebben.. Een defect in de
achterwand van de vagina kan leiden tot een rectocele(prolaps van rectum in de
achterwand van de vagina) of enterocele(prolaps van de dunne darm in de
achterwand van de vagina). Deze verzakkingen kunnen klachten geven van moeizame
defecatie en een balgevoel waarvoor chirurgische correctie middels een
achterwandplastiek uitkomst kan bieden. Hierbij wordt het zwakke punt in de
vaginale achterwand hersteld en zo de verzakking opgeheven. Achterwandplastiek
verhelpt in 86% de klachten

De achterwandplastiek kan worden uitgevoerd middels 2 verschillende methodes;
met of zonder het gebruik van zogenaamde levator hechtingen. Met levator
hechtingen wordt er een anterieure plicatie van de musculus levator ani
gevormd. Het doel hiervan is dat hierdoor minder recidief prolapsen ontstaan.
Uit literatuuronderzoek wordt er echter ook gespeculeerd dat deze methode
mogelijk kan zorgen voor de novo dyspareunie en dysfunctie van de darmen..
Onderzoek om beide technieken gestructureerd met elkaar te vergelijken
ontbreekt echter waardoor het vaak aan de voorkeur van de chirurg ligt welke
methode wordt gebruikt.

Hierdoor rest de vraag; heeft het gebruik van levatorhechtingen een significant
voordeel ten opzichte van achterwandplastiek zonder levatorhechtingen op de
korte en lange termijneffecten?

PICO
P: Patiënten die tussen 01-01-2010 en 31-12-2019 een achterwandplastiek hebben
ondergaan in het Haga ziekenhuis te Den Haag
I: Achterwandplastiek met levator hechtingen
C: Achterwandplastiek zonder levator hechtingen
O: - Korte termijn: pijn na de ingreep, spontane mictie, dysfunctie darmen
- Lange termijn: hervatten dagelijkse bezigheden, recidief prolaps, de
novo dyspareunie, postoperatieve wondinfectie of urineweginfectie

De korte en lange termijn effecten van achterwandplastiek met en zonder
levatorhechtingen in kaart te brengen.
Hieruit mogelijk een wetenschappelijk onderbouwde voorkeur uit te kunnen
spreken en zo patiënten de beste behandeling in de toekomst kunnen bieden.

Het onderzoek zal een observationeel onderzoek worden in de vorm van een
cohortstudie. Idealiter zouden beide operatiemethodes door middel van een
gerandomiseerd prospectief cohort onderzoek met elkaar worden vergeleken.
Echter kost dit veel tijd. Om in te schatten of een prospectief chort onderzoek
geïndiceerd is wilden we eerst met een retrospectief onderzoek beide groepen
met elkaar vergelijken.

Patiënten kunnen zelf hun belasting kiezen.
- Voor het data onderzoek hoeven patiënten niets te doen dus is voor hen geen
belasting.
- Patiënten mogen zelf bepalen of ze mee willen doen met de interviews: deze
zullen ongeveer 10 minuten duren. Patiënten kunnen dit op een poli afspraak
doen, of vanuit huis schriftelijk of digitaal.
- Als patiënten instemmen met lichamelijk onderzoek op de poli(dit hoeft niet),
dan kunnen ze pijn of ongemak ervaren van het vaginale onderzoek. Daarnaast kan
een prolaps geconstateerd worden waardoor bepaalde behandeling of een nieuwe
operatie gesuggereerd kan worden. De afspraak duurt ongeveer 20 minuten en
patiënten moeten op de afspraak komen dus hebben daarnaast nog reistijd.