Bewegingsanalyse van de cervicale wervelkolom, follow-up studie na anterieure cervicale discectomie (ACD) en anterieure cervicale discectomie en discusprothese (ACDA).

Een veelvoorkomende oorzaak van cervicale radiculopathie en/of myelopathie is
slijtage van de nekwervels en tussenwervelschijven, ook wel cervical
degenerative disc disease genoemd (CDDD). Chirurgische interventies zijn
geïndiceerd indien er onvoldoende effect is van non-chirurgische therapie of
bij progressieve neurologische klachten. De meest gebruikte chirurgische
interventie voor CDDD is een anterieure cervicale discectomie, zonder (ACD) of
met fusie (ACDF). Beide technieken laten op korte termijn goede klinische
uitkomsten en een hoge mate van fusie zien. Op de langere termijn worden er
echter vaak nieuwe klachten van radiculopathie en/of myelopathie gezien,
regelmatig op de niveaus aangrenzend aan het geopereerde segment. Men denkt dat
dit het gevolg is van verminderde beweeglijkheid in het geopereerde en
gefuseerde segment, resulterend in overbelasting van de aangrenzende niveaus,
ookwel adjacent segment disease (ASDis) genoemd. Met deze achterliggende
gedachte is men begonnen met het implanteren van discusprotheses (anterior
cervical discectomy with arthoplasty ACDA) om de normale beweeglijkheid te
behouden.
Segmental range of motion (sROM) is een van de meest gebruikte techniek om
beweeglijkheid van de wervelkolom te analyseren, maar laat echter een hoge
inter- en intravariabiliteit. Boselie et al, van onze eigen groep, hebben
eerder een algoritme ontwikkeld om in 1 individu normale en abnormale
beweeglijkheid te onderscheiden op basis van de sequentie van de segmentale
bijdrage van de cervicale wervelkolom.
Boselie et al hebben eerder een RCT uitgevoerd waarin patiënten met
radiculopathie op basis van CDDD een ACD of ACDA ondergingen. Patiënten zijn
tussen 2007 en 2014 geïncludeerd en tot 1 jaar na de operatie gevolgd. Destijds
zijn er reeds röntgenopnames gemaakt van de flexie en extensie bewegingen van
de nek. Deze studie liet na 1 jaar follow-up geen verschil bewegingspatronen of
klinische uitkomsten zien. Wij willen nu graag na 6 tot 14 jaar de volgorde van
beweging van de nek in deze zelfde patiëntengroepen beoordelen. In de toekomst
willen wij graag onderzoeken of er een relatie met het ontwikkelen van ASDis en
de beweeglijkheid van de nek is.

Het doel van dit onderzoek is om de segmentele bewegingssequenties van de
cervicale wervelkolom 6 tot 14 jaar na een ACD of ACDA vast te analyseren. Dit
zal beoordeeld worden met de eerder gedefinieerde normale beweeglijkheid van de
cervicale wervelkolom door Boselie et al. Ook zullen de bewegingsanalyses van
deze zelfde patiëntengroep tijdens de RCT vergeleken worden met deze lange
termijn follow-up röntgenopnames.
Het doel is om met deze bewegingsanalyses onze hypothese te kunnen ondersteunen
dat een discusprothese leidt tot beter behoud van normale beweeglijkheid dan
ACD en daardoor een lagere kans op ASDis.

Fundamenteel onderzoek.

Het voornaamste risico aan dit onderzoek is de stralingsbelasting. De
NCS-richtlijnen geven aan dat stralingsbelasting bij wetenschappelijk onderzoek
er een stralingsbelasting tot 1 mSv gerechtvaardigd is, wanneer het onderzoek
de gezondheidszorg zal bevorderen. Het risico op stralingsschade is zeer klein
en zal niet optreden bij het maken van enkele röntgenbeelden.