Een Internationale Prospectieve en Observationele Studie naar het voorkomen van remmende stoffen bij de ziekte van von Willebrand type 3.

De ziekte van von Willebrand (vWD) is de meest voorkomende erfelijke
bloedingsstoornis die gekenmerkt wordt door een kwantitatief (vWD types 1 en 3)
en/of kwalitatief (vWD types 2A, 2B, 2M en 2N) tekort aan von Willebrand factor
(vWF), het grote multifunctionele plasmaeiwit dat een belangrijke rol speelt in
de beginstadia van de bloedstolling. vWD type 3 (vWD3) is het meest ernstige
type en wordt veroorzaakt door een bijna volledige afwezigheid van vWF.
Patienten hebben per definitie niet-detecteerbare concentraties van vWF antigen
(vWF:Ag) in hun plasma en verminderde concentraties (<10 IU/dL) van de
stollingsfactor VIII (FVIII). Deze basisconcentraties worden meestal niet
verhoogd in het plasma door het gebruik van desmopressin (DDAVP), het medicijn
dat vWF kan vrijgeven uit het endothelium. vWD3 wordt recessief overgeerfd en
heterozygote familieleden hebben milde of helemaal geen symptomen. De
prevalentie van vWD3 is laag, varierend van 0.1 - 5.3 per miljoen en verschilt
nogal per land. Het hoogste aantal wordt gevonden in Iran en het laagste in
zuid Europa. De actuele prevalentie van vWD3 is onbekend in de meeste landen,
vanwege het gebrek aan retrospectieve of prospectieve studies. Hoewel vWD3 een
zeldzame ziekte is, is het van belang vanwege de ernstige klinische symptomen,
de noodzaak van vervangende medicatie met vWF concentraten (tot nu toe zijn
alleen vWF concentraten beschikbaar afkomstig uit plasma maar er wordt
momenteel een klinische studie gedaan met een recombinante vWF) en het risico
op het ontstaan van anti-vWF remmende stoffen na infusie met vWF concentraten,
waarvoor risico factoren nog niet systemisch in kaart gebracht zijn.

- Internationaal netwerk van Europese (125 patienten) en Iraanse (125
patienten) centra creeeren
- Prospectieve recrutering van 250 vWD3 patienten via een algemene online
database
- Gedetailleerde informatie verzamelen over vorige bloedingen en behandeling
met vWF concentraten
- Mate van bloeding met vWD3 (score) wordt berekend met een algemene vragenlijst
- Plasma en DNA monsters van alle 250 patienten worden centraal geanalyseerd
- De diagnose wordt bevestigd via centraal uitgevoerde testen
- vWF gendefecten met het vWF fenotype en het risico van anti-vWF remmende
stoffen wordt bepaald
- Algemene methoden worden gebruikt voor het bepalen van anti-vWF antilichamen
en gen-analyses van vWD3 patienten
- De frequentie en bloedingsplaatsen worden gedurende 4 jaar gevolgd bij vWD3
patienten
- Bepalen van de effectiviteit van vWF concentraten die gebruikt worden bij de
behandeling van vWD3 patienten waarbij de meest objectieve criteria voor
effectiviteit worden gehanteerd

Een non-profit, door onderzoekers geinitieerd, multicentrum, Europees-Iraanse,
observationele, retrospectieve en prospectieve studie bij patienten met een
diagnose van vWD3.

Indien een patient instemt met deelname aan het onderzoek, wordt een afspraak
gemaakt op het deelnemende centrum gemaakt voor het eerste deel van het
onderzoek. Een arts die bij dit onderzoek betrokken is, zal het onderzoek aan
de patient uitleggen en een aantal vragen stellen over de medische
voorgeschiedenis, eerdere bloedingen en alle behandelingen uit het verleden.
Deze arts zal ook vragen naar eerdere laboratoriumbeoordelingen en -uitslagen.
Ten slotte zal een bloedmonster worden afgenomen. Al deze procedures vinden bij
hetzelfde bezoek plaats.
Als door het centrale laboratorium is bevestigd dat de patient vWD3 heeft,
wordt hij of zij in het tweede deel van het onderzoek gevraagd om in totaal
gedurende 4 jaar langs te komen in het ziekenhuis volgens het standaard schema
zoals het ziekenhuis hanteert voor vWD3. Bij deze studie zijn geen vooraf
geplande (extra) bezoeken nodig. De patient spreekt samen met de arts af
wanneer visites plaatsvinden (volgens de standaardzorg is dit ten minste
eenmaal per jaar). Bij elk bezoek (ongeacht wanneer dit plaatsvindt) wordt de
patient gevraagd naar informatie over gebruikte medicatie en behandelingen,
bloedingen en andere ongewenste gebeurtenissen sinds het laatste bezoek.De
patient wordt niet gevraagd om (extra of nieuwe) medicatie te gebruiken. De
bloedafname duurt niet lang en veroorzaakt een klein beetje pijn.
Hopelijk leidt het onderzoek tot een nauwkeurigere diagnose- en
behandelingsmethode voor vWD3. Dit profiteert de patient direct van, omdat hij
of zij met een hogere mate van zekerheid bevestigd krijgt of hij of zij vWD3
heeft. Daarnaast zal hierdoor de ziekte ook nauwkeuriger en gemakkelijker
kunnen worden vastgesteld bij andere patiënten.