De impact van collageenpeptide versus inname van vrije aminozuren op de synthesesnelheid van myofibrillaire en bindweefseleiwitten in rust en tijdens herstel van inspanning

De inname van voedingseiwitten stimuleert de snelheid van de spiereiwitsynthese
en versterkt de synthetische respons van spiereiwitten op een enkele oefening.
De anabole eigenschappen van de inname van voedingseiwitten lijken grotendeels
te worden toegeschreven aan de postprandiale stijging van de concentraties van
essentiële aminozuren in circulerend plasma, waarbij leucine van bijzonder
belang is. Ter ondersteuning is aangetoond dat eiwitsuppletie tijdens herstel
na inspanning de toename in spiermassa en kracht na langdurige
inspanningstraining vergroot.
Stabiele isotopenmethodologie wordt over het algemeen toegepast om de impact
van eiwitinname op de snelheid van spiereiwitsynthese in vivo bij mensen te
beoordelen. Incorporatiesnelheden van stabiele isotoop-gelabelde aminozuren in
spierweefsel worden beoordeeld na geprimede continue infusies van gelabelde
aminozuren in rust of tijdens herstel van inspanning. De focus is over het
algemeen gericht op de postprandiale toename van de synthesesnelheid van
samentrekkend spiereiwit, ook wel myofibrillair eiwit genoemd. Als gevolg
hiervan is er weinig informatie over de impact van voeding en lichaamsbeweging
op de synthesesnelheid van bindweefselproteïne in skeletspieren. De collagene
extracellulaire matrix van spierweefsel heeft onlangs weer veel belangstelling
gekregen vanwege zijn sleutelrol bij het overbrengen van de krachten die worden
gegenereerd door de contractiele filamenten door de spier naar de ligamenten,
pezen en botten. Het is aangetoond dat deze bindweefselmatrix een hoge mate van
plasticiteit vertoont en dat de synthese van collageeneiwitten snel toeneemt in
spierweefsel na inspanning. De impact van eiwitinname met of zonder
voorafgaande training op de snelheid van de eiwitsynthese van bindweefsel in
spieren moet echter nog worden vastgesteld.
Zuiveleiwit wordt vaak beschouwd als de eiwitbron die de voorkeur heeft om de
synthese van myofibrillair eiwit te maximaliseren. Zuivelproteïne bevat echter
relatief weinig glycine en proline en kan daarom ineffectief zijn om een **
toename van de eiwitsynthesesnelheid van bindweefsel te ondersteunen in rust of
tijdens herstel van inspanning. Onlangs hebben we aangetoond dat inname van
melkeiwitten de beschikbaarheid van plasmaglycine daadwerkelijk verlaagt, wat
impliceert dat de remodellering van bindweefsel tijdens herstel na inspanning
kan worden aangetast door een lage beschikbaarheid van plasmaglycine. Een
veelbelovend alternatief zijn collageenpeptiden, die rijk zijn aan glycine en
proline en daarom zijn voorgesteld als de geprefereerde eiwitbron ter
ondersteuning van het hermodelleren van bindweefsel. Hoewel de impact van de
inname van collageenpeptide op de eiwitsynthesesnelheid van bindweefsel in
skeletspieren en huidweefsel nog moet worden vastgesteld, hebben recente
onderzoeken gemeld dat suppletie met collageenpeptide de skeletspiermassa en
krachttoename na langdurige training verder kan vergroten. Bovendien is er
gesuggereerd dat collageenpeptiden anabole eigenschappen hebben die verder gaan
dan de levering van hun overeenkomstige aminozuurvoorlopers. Of
collageenpeptiden specifieke bioactieve peptiden bevatten die de
synthesesnelheden van myofibrillaire en / of bindweefseleiwitten in spieren en
huid verder kunnen stimuleren, is in vivo bij de mens nooit besproken.

De impact van collageenpeptiden versus vrije aminozuren op de synthese van
myofibrillaire en bindweefsel-eiwitsynthese in spieren en huid, verkregen
tijdens herstel van inspanning en rust in vivo bij mensen, beoordelen.

Dubbelblinde, placebogecontroleerde interventiestudie met parallelle groepen

Deelnemers zullen een eenzijdige weerstandsoefening uitvoeren, gevolgd door de inname van ofwel 30 g collageenpeptiden, 30 g vrije aminozuren (overeenkomend met het profiel van collageenpeptiden), of een niet-calorische placebo (gearomatiseerd water). Er zal een continue intraveneuze tracer-infusie worden toegepast en er zullen plasma-, spier- en huidmonsters worden verzameld om de synthetische respons van spier- en huideiwitten te beoordelen.

De last en risico's bij deelname aan dit experiment zijn klein. Het inbrengen
van de katheters in een ader is vergelijkbaar met een normale bloedafname en
het enige risico is een klein lokaal hematoom. Spier- en huidbiopten zullen
onder plaatselijke verdoving worden afgenomen door een ervaren arts. De
spierbiopsie kan een klein ongemak veroorzaken, vergelijkbaar met spierpijn of
de pijn die men heeft na het botsen tegen de hoek van een tafel. Het gebied van
de huidbiopsie kan de komende dagen wat oncomfortabel aanvoelen, maar zal
slechts tot een klein ongemak leiden. Tijdens de experimentele proef zullen 17
bloedmonsters (~ 170 ml totaal) worden afgenomen. De totale hoeveelheid
afgenomen bloed is minder dan de helft van een bloeddonatie en zal in ongeveer
1 maand volledig hersteld zijn. De stabiele isotoop-aminozuur-tracers die
intraveneus worden toegediend tijdens de experimentele proef, worden
geproduceerd volgens GMP-normen en zijn veilig voor menselijk gebruik.
Deelnemers worden door de onderzoeker geïnstrueerd over het juiste gebruik van
de fitnessapparatuur om letsel te voorkomen.
Deelnemers zullen de universiteit twee keer bezoeken. Het eerste bezoek omvat
een screeningbezoek (3 uur), waarbij de geschiktheid van de deelnemer wordt
beoordeeld en een DEXA-scan wordt uitgevoerd. Daarnaast worden de deelnemers
vertrouwd gemaakt met oefeningen met één been op de legpress en leg
extension-machine. Het herhalingsmaximum voor één been en één herhaling (1RM)
wordt op dezelfde machines bepaald. Voor het tweede bezoek (experimentele
proef) moeten de deelnemers in nuchtere toestand naar de universiteit komen,
zonder eten of drinken (behalve water) vanaf 22.00 uur de avond ervoor. Ook
moeten de deelnemers 2 dagen voorafgaand aan de experimentele proef hun
voedselinname en uitgevoerde activiteiten registreren. Tijdens deze 2 dagen
mogen deelnemers geen zware lichamelijke inspanning verrichten of alcohol
drinken. Het correct invullen van het voedsel- en activiteitenlogboek kost de
deelnemer elke dag 30-45 minuten. Er is geen direct voordeel voor de
deelnemers, behalve hun bijdrage aan wetenschappelijke kennis.