Klinische bruikbaarheid van het alternatieve model voor persoonlijkheidsstoornissen DSM-5

Het traditionele sectie II model voor persoonlijkheidsstoornissen is
bekritiseerd vanwege de gebrekkige validiteit en klinische bruikbaarheid. DSM-5
introduceerde in sectie III een Alternatief model voor
persoonlijkheidsstoornissen (AMPD) in antwoord op de tekortkomingen van het
traditionele model. Eerdere onderzoeken naar het AMPD hebben zich vooral
gericht op losse criteria van het nieuwe model en het ontwikkelen van nieuwe
instrumenten om onderdelen van het AMPD in kaart te brengen. Tot op heden zijn
er geen studies gedaan naar de toepassing van het volledige AMPD model in de
klinische praktijk. In dit project worden beide intakeprocedures
(traditioneel/sectie II versus AMPD/sectie III) met elkaar vergeleken op het
gebied van klinische bruikbaarheid, waarbij gekeken wordt naar zowel het
perspectief van clinici als patiënten.

Het AMPD model wordt vergeleken met het traditionele (Sectie II) model op het
gebied van klinische bruikbaarheid, beoordeeld door zowel patiënten als
clinici. Het AMPD model is ontwikkeld om klinische bruikbaarheid te verbeteren,
we verwachten dan ook dat zowel patiënten als clinici de AMPD intakeprocedure
als klinisch bruikbaarder ervaren.

Het onderzoek is een gerandomiseerd onderzoek (RCT). Patiënten die verwezen
zijn naar de Viersprong voor een intakeprocedure worden ad random toebedeeld
aan ofwel de traditionele intakeprocedure ofwel de AMPD intakeprocedure. Beide
intakeprocedures zijn gelijk in het aantal afspraken en de methodieken die
toegepast worden (interviews, vragenlijsten). Beide intakeprocedures zijn
omschreven in een handleiding, welke is goedgekeurd door een internationaal
expert. Na de intakeprocedure vullen patiënten de vragenlijsten in. Clinici die
vervolgens de patiënt in behandeling krijgen vullen de vragenlijsten in na het
lezen van het intakeverslag en het eerste gesprek met de patiënt.

Bij de traditionele intakeprocedure krijgen clienten een intakegesprek met een clinicus en de SCID-P wordt afgenomen. In de AMPD intakeprocedure krijgen patienten een intakegesprek en de STiP 5.1 en SCID-AMPD-II worden afgenomen.

De belasting voor deelnemers is minimaal. Het aantal afspraken is in beide
condities gelijk en gelijk aan de huidige intakeprocedure (3 sessies).
Patiënten wordt gevraagd om vragenlijsten aan het einde van de intakeprocedure
in te vullen, zij hoeven hiervoor niet extra naar de onderzoekslocatie te
komen. Beide groepen krijgen een DSM-5 diagnoses (wanneer dit van toepassing
is), op basis van één van de modellen. Er wordt geen invloed verwacht op de
indicatiestelling.