Open-label, niet-gerandomiseerde studie naar de excretiebalans, farmacokinetiek en metabolisme van een enkele orale dosis van [14c] -labeled ro6868847 bij gezonde mannelijke vrijwilligers

RO6868847 wordt ontwikkeld voor de mogelijke behandeling van diabetische
retinopathie. Diabetische retinopathie is een complicatie van diabetes,
veroorzaakt door hoge bloedsuikerspiegels die de achterkant van het oog
beschadigen, wat het gezichtsvermogen ernstig kan beïnvloeden. RO6868847 is een
onderzoeksmiddel die als drankje kan worden ingenomen. Het is gemaakt om te
binden aan een structuur die bekend staat als CB2 (cannabinoïde 2) receptor,
die veel in verschillende weefsels door het lichaam wordt aangetroffen,
inclusief het netvlies (weefsel aan de achterkant van het oog). In experimenten
met dieren en testen met menselijke cellen werd aangetoond dat RO6868847
ontstekingsremmende effecten heeft. Aangezien diabetische retinopathie een
ontsteking inhoudt, kan RO6868847 gunstige effecten hebben op diabetische
retinopathie.

RO6868847 is een experimenteel onderzoeksmiddel, wat betekent dat
gezondheidsautoriteiten het niet hebben goedgekeurd voor de behandeling van
welke ziekte dan ook.

RO6868847 is eerder aan mensen gegeven in drie andere onderzoeken. Tot nu toe
hebben in totaal 122 gezonde mannelijke en vrouwelijke deelnemers RO6868847
gekregen. Dit zal de eerste keer zijn dat de radioactief gelabelde vorm van
RO6868847 aan mensen wordt gegeven.

Het doel van dit onderzoek is om te onderzoeken hoe snel en in hoeverre
RO6868847 in het lichaam wordt opgenomen, verdeeld, gemetaboliseerd
(afgebroken) en uitgescheiden (dit wordt farmacokinetiek genoemd). Een heel
klein deel van het onderzoeksmiddel RO6868847 dat wordt toegediend is gelabeld
met 14-koolstof (14C) en is daarom radioactief. Hierdoor kan de onderzoeker het
onderzoeksmiddel volgen in bloed, urine en ontlasting.

Wij kijken ook of de vrijwilliger zijn erfelijke eigenschappen effect hebben op
hoe zijn lichaam reageert op RO6868847. Dit onderdeel van het onderzoek is
verplicht.

We zullen ook onderzoeken hoe veilig het nieuwe onderzoeksmiddel RO6868847 is
en hoe goed het wordt verdragen als gezonde mannelijke deelnemers dit
gebruiken.

Het onderzoek is als volgt verdeeld:
• 1 keuring om te zien of de vrijwilliger geschikt is voor het onderzoek: Tot 4
weken voorafgaand aan het krijgen van het onderzoeksmiddel.
• 1 verblijfsperiode van 15 of 22 nachten waarbij de vrijwilliger in het
onderzoekscentrum verblijft vanaf Dag -1 (de dag voordat de vrijwilliger
RO6868847 krijgt) tot Dag 15 of Dag 22 (de duur van de vrijwilliger zijn
verblijf hangt af van de hoeveelheid radioactiviteit die de vrijwilliger tot
Dag 15 via zijn urine en ontlasting heeft uitgescheiden).
• Tot 7 bezoeken aan het onderzoekscentrum tussen Dag 24 tot Dag 36 om de urine
en ontlasting die de vrijwilliger thuis heeft verzameld te brengen en voor
verdere controles en beoordelingen (indien nodig; de noodzaak van deze bezoeken
hangt af van de hoeveelheid radioactiviteit die de vrijwilliger heeft
uitgescheiden in zijn urine en ontlasting. De vrijwilliger kan ook worden
gevraagd om na Dag 36 voor aanvullende bezoeken te komen als de
verantwoordelijke arts denkt dat dit nodig is).
• 1 nacontrole: 5 tot 9 dagen nadat de laatste urine- en ontlastingsmonsters
zijn genomen.

De vrijwilliger krijgt één dosis van 300 mg RO6868847 als een drank op Dag 1
nadat hij voor ten minste 10 uur *s nachts heeft gevast. De vrijwilliger krijgt
50 milliliter (mL) RO6868847 om door te slikken, gevolgd door 170 mL water.
Hierna wordt het flesje waarin de vrijwilliger het onderzoeksmiddel heeft
gekregen twee keer gespoeld met 10 mL water, dat de vrijwilliger ook moet
drinken. Het totale volume zal dus 240 mL zijn (drank met onderzoeksmiddel +
water + spoelingen).

De vrijwilliger krijgt één dosis van 300 mg RO6868847 als een drank op Dag 1 nadat hij voor ten minste 10 uur >s nachts heeft gevast. De vrijwilliger krijgt 50 milliliter (mL) RO6868847 om door te slikken, gevolgd door 170 mL water. Hierna wordt het flesje waarin de vrijwilliger het onderzoeksmiddel heeft gekregen twee keer gespoeld met 10 mL water, dat de vrijwilliger ook moet drinken. Het totale volume zal dus 240 mL zijn (drank met onderzoeksmiddel + water + spoelingen).

Bijwerkingen:
Het onderzoeksmiddel kan bijwerkingen geven.
RO6868847 is getest in 122 gezonde vrijwilligers in twee onderzoeken. In die
onderzoeken werden alle geteste doses RO6868847 goed verdragen en waren ze
veilig. Bijwerkingen waren mild en namen niet toe met toenemende dosis
RO6868847. De bijwerkingen die het meest werden gemeld waren: roodheid van de
huid waar bloed werd afgenomen (11 gevallen), complicaties bij bloedafnames (4
gevallen), hoofdpijn (3 gevallen) en verstopping (2 gevallen). In een onderzoek
waar een enkele dosering van RO6868847 werd gegeven werd geen verstopping
waargenomen. Elk van deze bijwerkingen is *vaak voorkomend* en kan optreden bij
1 op de 10 en 1 op de 100 mensen.

Het onderzoeksmiddel kan ook (ernstige) bijwerkingen hebben die nog onbekend
zijn. Naast onbekende bijwerkingen, bestaat er een (kleine) kans dat er een
allergische reactie ontstaat. Dit kan worden veroorzaakt door de werkzame stof
of de andere noodzakelijke hulpstoffen in het onderzoeksmiddel. Allergische
reacties kunnen optreden bij elk medicijn en dit kan in de vorm zijn van jeuk,
ademhalingsmoeilijkheden en huiduitslag en/of daling van de bloeddruk. In zeer
zeldzame gevallen kan de vrijwilliger een levensbedreigende allergische reactie
krijgen.

Mogelijke ongemakken:
Bloedafname
Bloedafnames kunnen pijn doen of een bloeduitstorting geven. Het gebruik van
een verblijfscanule (een slangetje in een ader in de arm) kan soms leiden tot
ontsteking, zwelling, verharding van de ader, of bloedstolling en bloeding
(blauwe plekken) rondom de prikplaats. Bij sommige personen kan een bloedafname
soms bleekheid, misselijkheid, zweten, lage hartslag, of bloeddrukdaling met
duizeligheid of flauwvallen veroorzaken.
Alles bij elkaar nemen we ongeveer 460 milliliter (mL) bloed bij de
vrijwilliger af. Deze hoeveelheid geeft bij volwassenen geen problemen. Ter
vergelijking: bij de bloedbank wordt 500 ml bloed per keer afgenomen. Als de
onderzoeker dit nodig vindt om de veiligheid van de deelnemer te kunnen
waarborgen, kunnen extra monsters worden genomen voor eventueel aanvullende
testen. Als dit gebeurt zal de totale hoeveelheid afgenomen bloed meer zijn dan
de hierboven aangegeven hoeveelheid.

Hartfilmpje (ECG)
De vrijwilliger krijgt kleine, zachte plakkers (elektroden) die tijdelijk op
verschillende delen van zijn lichaam worden geplakt. Er is geen pijn of ongemak
tijdens een ECG. Het kan echter nodig zijn om het gebied van de huid waar de
ECG-elektroden vast komen te zitten te scheren, en de elektroden kunnen een
huidreactie veroorzaken, zoals roodheid of jeuk. Het verwijderen van de
elektroden kan plaatselijke huidirritatie en/of haartuitval veroorzaken,
vergelijkbaar met het verwijderen van een pleister.

Coronavirus test
Monsters voor de coronavirus test zullen met wattenstaafjes achter in de
vrijwilliger zijn neus en keel worden afgenomen. Het afnemen van de monsters
duurt slechts enkele seconden, maar kan ongemak veroorzaken en een onaangenaam
gevoel geven. Het afnemen van een monster achter in de vrijwilliger zijn keel
kan er toe leiden dat hij moet kokhalzen. Wanneer het monster achter in de
vrijwilliger zijn neus wordt afgenomen kan hij een prikkelend gevoel ervaren en
kunnen zijn ogen gaan tranen.

Stralingsbelasting