De waarde van een risicopredictie-model (PERSARC) voor behandelbeslissingen van patiënten met
sarcomen in de ledematen.

Van alle volwassenen die jaarlijks de diagnose kanker krijgen, heeft ongeveer 1
op de 100 een sarcoom.
Sarcomen ontstaan vanuit weefsels die onder de huid, rondom organen en botten
en in de ruimtes
daartussen zitten (bijvoorbeeld steun- en spierweefsel). Er zijn sarcomen die
snel en agressief uitzaaien
(hooggradige tumor) en die langzaam groeien en niet of nauwelijks uitzaaien
(laaggradige tumoren). Iets
meer dan de helft van de patiënten met een sarcoom heeft een hooggradige tumor.
Bij iets meer dan 1 op
de 10 van deze patiënten komt de tumor binnen 5 jaar terug op de behandelde
plek en bij 1 op de 2 van deze
patiënten ontstaan er binnen 5 jaar uitzaaiingen op een andere plek in het
lichaam. In dit project draait het
om hooggradige sarcomen van de ledematen bij patiënten (>=18 jaar).
De standaardbehandeling voor hooggradige sarcomen van de ledematen is een
*agressieve* operatie (ruime
verwijdering van het sarcoom, met een marge omringend gezond spierweefsel)
veelal in combinatie met
bestraling. Het sarcoom kan hiermee meestal goed worden verwijderd, maar dit
gaat vaak ten koste van de
arm/been functie. Een *agressieve* operatie leidt niet tot duidelijk betere
overlevingskansen dan een minder
agressieve operatie. Bij een minder agressieve operatie blijft de arm/been
functie veel meer in tact, maar is
echter meestal aanvullende bestraling nodig. De bestraling heeft bijwerkingen
die de kwaliteit van leven kan
verminderen, waardoor de voordelen van een minder agressieve operatie teniet
worden gedaan. Er is dus
niet één behandeloptie die duidelijk beter is. Daarom zou de keuze voor de
behandeling moeten worden
bepaald op basis gepersonaliseerde informatie over overlevingskansen en
terugkeer van de ziekte bij de
diverse behandelmogelijkheden, bijbehorende bijwerkingen en de voorkeur van de
patiënt. In de huidige
praktijk is echter de voorkeur van de artsen bepalend voor de keuze van de
behandeling. Hierdoor kan het
zijn dat de patiënt niet de behandeling krijgt die het beste bij zijn/haar
persoonlijke situatie past. Daarnaast
worden patiënten vaak niet goed geïnformeerd over behandelmogelijkheden en
bijbehorende bijwerkingen,
dit kan leiden tot onzekerheid en spijt.

Uit de literatuur is bekend dat het gebruik van beslissingsondersteuning ervoor
kan zorgen dat patiënten
geïnformeerde beslissingen maken en minder onzekerheid ervaren t.a.v. de
behandelkeuze. Op den duur
betekent dit dat mensen minder onzekerheid en spijt ervaren en zich beter
kunnen aanpassen aan hun
nieuwe situatie na de behandeling. Daarom heeft onze onderzoeksgroep een
predictiemodel, genaamd
PERSARC, ontwikkeld. PERSARC kan gebruikt worden door behandelaren en patiënten
om een schatting te
krijgen van de kans op overleving en terugkeer van de ziekte, en de toegevoegde
waarde van de
verschillende behandelmogelijkheden (minder/meer agressieve chirurgie en
wel/geen radiotherapie). Doel
van VALUE-PERSARC is om na te gaan of het gebruik van PERSARC bij
behandelbeslissingen daadwerkelijk
leidt tot beter geïnformeerde keuzes en minder onzekerheid bij de patiënt.

In deze studie, met een een parallel RCT design wordt de helft van de
ziekenhuizen gerandomiseerd voor controle en de andere helft interventie.
Patiënten die tijdens de looptijd van de studie gediagnosticeerd worden
met een hooggradig sarcoom in hun ledematen ontvangen informatie over de
studie, en worden na
toestemming voor deelname geïncludeerd in de studie. Afhankelijk van het
ziekenhuis waarin de patient behandeld wordt ontvangt
de patiënt gebruikelijke zorg of zorg met PERSARC. Wanneer de patiënt zorg met
PERSARC ontvangt
betekent dit dat de behandelaren PERSARC gebruiken bij (1) het opstellen van
een behandeladvies in het
multidisciplinaire overleg en (2) tijdens het gesprek met de patiënt waarin
behandelmogelijkheden worden
uitgelegd en voorkeuren van de patiënt worden besproken. Studiedeelnemers
worden gevraagd
vragenlijsten in te vullen (1 week na de behandelbeslissing, en 3-6-12 maanden
na het behandelbeslissingsconsult). Daarnaast
worden (1) alle *behandelbeslissing*-consulten opgenomen op audio-tapes en (2)
5-15 patiënten benaderd
om deel te nemen aan interviews voor het in kaart brengen van de ervaringen van
patiënten met PERSARC.
Deze informatie zal helpen bij het realiseren van de structurele inbedding van
PERSARC in de zorg als het
gebruik ervan effectief blijkt.

Afhankelijk van het ziekenhuis waarin de patient behandelt wordt ontvangt de patiënt gebruikelijke zorg of zorg met PERSARC. Wanneer de patiënt zorg met PERSARC ontvangt betekent dit dat de behandelaren PERSARC gebruiken bij (1) het opstellen van een behandeladvies in het multidisciplinaire overleg en (2) tijdens het gesprek met de patiënt waarin behandelmogelijkheden worden uitgelegd en voorkeuren van de patiënt worden besproken (interventiegroep). Studiedeelnemers worden gevraagd vragenlijsten in te vullen (direct na de behandelbeslissing, en 3-6-12 maanden na operatie). Daarnaast worden (1) alle >behandelbeslissing>-consulten opgenomen op audio-tapes en (2) 5-15 patiënten benaderd om deel te nemen aan interviews voor het in kaart brengen van de ervaringen van patiënten met PERSARC. Deze informatie zal helpen bij het realiseren van de structurele inbedding van PERSARC in de zorg als het gebruik ervan effectief blijkt.

Er zijn geen risico's aan deelname aan de studie verbonden. Het kan
confronterend zijn voor patienten om actief deel te nemen in het
besluitvormingsproces tav hun behandelkeuze.