Gerandomiseerde autologe hematopoietische stamceltransplantatie versus alemtuzumab, cladribine of ocrelizumab voor patiënten met relapsing remitting mulitple sclerose

Relapsing remtting MS (RRMS) wordt behandeld met immunomodulerende therapie om
relapses te voorkomen en om verdere toename van invaliditeit tegen te gaan.
Immunomodulerende therapie reduceert de jaarlijkse MS relapse rate in RRMS
patiënten met 20-70% en huidige studies impliceren een langzamere
ziekteprogressie vergeleken met studies voor het tijdperk van ziektemodulerende
therapie. Een groot deel van RRMS patiënten ervaart ziekteactiviteit ondanks
het gebruik van geregistreerde ziektemodulerende therapie. Deze patiënten
hebben een significant risico op het ontwikkelen van ernstige invaliditeit,
soms al op jonge leeftijd. Daarom is het noodzakelijk dat er meer optimale
therapieën beschikbaar komen, die inflammatie van het centrale zenuwstelsel
tegen gaan, evenals relapses en toename van invaliditeit.

Internationale studies laten zien dat autologe stamceltherapie ziekteactiviteit
tegengaat in een bepaalde groep MS patiënten, namelijk jonge patiënten met een
korte ziekteduur, met veel ziekteactiviteit en weinig invaliditeit. Mogelijk is
stamceltransplantatie effectiever bij deze specifieke groep MS patiënten dan de
huidige geregistreerde MS middelen. Echter door de studieopzet, de
patiëntengroepen en door het ontbreken van een controlegroep in deze
internationale studies zijn er nog geen conclusieve data beschikbaar over de
effectiviteit en veiligheid van stamceltherapie versus bestaande MS middelen.
Deze studie wordt dan ook gedaan om onze kennis te vergroten over de
behandeleffecten en veiligheid van stamceltherapie vergeleken met de meest
effectieve MS therapieën die op dit moment beschikbaar zijn.

Deze studie is overgegaan naar CTIS onder nummer 2024-510630-40-00 raadpleeg het CTIS register voor de actuele gegevens.

Het doel van het onderzoek is om de effectiviteit en de veiligheid van autologe
hematopoietische stamceltransplantatie (HSCT) te vergelijken met behandeling
met alemtuzumab, cladribine of ocrelizumab in patiënten met agressieve
relapsing remitting MS (RRMS).

Deze studie is een prospectieve, multi-center, ongeblindeerde, gerandomiseerde,
interventie, parallel groep studie bij RRMS patiënten met doorbraak van
ziekteactiviteit ondanks gebruik van standaard immunomodulerende therapie.

In deze studie zijn cyclofosfamide, anti-thymocyten globuline (ATG), alemtuzumab, cladribine, ocrelizumab investigational medicinal products (IMP's) Groep A: Stamceltherapie, bestaande uit mobilisatie en oogsten (10 dagen), gevolgd door conditionering en reinfusie (3 weken). Arm B: Alemtuzumab - Bij aanvang van de behandeling 5 dagen infusie, gevolgd door 3 opeenvolgende dagen infusie een jaar later. Cladribine - Elke behandelingskuur bestaat uit 2 weken: een week aan het begin van de eerste maand en een week aan het begin van de tweede maand van het respectieve behandelingsjaar. Elke behandelingsweek bestaat uit 4 of 5 dagen, afhankelijk van uw lichaamsgewicht. Ocrelizumab - De eerste dosis ocrelizumab zal worden toegediend door twee infusies van ieder 300 mg met 14 dagen ertussen. Na deze twee eerste infusen wordt ocrelizumab halfjaarlijks toegediend in één infuus.

Voor beide behandelgroepen bedraagt de extra belasting: meerdere
ziekenhuisbezoeken ten tijde van de studie, onderzoeken tijdens de screening
(longfoto, bloedtesten, spirometrie), bloedafnames bij elk bezoek, een feces
swab (optioneel, op vrijwillige basis), liquor punctie (optioneel, op
vrijwillige basis), MRI's, neurologisch onderzoek, het invullen van
vragenlijsten en neurologische testen zoals de 9-hole peg test en de
timed-25-foot walk test, en geselcteerde testen van de Brief International
Cognitive Assessment for Multiple Sclerosis. Voor stamceltherapie is een
ziekenhuisopname van 23-24 dagen nodig.

Bijwerkingen van de studiemedicamenten/stamceltherapie kunnen optreden. Een van
de bijwerkingen die hier expliciet genoemd wordt is irreversibele
onvruchtbaarheid. Voor vrouwen in de vruchtbare levensfase is er de
mogelijkheid om maatregelen te nemen voor het behoud van de vruchtbaarheid
(invriezen van eicellen); voor mannen is er de optie om sperma op te slaan in
de spermabank.

Data suggereert dat het sterftecijfer gekoppeld aan stamceltherapie 1-2%
bedraagt in geavanceerde centra die stamceltherapie toepassen met een hoge of
medium intensief schema. Het sterftecijfer is zelfs lager (<= 0.3 %) in MS
patiënten die behandeld zijn met een chemotherapie schema met een lage
intensiteit.

Het risico van patiënten tijdens dit onderzoek zal zoveel mogelijk worden
beperkt door strikt de in- en exclusie criteria aan te houden, door het
vermijden van het gebruik van medicamenten die niet gebruikt kunnen worden ten
tijde van de studie, door het protocol op te volgen betreffende de contraceptie
vereisten en door het nauwgezet opvolgen van veiligheidsmaatregelen door de
onderzoekers. Doordat de patiënten in de controlegroep ook immunomodulerende
therapie gebruiken, wordt ervoor gezorgd dat alle patiënten in deze studie
actief worden behandeld.

MS is geassocieerd met een aanzienlijke afname van quality-adjusted life years.
Ondanks het risico op mortaliteit en ernstige bijwerkingen, weegt het lange
termijn voordeel (mogelijk betere effectiviteit dan de nu geregistreerde
immunomodulerende therapieën) van de studiemedicamenten/stamceltherapie op
tegen deze risico's.