De inbouw van aminozuren afkomstig van eiwitten uit voeding in het duodenum epitheel van jonge en oudere mannen.

Spierweefsel is in een constante staat van remodellering, gereguleerd bij de
balans tussen spiereiwitsynthese en -afbraak. Eiwit inname is een belangrijke
anabole stimulus voor spiereiwitsynthese. De anabole eigenschappen van eiwit
worden voor een groot deel bepaald door de eiwit vertering en aminozuur
absorptie, en de daarop volgende beschikbaarheid van aminozuren in het bloed.
Uit onderzoek blijkt dat een substantieel deel van het ingenomen eiwit niet
beschikbaar komt in de circulatie. Dit deel is of (nog) niet verteerd en
geabsorbeerd, of de geabsorbeerde aminozuren worden opgenomen door de
splanchnische weefsels, zoals de darmen en lever, waar de aminozuren als
precursors worden gebruikt voor eiwitsynthese. De hypothese is dat deze
aminozuren onder andere worden gebruikt voor het aanmaken van nieuwe
darmepitheelcellen. Echter, tot op heden zijn er geen humane studies verricht
naar de inbouw van aminozuren afkomstig van eiwitten uit de voeding in
darmepitheel.

Veroudering gaat gepaard met anabole resistentie. Dit betekent dat oudere
mensen meer eiwit nodig hebben om spiereiwitsynthese te stimuleren. Anabole
resistentie is mogelijk gerelateerd aan een verminderde postprandiale
beschikbaarheid van aminozuren in de circulatie, door een grotere mate van
splanchnische extractie. Of de inbouw van aminozuren afkomstig van eiwitten uit
de voeding in grotere mate plaatsvindt in oudere dan in jongere individuen is
onbekend.

Om te kijken naar postprandiale inbouw van aminozuren afkomstig van eiwitten
uit voeding in duodenum epitheel in gezonde jonge en oudere mannen.

Cross-sectionele, niet-therapeutische interventie studie

Continue intraveneuze infusie van stabiele aminozuur tracer en eenmalige orale inname van 20 gram intrinsiek gelabeld melk eiwit, in combinatie met verzameling van bloedplasma, spier-l en darmbiopten op verschillende tijdstippen gedurende de experimentele testdag.

Proefpersonen komen 2 keer naar de ondezoekslocatie: eenmaal voor een screening
(2 uur) en eenmaal voor een testdag (8 uur). Op beide dagen komen proefpersonen
nuchter naar de onderzoekslocatie en mogen zij dus niet eten en drinken
(behalve water) vanaf 22:00 de avond van tevoren.
Tijdens de screening vullen de proefpersonen een medische vragenlijst in en
worden bloeddruk en lichaamssamenstelling gemeten.
Twee dagen voor de testdag vullen de proefpersonen een voedings- en
activiteitendagboek in. Dit kost ongeveer een half uur per dag. Tijdens deze 2
dagen mogen proefpersonen geen alcohol drinken, geen zware lichamelijke
inspanning leveren.
Plaatsing van de katheters is vergelijkbaar met een bloedafname en kan in
sommige gevallen leiden tot een blauwe plek. In totaal worden 15 bloedmonsters
(150 mL) afgenomen op de testdag. Dit is minder dan de helft van de hoeveelheid
die wordt afgenomen bij een bloeddonatie en zal doorgaans na een maand weer
aangevuld zijn.
Spierbiopten worden afgenomen onder plaatselijke verdoving door een ervaren
arts, maar kunnen in sommige gevallen pijnlijk zijn tot ongeveer 24 uur na
afname van het spierbiopt. Deze pijn is vergelijkbaar met het stoten van het
bovenbeen tegen een tafel. Er bestaat een kleine kans op een nabloeding of
infectie, maar dit gezondheidsrisico is zeer gering.
De stabiele isotoop aminozuur tracers zijn geproduceerd volgens
GMP-standaarden. De intrinsiek gelabelde melk is recent geproduceerd door
Friesland Campina B.V.
De gastroscopie met afname van spierbiopten wordt uitgevoerd door een ervaren
MDL-arts. Dit is een gangbare, veilige medische procedure met een laag
complicatierisico.
Er is geen direct voordeel voor de proefpersonen wanneer zij deelnemen aan dit
onderzoek, los van hun bijdrage aan wetenschappelijke kennis welke kan worden
toegepast in de toekomst voor het optimaliseren van voedingsinterventies.