Het effect van het Progressive Goal Attainment Program (PGAP) op cognities en percepties en op de werkparticipatie van chronisch zieken in Nederland

Door onder andere betere behandelingen, een veranderende levensstijl en
verhoging van de pensioenleeftijd neemt het aantal werkenden met een chronische
aandoening toe. Het hebben van een chronische aandoening heeft een negatieve
invloed op werkparticipatie (Schofield, 2008; Scharn, 2019). Het is daarom
belangrijk dat bij deze doelgroep interventies worden ingezet om de
werkparticipatie te bevorderen.

Binnen het deelproject *Inbreng van de werkende bij begeleiding naar werk en
beoordeling van de functionele mogelijkheden* van het onderzoeksprogramma De
Werkende Centraal gefinancierd door Instituut Gak, is een training ontwikkeld
die bedrijfs- en verzekeringsartsen kan helpen om persoonsgebonden factoren te
betrekken bij de begeleiding en beoordeling van chronisch zieken. Bedrijfs- en
verzekeringsartsen leren daarin over het belang van 10 cognities en percepties
(perceptie van algehele gezondheid, optimisme/pessimisme, catastroferende
gedachten, verwachtingen t.a.v. herstel/terugkeer naar werk, zelfvertrouwen,
perceptie van werkgebondenheid van problematiek, angst-ontwijkende
overtuigingen, coping , gevoel van controle en motivatie; De Wit et al. 2018).
Ook leren ze over verschillende interventies die ingezet kunnen worden om deze
cognities en percepties, als ze belemmerend zijn voor de werkparticipatie, te
veranderen.

Het Progressive Goal Attainment Program (PGAP) is een belangrijke interventie
specifiek gericht op het verminderen van belemmerende cognities en percepties
en het stimuleren van werkparticipatie (Sullivan et al. 2006; Sullivan et al.
2013). Binnen deze Canadese interventie, die bestaat uit maximaal 10 sessies,
komen veel van de belangrijke cognities en percepties aan bod, zoals
angst-ontwijkende overtuigingen, catastroferende gedachten, verwachtingen over
herstel, zelfvertrouwen, optimisme/pessimisme, coping en motivatie. Deze
interventie richt zich op verschillende groepen patiënten, waaronder patiënten
met pijn en aandoeningen aan het bewegingsapparaat, depressie, posttraumatische
stressstoornis, kanker en andere chronische ziekten. De interventie kan worden
gegeven door verschillende professionals binnen de bedrijfsgeneeskundige
setting zoals bedrijfsartsen of arboverpleegkundigen, na het volgen van een
tweedaagse training.

De interventie is effectief gebleken in het verlagen van catastroferende
gedachten, het verlagen van angst-ontwijkende overtuigingen en het bevorderen
van de terugkeer naar werk in Canada (Sullivan et al. 2017; Sullivan & Adams,
2010; Sullivan et al. 2012) en is ook succesvol uitgevoerd in verschillende
andere landen zoals Amerika (Hossain et al. 2013), Australië (Alderson et al.
2020), Ierland (Raftery et al.2013) en Afrika (Ogunlana et al. 2018). De
resultaten van PGAP zijn positief, maar PGAP is nog niet vertaald in het
Nederlands en wordt dus ook nog niet ingezet in Nederland. Daarnaast is het
niet bekend of PGAP effectief is in Nederland en of het haalbaar is om deze
interventie hier in te zetten.

Onderzoeken of PGAP effectief is in het veranderen van cognities en percepties
en het stimuleren van de werkparticipatie van chronisch zieke werkenden in
Nederland. Daarnaast is het doel om te onderzoeken of het haalbaar is om PGAP
in Nederland in te zetten.

Het onderzoek is een gerandomiseerde gecontroleerde studie, waarbij de
deelnemers willekeurig worden ingedeeld in de interventie groep (PGAP
interventie) of in de controle groep (waiting list control groep: interventie
wordt aangeboden nadat alle deelnemers uit de interventie groep PGAP hebben
gevolgd). De onderzoekers, diegene die PGAP aanbieden en de werkenden zijn op
de hoogte van de conditie waarin de werkenden zitten.

PGAP bestaat uit maximaal 10 wekelijkse meetings tussen een getrainde PGAP aanbieder en een werkende. Deze meetings kunnen online of face-to-face aangeboden worden en duren ongeveer een uur per sessie. Tijdenss de sessies leren participanten onder andere over het belang van actief blijven, activiteiten plannen en doelen stellen. Ze leren ook over welke gedachtes te hebben in bepaalde situaties, hoe ze daarop reageren en wat betere manieren zijn om op bepaalde situaties te reageren. Een introductie video wordt gebruikt om uitleg te geven aan de werkende over de PGAP interventie. Daarnaast wordt een werkboek verschaft aan de werkende, waarin onder andere uitleg staat over bijvoorbeeld het belang van goede slaap, sociale activiteiten en beweging, en waarin activiteiten kunnen worden gepland en kunnen worden bijgehouden. Het ultieme doel van PGAP is terugkeer naar werk. PGAP eindigt dan ook als dit doel is behaald. Dit kan betekenen dat niet alle 10 sessies worden doorlopen. Tijdens de vierde sessie vindt er een evaluatie moment plaats, waarin onder andere overwogen wordt of terugkeer naar werk al mogelijk is. De PGAP interventie zal aangeboden worden door arbo-verpleegkundigen, bedrijfsartsen of re-integratiebegeleiders van een Arbodienst buiten het Amsterdam UMC.

Participanten krijgen de PGAP interventie gedurende maximaal 10 weken, 1 uur
per week. Daarnaast vullen ze tijdens de screening (T0), 4-7 weken na T0, 9-12
weken na T0 en 22-25 weken na T0 een vragenlijst in. Er is geen risico
verbonden aan deelname aan het onderzoek.