Het optimaliseren van exposure therapie voor posttraumatische stress-stoornis

Posttraumatische stress stoornis (PTSS) is een ontwrichtende aandoening met een
grote psychologische, sociale en economische impact. Exposure therapie is een
bewezen effectieve behandeling voor PTSS. Toch knapt slechts 50 procent van de
patiënten goed genoeg op. Extinctieleren wordt verondersteld het belangrijkste
werkingsmechanisme van exposure te zijn. Extinctie is gebaseerd op het leren
van inhibitoire associaties. Eerder onderzoek in dieren, gezonde proefpersonen
en mensen met angstklachten hebben strategieën vastgesteld om *inhibitoir
leren* te versterken. Dit onderzoek is samengevat in de 'Inhibitory Learning
Theory' (ILT). Dit project onderzoekt of strategieën en technieken gebaseerd op
de inzichten uit de ILT de effectiviteit van exposure therapie voor PTSS
verbetert.

Onderzoeken of het maximaliseren van inhibitoir leren de effectiviteit van
exposure therapie voor mensen met PTSS klachten kan verbeteren.

Deze geplande studie bestaat uit drie aparte randomized controlled trials
(RCTs), met een identieke onderzoeksopzet en doorlopende inclusie van
deelnemers. Per RCT worden 60 patiënten met PTSS willekeurig toegewezen aan:
1. Standaard exposure therapie (n = 30)
2. Op ILT gebaseerde exposure therapie (n = 30)

In de afzonderlijke RCTs worden drie verbeteringsstrategiën die volgen uit de
ILT getest, één per studie:
Studie 1: Maximaliseren van het falsificeren van verwachtingen
Studie 2: Het verhogen van angst - en stimulus variabiliteit
Studie 3: Het verhogen van contextvariabiliteit

Metingen zullen plaatsvinden voorafgaand aan de exposure sessie (T1), tijdens
de exposure sessie (T2) en een week na de interventie (T3), en na drie maanden
(T4).

Onafhankelijk van tot welke groep participanten zijn ingedeeld zullen participanten een therapie sessie van 90 minuten ontvangen. De controle groep krijgt >standaard exposure>, d.w.z. exposure zoals die momenteel wordt gegeven in de reguliere klinische praktijk. De experimentele groep krijgt op ILT gebaseerde exposure. ILT verbeteringsstrategieën zullen bestaan uit: 1) het maximaliseren van het falsificeren van verwachtingen, 2) het verhogen van angst- en stimulus variabiliteit en 3) het verhogen van context variabiliteit.

Participanten zeggen toe aanwezig te zijn bij twee geplande onderzoeksmetingen.
Tijdens deze metingen worden participanten blootgesteld aan de herinnering aan
de traumatische gebeurtenis. Tijdens deze blootstelling worden hun
gedragsmatige en fysiologische reacties op trauma-gerelateerde stimuli gemeten.
Daarnaast voltooien ze interviews en vragenlijsten met betrekking tot hun PTSS
symptomen. Blootstelling aan trauma-gerelateerde herinneringen en stimuli zal
verontrustend zijn voor de participanten. Een effectieve behandeling van PTSS
omvat echter de confrontatie met trauma-gerelateerde herinneringen en, hoewel
het verontrustend is, is de confrontatie met trauma herinneringen is
onschadelijk. Direct na voltooiing van deze studie zullen de participanten
starten met een traumagerichte behandeling in het behandelcentrum voor verdere
verwerking van trauma herinneringen.