Detectie van Frequentie-contractiliteitsrelatie en Post-extrasystolische Potentiatie met behulp van Fotoplethysmografie aan de Pols

Hartfalen (HF) is een chronische aandoening die 1-2% van de bevolking in de
westerse wereld treft. In systolisch HF is de contractie kracht van het hart
verminderd, wat leidt tot een lage cardiale output. Dit wordt traditioneel
gemeten met behulp van beeldvormingstechnieken zoals nucleaire beeldvorming,
MRI of echografie en uitgedrukt als ejectiefractie (EF). In de klinische
praktijk blijft dit een sub-optimale parameter omdat de symptomen en prognose
slechts marginaal correleren met EF; bovendien staat het continue en ambulante
therapie-optimalisatie of vroege detectie van klinische verslechtering niet toe.
De systolische functie van het myocardium kan ook worden bestudeerd met de
concepten van force-frequency relatie (FFR) en force-interval relatie van het
hart. FFR en force-interval relaties beschrijven de veranderingen in de
contractiliteit van het hart in relatie tot de veranderingen van de
hartfrequentie of voorgaande RR-intervallen. Bij normale FFR neemt
contractiliteit toe bij hogere hartfrequenties; dit fenomeen wordt verminderd
of afgevlakt bij hartfalen. Post-extrasystolische potentiëring (PESP) is een
voorbeeld van de force-interval relatie waarbij de contractiekracht van het
hart toeneemt na de compensatoire pauze volgend op een extrasystole.
Verschillende onderzoeken hebben een verhoogde PESP in de HF-populatie
aangetoond in vergelijking met patiënten met een niet-falend hart. FFR en PESP
kunnen worden gebruikt als diagnostische hulpmiddelen en prognostische markers
bij patiënten met hartfalen. De bovenstaande onderzoeken zijn alle uitgevoerd
met behulp van invasieve technieken. Philips Research heeft draagbare
technologie ontwikkeld in de vorm van een device lijkend op een horloge waarin
fotoplethysmografie (PPG) technologie, waarmee niet-invasief en continu
bloedvolumeveranderingen in het weefsel kunnen worden gemeten. Het doel van
deze studie is om te onderzoeken of de PPG-golfvorm kan worden gecorreleerd met
invasieve arteriële bloeddruk (ABP) en of deze kan worden gebruikt voor het
detecteren van PESP en FFR.

Het doel van deze studie is om PPG-data te verkrijgen van patiënten tijdens een
ablatie, waarbij er een correlatie kan worden gemaakt met de referentie
metingen, ECG en invasieve bloeddruk meting. Hiermee kunnen methoden worden
ontwikkeld om niet-invasief en continu PESP en FFR te bepalen en om PPG-data,
PESP en FFR van patiënten met en zonder systolisch hartfalen onderling te
vergelijken.

Dit is een observationele studie in patiënten die in het kader van de geplande
procedure al een invasieve bloeddruk meting of arteriele punctie ondergaan.

In de studie worden ECG-, ABP-, PPG- en accelerometer-gegevens verzameld
tijdens een vooraf gedefinieerd, standaard stimulatie-protocol vóór ablatie en
tijdens de cardiale ablatieprocedure zelf. In elke ablatieprocedure worden
hartstimulatieprotocollen gebruikt om de te behandelen ritmestoornissen te
induceren. Deze stimulatieprotocollen zijn afhankelijk van het klinische
probleem en de toestand van de patiënt. Het onderzoeksprotocol is vergelijkbaar
met de standaard procedurele protocollen; aanvullende stimuleringsmanoeuvres
voor de studie worden overgelaten aan de beoordeling van de behandelende arts.
Tijdens hartstimulatie kunnen ritmestoornissen optreden, omdat dit het doel van
de procedure is. Het spreekt voor zich dat patiënten en personeel zich daarvan
bewust zijn en zijn getraind en voorbereid op een adequate behandeling. We
concluderen daarom dat er geen extra risico's aan dit onderzoek zijn verbonden.
Het grootste deel van het onderzoek interfereert niet met de gebruikelijke
klinische zorg. De enige toevoeging is het dragen van het Elan-polsbandje en
een kort pacing-protocol (tot 10 minuten) dat geen deel uitmaakt van de
gebruikelijke / standaard klinische zorg (maar nog steeds naar de beoordeling
van de behandelend arts). De belasting voor de participerende patiënten wordt
als minimaal beschouwd.