HET WISSEN VAN ROOKGEHEUGEN MET EEN RETRIEVAL-DISTRACTOR PROTOCOL

In Nederland rookt nog steeds bijna een kwart van de bevolking van 12 jaar en
ouder. Nicotine wordt beschouwd als een van de meest verslavende middelen in
onze maatschappij. Roken verhoogt in sterke mate het risico op longkanker,
verschillende andere vormen van kanker, hartfalen, beroerte, chronische
longziekten en een groot aantal andere medische condities. Daarmee is roken de
belangrijkste vermijdbare oorzaak van ziekte, invaliditeit en mortaliteit in
ons land. Momenteel is er geen effectieve en adequate therapie voor
rookverslaving. Het helpen met stoppen en het voorkomen van terugval heeft,
naast preventie, momenteel de hoogste prioriteit. In deze studie willen wij
onderzoek doen naar de effectiviteit van een nieuwe interventiemethode die erop
gericht is het opgeroepen verslavingsgeheugen te manipuleren en uit te doven.

Proof-of-principle dat een 3-daagse interventiemethode, waarbij
verslavingsgeheugen wordt opgeroepen en gedesensitiseerd, leidt tot een
verminderd vermogen van nicotine-gerelateerde omgevingsprikkels om craving naar
sigaretten op te roepen.

Dubbelblind placebo gecontroleerde interventie studie met een 2 weken en 3
maanden follow-up. De primaire uitkomstmaten worden gemeten op dag 1
(baseline), dag 5 (na de interventie) en gedurende de follow-up door een
onderzoekassistent die blind is voor de experimentele conditie. De
experimentator begeleidt de interventie zelf en heeft noodzakelijkerwijs kennis
van de experimentele conditie.

Interventie bestaat uit 3 sessies van 45 minuten waarin de experimentele groep (n=40) lopende in een virtuele omgeving afwisselend wordt blootgesteld aan visuele roken-gerelateerde prikkels en distractor stimuli. De controle groep (n=40) krijgt neutrale stimuli aangeboden in plaats van de distractor stimuli.

Participanten dienen gedurende de studie van 5 dagen te stoppen met roken.
Hiervoor worden ze beloond met ¤20 per dag. Naast self-report worden dagelijks
blaastesten gedaan voor CO bepaling. Op dag 1 vindt een baseline exposure-test
plaats en worden craving vragenlijsten afgenomen. Op dag 2, 3 en 4 vindt de
interventie plaats en op dag 5 wordt een tweede exposure-test afgenomen en
craving gemeten. Er bestaat het risico dat de craving die opgeroepen wordt door
blootstelling aan nicotine-gerelateerde prikkels tijdens de exposure testen en
de interventie leidt tot terugval in rookgedrag. Aangezien deze prikkels ook in
de eigen leefomgeving voortdurend aanwezig zijn, is het extra risico hierop
gering. In principe is er geen extra risico aangezien de participanten hooguit
weer terugkeren naar de situatie van voor de studie. Daarnaast is er een kans
dat de interventie leidt tot een verminderde gevoeligheid om terug te vallen in
rookverslaving, hetgeen uiteraard positief is. De interventie zelf brengt geen
gezondheidsrisico*s met zich mee. Participanten zullen na de studie informatie
meekrijgen over hulp bij het stoppen met roken.