Actieve monitoring versus spreidbroekje bij kinderen met stabiele gecentreerde dysplastische heup: een comprehensive cohort studie (TRAM-studie)

De diagnose Developmental Dysplasia of the Hip (DDH) wordt gebruikt voor een
wijd spectrum aan groei stoornissen van neonatale en kinder heupen. De
incidentie van dysplastische heupen in Nederland is 1-4% van de kinderen tot 6
maanden oud. Van deze kinderen de grote meerderheid betreft stabiele
gecentreerde heupen. Maar 10% van alle DDH patiënten heeft instabiele of
gedisloceerde heupen.
Rest dysplasie kan leiden tot een achteruitgang van het heupgewricht en
chronische pijn, degeneratieve heup aandoening en gangbeeld afwijkingen in
later leven veroorzaken. Overbehandeling van patiënten met normaliserende
heupen gedurende de groei is een belasting voor de kinderen, de ouders en de
samenleving en heeft een risico op het optreden van onnodige complicaties.
Diagnose en classificatie van DDH gebeurt met behulp van echo's volgens de Graf
methode. Type 2 heupen zijn stabiel maar dysplastisch. Type 3 en 4 heupen zijn
onstabiel of gedisloceerd.
Huidige behandeling van alle types DDH gebeurt met een dynamisch abductie
hulpmiddel (pavlik harnas). Behandeling bestaat uit het centreren van de heup
in het acetabulum om vervolgens druk uit te oefenen in het diepste deel van het
acetabulum om een goede benig en kraakbenig dak te ontwikkelen. Bij
gedisloceerde heupen is deze behandeling effectief gebleken in diverse studies.
Maar bewijs voor de behandeling van gecentreerde dysplastische heupen (Graf 2)
ontbreekt. Natuurlijk verloop lijkt de beste behandeling voor deze heupen
vergeleken met behandeling aangezien de meerderheid van gecentreerde heupen
normaliseren gedurende groei. Behandeling stelt deze kinderen bloot aan de
risico's van abductie behandeling zoals avasculaire necrose (AVN) van de heup
in 2-11% van de patiënten en (voorbijgaande) femorale zenuwverlamming in 2.5%
van de gevallen. Verder creëert behandeling van kinderen van 3 maanden vaak
stress en dilemma's in families.
Dagelijkse activiteiten zoals luier verschonen en dragen van het kind zijn meer
complex en de impact van abductie behandeling op deze leeftijd is een belasting
voor het hele gezin. Daarbij zal vermindering van onnodig medisch handelen
kosten besparing opleveren voor de samenleving.
Daarom kan actieve monitoring een bruikbaar alternatief zijn bij de behandeling
van deze kinderen met gecentreerde dysplastische heupen. Actieve monitoring
omvat echo's en lichamelijk onderzoek om de juiste behandeling te geven als de
heup verslechtert naar een gedecentraliseerde heup.

Het doel van de studie is het vergelijken van behandelen met een abductie
hulpmiddel met actieve monitoring bij kinderen met een gecentreerde
dysplastische heup (Graf 2a-/2b/2c) gedurende het eerste levensjaar

Deze studie heeft een open-label comprehensive cohort design (CCD). Het CCD
bestaat uit een randomized controlled trial (RCT) en een paralel prospectief
cohort met elk twee groepen (abductiebehandeling en actieve monitoring).
Initieel worden ouders/verzorgers gevraagd om deel te nemen aan de RCT.
Ouders/verzorgers die niet willen loten maar wel willen deelnemen aan de studie
worden geïncludeerd in het prospectieve cohort.
Patiënten zullen tot de leeftijd van 24 maanden opgevolgd worden.

Gebruik van het Pavlik harnas (abductiebehandeling)

Onderzoek suggereert dat actieve monitoring een goed alternatief kan zijn voor
de behandeling van patienten met gecentreerde dysplastische heupen. Patienten
zullen frequent en actief gemonitord worden zodart de heup behandeld kan worden
als er sprake is van achteruitgang. Om deze reden zijn de risico's binnen deze
studie vergelijkbaar met de risico's binnen standaard behandeling. Geen extra
visites vergeleken met standaard zorg zijn nodig. Voor de kinderen zal er geen
extra belasting zijn vergeleken met reguliere zorg.