Hoge intensiteit interval training bij patiënten met een rechter ventrikel naar pulmonaal arterie conduit

Aangeboren hartafwijkingen (AHA) zijn de meest voorkomende aangeboren
afwijkingen en zijn een verzameling van relatief vaak voorkomende en zeldzame
afwijkingen van de anatomie van het hart. Een zeldzame groep afwijkingen wordt
gekarakteriseerd door een imperfecte verbinding tussen de rechterkamer en
longslagader. AHA die in deze groep vallen, zijn truncus arteriosus,
pulmonalisatresie en tetralogie van Fallot met ernstige rechterventrikel
uitstroombaanobstructie. Om bloed van de rechterkamer naar de longen te kunnen
laten stromen, wordt chirurgisch een nieuwe verbinding van de rechterkamer naar
de longslagader gemaakt (een rechter ventrikel naar pulmonaal arterie (RV-PA)
conduit).
Over de afgelopen decennia is de levensverwachting van patiënten met AHA
toegenomen, inclusief die van de bovengenoemde groep patiënten. Hierdoor is de
prevalentie van lange termijn gevolgen van de hartafwijking en operaties
toegenomen. Eén van deze belangrijke lange termijn gevolgen is een verminderde
hartfunctie: hartfalen. Hartfalen uit zich onder andere in een verminderd
inspanningsvermogen en heeft een negatieve invloed op de kwaliteit van leven en
de levensverwachting. Tegelijkertijd is er momenteel geen effectieve
behandeling voor hartfalen bij deze patiënten. Vooral patiënten met
aandoeningen van het rechter ventrikel, zoals in de bovengenoemde groep, hebben
op jonge leeftijd een aanzienlijk risico op hartfalen; ruim 45% heeft tekenen
van hartfalen bij een gemiddelde leeftijd van 30 jaar.
Preventie is daarom belangrijk. Inspanningstraining zou een preventie methode
kunnen zijn. Bij patiënten met hart- en vaatziekten in het algemeen, zorgt een
hogere inspanningscapaciteit voor een vermindering van het risico op nadelige
gevolgen. Verschillende onderzoeken suggereren dat bij patiënten met AHA,
specifieke inspanningstraining de inspanningscapaciteit kan verbeteren. Helaas
zijn patiënten met zeldzame vormen van AHA, zoals patiënten met een truncus
arteriosus, weinig onderzocht. Het is onbekend of resultaten verkregen van
andere vormen van AHA, ook toepasbaar zijn bij dit type AHA. Andere zeldzame
vormen van AHA gekenmerkt door een RV-PA conduit zijn ook weinig onderzocht. De
aanwezigheid van een RV-PA conduit verhoogt het risico op restlaesies, wat
inclusie in eerdere onderzoeken mogelijk heeft verminderd.
Onze hypothese is dat een inspanningstraining programma bij patiënten met een
RV-PA conduit vergelijkbare effecten met betrekking tot inspanningscapaciteit
zal geven als in eerdere onderzoeken bij patiënten met andere typen AHA. We
zullen deze hypothese testen in het voorgestelde interventieonderzoek. Omdat er
steeds meer bewijs is voor vergelijkbare of superieure resultaten van
intervaltraining met hoge intensiteit (HIIT) vergeleken met aerobe training, op
een meer tijdefficiënte manier, zullen we een HIIT-programma gebruiken.
Eerdere onderzoeken naar de respons op inspanningstraining bij patiënten met
AHA toonden een gemiddelde toename van de inspanningscapaciteit. Echter blijken
de groepen te bestaan uit *responders* (patiënten die een toename van
inspanningscapaciteit laten zien) en *non-responders* (patiënten die geen
toename van inspanningscapaciteit laten zien). Het profiel van de
(non-)responders is nog niet vastgesteld. Als er een biomarker is die de
respons op therapie voorspelt, kan dit nuttig zijn om patiënten te selecteren
voor inspanningstraining, wat een bepaalde mate van toewijding van de patiënt
vereist. Daarom is ons secundaire doel het identificeren van voorspellers voor
de respons op inspanningstraining.

Primaire doelstelling:
Het beoordelen van de werkzaamheid, uitgedrukt als verandering in het piek
zuurstofopnamevermogen verkregen met cardiopulmonale inspanningstesten (CPET),
van een HIIT-programma bij patiënten met een RV-PA-conduit.

Secundaire doelstelling:
Het bepalen van voorspellers voor de respons op inspanningstraining, verkregen
met behulp van CPET, echocardiografie, magnetische resonantiebeeldvorming
(MRI), darmmicrobioomanalyse en bloedbiomarkerprofiel.

Het onderzoek is een gerandomiseerde gecontroleerde studie met aangepast
cross-over design. Deelnemers worden gerandomiseerd in twee groepen, een
interventie- en een controlegroep. De interventie- en controleperiode duurt
twaalf weken, waarin de interventiegroep een gestandaardiseerd HIIT-programma
krijgt en de controlegroep doorgaat met sporten zoals ze altijd doen. Voor en
na deze periode zal een studiebezoek plaatsvinden met metingen, waaronder
cardiopulmonale inspanningstest, echocardiografie, MRI, darmmicrobioomanalyse,
bloedafname en vragenlijsten over de kwaliteit van leven en het dagelijkse
fysieke activiteitsniveau. Na 12 weken krijgt de controlegroep dezelfde
interventie als deelnemers uit de interventiegroep, met na deze periode een
derde studiebezoek. Tijdens het reguliere polikliniekbezoek één jaar na
voltooiing van het onderzoek krijgen de deelnemers vragenlijsten over de
kwaliteit van leven en de dagelijkse fysieke activiteit.

12 weken durende hoge intensiteit interval training programma, semi-gesuperviseerd (online), drie keer per week

De belasting die gepaard gaat met deelname bestaat vooral uit een
tijdsinvestering. De deelnemers sporten drie keer per week en bezoeken twee tot
drie keer het ziekenhuis. De hoeveelheid tijd die aan bewegingstraining wordt
besteed, maakt ook deel uit van de algemene aanbevelingen van de
Wereldgezondheidsorganisatie. Procedures die tijdens studiebezoeken worden
uitgevoerd, maken deel uit van de standaardfollow-up bij deze patiënten
(behalve de analyse van het darmmicrobioom), met één of twee extra bezoeken
vanwege deelname aan het onderzoek. Voor de geïncludeerde deelnemers gelden
geen beperkingen wat betreft hun niveau van lichaamsbeweging. In het dagelijks
leven kunnen ze onderhevig zijn aan maximale lichamelijke inspanning. In onze
eerdere onderzoeken zijn geen ongewenste effecten waargenomen bij
inspanningstesten of -training. Tijdens cardiopulmonale inspanningstesten
kunnen hartritmestoornissen optreden. De cardiopulmonale inspanningstesten
worden uitgevoerd met nauwlettend toezicht op vitale parameters en onder
toezicht van een arts. Er zijn geen (ernstige) bijwerkingen gemeld bij
inspanningstraining bij patiënten met aangeboren hartafwijkingen. Deelnemers
kunnen profiteren van de veronderstelde positieve effecten van
inspanningstraining, gebaseerd op de huidige literatuur. We zullen patiënten
met een RV-PA-conduit includeren, omdat dit een onderbelichte populatie is
waarbij complicaties op de lange termijn, zoals hartfalen, een relevant
probleem zijn. De onderzoekspopulatie zal bestaan uit kinderen en
jongvolwassenen, om zo een groep te verkrijgen die is behandeld volgens de
huidige chirurgische strategieën en om bewegingstraining als preventieve
strategie te kunnen bestuderen, dus voordat evident hartfalen aanwezig is.