Bepaling van de postprandiale aminozuur opname kinetiek van yoghurt vs melk: een gerandomiseerd gecontroleerde klinische studie in gezonde vrijwilligers

Vanaf de geboorte is melk een belangrijke bron van eiwitten voor mensen.
Melkeiwitten komen in onze voeding voor in melk, maar ook in andere
zuivelproducten zoals yoghurt en kaas. Yoghurt is een gefermenteerd
melkproduct. Gefermenteerde zuivelproducten hebben in het bijzonder aandacht
gekregen vanwegen hun invloeden op de menselijke gezondheid. De opname van de
melkeiwitten uit onze voeding is mogelijk afhankelijk van het voedingsproduct
(melk of yoghurt). Er zijn aanwijzingen uit eerder onderzoek dat de snelheid
van melkeiwitopname verschilt tussen melk en yoghurt en daarom doen wij verder
onderzoek naar de snelheid waarmee de melkeiwitten uit melk en yoghurt in ons
bloed worden opgenomen.

Het doel van dit onderzoek is om meer te weten te komen over de snelheid
waarmee verschillende soorten eiwitten worden verteerd en opgenomen in het
bloed. Dit is van belang omdat verschillen in de snelheid van vertering en
opname effect kunnen hebben op de voedingsstatus van patiënten die medische
voeding nodig hebben. De verschillende eiwitten die onderzocht worden zijn
melk- en yoghurteiwitten. Eiwitten zijn opgebouwd uit verschillende bouwstenen:
de aminozuren. Deze bouwstenen kunnen gemeten worden in het bloed.

Deze studie is een gerandomiseerd, gecontroleerd, open-label, cross-over,
single-center, proof of concept studie.

Twee studieproducten zullen worden onderzocht, beiden commercieel verkrijgbare zuivelproducten. Product A: Yoghurt Product B: Volle, gepasteuriseerde melk

Beide studieproducten zijn bedoeld voor consumptie door de algemene bevolking,
daarom is er geen veiligheidsprobleem met het gebruik van de studieproducten
bij gezonde vrijwilligers in deze studie. De eiwitproducten die in deze studie
worden getest, zijn veilig voor menselijke consumptie en zijn beide breed
commercieel verkrijgbaar in supermarkten als *over-the-counter* producten. Er
zijn geen bekende ongewenste effecten na inname van het studieproduct (zowel
test- als controleproduct). De hoeveelheid eiwit die per studiebezoek wordt
geconsumeerd (20 gram) is ongeveer een derde tot een vierde van de dagelijks
aanbevolen dosis voor een gemiddelde volwassene. Daarom worden er geen ernstige
tolerantiekwesties of andere veiligheidsproblemen verwacht met de hoeveelheden
die in deze klinische studie worden gebruikt. Er kunnen enige
maagdarm-gerelateerde ongemakken zijn na het consumeren van een bolus van het
studieproduct, zoals boeren, een vol gevoel, of mogelijk misselijkheid,
aangezien het volume van beide studieproducten dat binnen de 10 minuten (+/-5
min) moet worden ingenomen, mogelijk niet gebruikelijk is voor de studie
deelnemers.