Evaluatie van beknelling van de arterie poplitea in gezonde mensen

Popliteal artery entrapment syndroom (PAES) is een pijnsyndroom in het
onderbeen dat voornamelijk voorkomt bij jonge atleten. Het verwijst naar een
aandoening waarbij de arterie poplitea wordt samengedrukt door de kuitspieren
en dit wordt geclassificeerd als een van de vasculaire oorzaken van
"inspanningsgebonden pijnsyndromen in het onderbeen" (ELP). PAES-patiënten
lijden meestal aan het functionele type (fPAES), waarbij te volumineuze, goed
ontwikkelde spieren de arterie poplitea samendrukken. Daarentegen heeft een
klein deel van de patiënten symptomen door een abnormale positie van de
slagader ten opzichte van de spieren die leidt tot vasculaire compressie
(anatomische PAES).
Als gevolg van een verminderde arteriële perfusie en zuurstoftekort hebben
mensen met symptomatische PAES vaak last van kuitkramp, pijn, spierzwakte en
tintelingen tijdens inspanning. Het patroon van deze symptomen kan lijken op
andere typen ELP zoals het diepe posterieure type van het chronisch
compartimentsyndroom bij inspanning (dp-CECS). Bij dp-CECS wordt gedacht dat de
symptomen ontstaan door een verhoogde spierdruk die gemeten kan worden met een
invasieve drukanalyse.
Het onderscheid tussen PAES en dp-CECS kan bijzonder moeilijk zijn. Omdat zowel
PAES als CECS relatief onbekende syndromen zijn, is het percentage
onderdiagnose en langdurige diagnostische vertraging hoog. Het is belangrijk
dat patiënten de juiste diagnose krijgen om de beste behandeling te kunnen
bepalen. Er is een direct verband tussen diagnostische vertraging en het
resultaat van de behandeling. Bovendien moeten ongewenste gevolgen zoals
onomkeerbare schade aan de slagaderwand bij PAES met daaropvolgende acute
occlusie te allen tijde worden voorkomen. Daarom moet het diagnostische proces
worden geoptimaliseerd.
Als PAES wordt vermoed door anamnese bij de patiënt en de compartimentdruk geen
uitsluitsel geeft, is duplex ultrasonografie (DUS) tijdens provocatieve tests
van het onderbeen (pointing van de voet, actieve plantairflexie) geïndiceerd.
Daarnaast wordt een looptest met Enkel-Arm Index (EAI) uitgevoerd na een
provocatieve oefening. Dynamische Magnetic Resonance Imaging (MRI) tijdens
provocatie kan helpen om onderscheid te maken tussen een geval van anatomische
en functionele PAES.
Er is grote behoefte aan een diagnostische gouden standaard voor fPAES. Eerdere
DUS-studies hebben echter aangetoond dat compressie van de arterie poplitea
vrij vaak voorkomt bij gezonde personen zonder symptomen van het onderbeen (tot
50%!). Of deze gezonde asymptomatische personen met abnormale DUS-beelden ook
compressie van de arteria poplitea kunnen vertonen tijdens een dynamische MRI
is onbekend.

Bij gezonde personen zonder ELP onderzoeken of DUS en dynamische MRI een
samengedrukte arterie poplitea kunnen aantonen in rust en tijdens provocatieve
testen (pointing van de voet, plantaire voetflexie tegen weerstand).

Beschrijvende studie met exploratieve elementen waarbij gezonde vrijwilligers
een DUS en een dynamische MRI ondergaan. Een looptest met Enkel-Arm Index (EAI)
wordt uitgevoerd om andere oorzaken van ELP uit te sluiten. Er is één
onderzoeksarm, geen comparator en geen randomisatie.

Vrijwillgers vullen een 10 minuten durende symptoomvragenlijst in en een
vragenlijst voor de veiligheid van een MRI-scan. Ze lopen vervolgens 5 minuten
op een loopband terwijl ze worden geobserveerd door een vaatlaborant. Daarna
ondergaan ze een 15 minuten durende echografische analyse van beide fossae
poplitae in buikligging. De MRI-analyse duurt 45-60 minuten.
Er is geen schade verbonden aan een DUS of looptest. Mits een vrijwilliger geen
implantaten heeft en geen claustrofobie heeft, is een MRI niet schadelijk.
Alle tests worden op één dag gepland, idealiter binnen een tijdsbestek van 2
uur. Proefpersonen ontvangen ¤ 50 voor een volledige deelname. Verder hebben ze
geen baat bij dit onderzoek.