Het carpale tunnel syndroom. Klinisch duidelijke klachten met negatieve zenuwgeleidingsstudies en diagnostische waarde echografie.

A: Het carpale tunnel syndroom (CTS) is een veel voorkomende aandoening en
vormt een belangrijke oorzaak van functieverlies en secundair werkverzuim.
Afhankelijk van de ernst van de klachten volgt ofwel een conservatieve of
chirurgische behandeling. 8 Tot 13 % van patiënten met klinisch duidelijke
klachten heeft een normaal zenuwgeleidingsonderzoek. Over het te voeren beleid
bij deze patiëntengroep bestaat tot nu toe geen consensus. Vanwege het
ontbreken van een duidelijk behandeladvies varieert het beleid bij deze
patiëntengroep sterk per neuroloog of neurochirurg. Echografie van zenuwen
wordt steeds meer toegepast en zou juist bij deze groep patiënten een
diagnostisch hulpmiddel kunnen zijn.

B: Bij vrijwel alle patiënten wordt een zenuwgeleidingsonderzoek uitgevoerd als
diagnostisch hulpmiddel. Vaak is er echter sprake van een duidelijk klinisch
beeld met karakteristieke klachten. In zo*n geval kan de vraag worden gesteld
wat de aanvullende waarde is van een geleidingsonderzoek. Echter een operatieve
behandeling wordt vaak pas gepland na bevestiging van de diagnose middels
geleidingsonderzoek. Echografie van zenuwen heeft zich de laatste jaren sterk
ontwikkeld en kan mogelijk een geleidingsonderzoek vervangen en leiden tot een
vermindering in belasting voor de patiënt met CTS-klachten.

A: Het doel van het huidige onderzoek is te onderzoeken wat de juiste
behandelstrategie is bij patiënten met klinisch duidelijk klachten van een CTS
met negatieve zenuwgeleidingsstudies en te bekijken wat de waarde is van
echografisch onderzoek bij deze groep patiënten.

B: Aantonen wat de waarde is van echografisch onderzoek van de carpale tunnel
bij klinisch duidelijk omschreven klachten van het carpale tunnel syndroom.

A: Patiënten met een klinisch duidelijk CTS, die voldoen aan de
inclusiecriteria, met een normaal EMG, worden gerandomiseerd in 2 groepen. In
groep 1 wordt een operatieve behandeling uitgevoerd, in groep 2 wordt een
expectatief beleid gevoerd. Vanwege het te verwachten hogere succespercentage
van een operatie, wordt voor elke conservatieve patiënt er 2 geïncludeerd in de
chirurgiegroep. Na 6 maanden volgt poliklinische controle en worden de
resultaten met elkaar vergeleken. Er wordt gekeken naar het percentage mensen
bij wie een echografie afwijkend is.

B: Patiënten worden op basis van duidelijke criteria ingedeeld in 2 groepen:
groep 1 met klinisch duidelijk CTS en groep 2 met klinisch waarschijnlijk CTS.
Alle patiënten ondergaan een gestandaardiseerd zenuwgeleidingsonderzoek en
echografie van de carpale tunnel waarbij de dikte van de zenuw wordt gemeten.
De behandeling verloopt in overleg met de patiënt en de behandelend neuroloog
chirurgisch of conservatief.

A: De patiënten ingedeeld in groep 1 ondergaan een open carpale tunnel release, uitgevoerd door een neurochirurg. Bij patiënten in groep 2 wordt een expectatief beleid gevoerd. B: Er vindt geen specifieke interventie plaats vanwege het onderzoek. Patiënten worden behandeld zoals in de dagelijkse praktijk de gewoonte is, conservatief of chirurgisch.

A: Patiënten ondergaan een niet belastende echografie van de pols. Er zijn
strikte klinische inclusiecriteria om te voorkomen dat patiënten ten onrechte
geopereerd worden.
Follow-up studies hebben aangetoond dat tot een derde van de patiënten met een
CTS spontaan verbetert na een follow-up van maximaal 11 jaar. Met het oog
hierop is een expectatief beleid gedurende 6 maanden te rechtvaardigen.

B: Patiënten ondergaan een niet belastende echografie van de pols, naast het
zenuwgeleidingsonderszoek, dat in de dagelijkse praktijk altijd wordt
uitgevoerd. Er zijn geen risico*s aan de onderzoeken verbonden. Patiënten
ondergaan de onderzoeken zoveel mogelijk op 1 dag en worden na 6 maanden een
keer poliklinisch teruggezien en vullen een vragenlijst in.