Een multicenter-, gerandomiseerd, dubbelblind, placebo-gecontroleerd onderzoek naar het humane Anti-TNF monoklonale antilichaam Adalimumab endoscopie-onderzoek om de effecten op mucosale genezing te evalueren bij patiënten met de Ziekte van Crohn waarbij de dikke darm betrokken is.

Ondanks de bestaande behandelingensmogelijkheden voor de ziekte van Crohn zijn
er veel patienten die nog steeds symptomen van de ziekte van Crohn
onderrvinden. Anti-tumor necrosis factor therapie heeft zijn kracht bewezen in
de behandeling van de ziekte van Crohn. Een groot aantal patient wordt
geleidelijk intolerant, allergisch of ongevoelig voor deze therapie door de
vorming van antistoffen. Adalimumab is vrijwel volledig humaan en kent deze
bijwerking naar verwachting niet. Tevens kan Adalimumab thuis worden gegeven in
tegenstelling tot de nu toegepaste anti-TNF therapie. Door middel van deze
studie wordt onderzocht wat de werkzaamheid van adalimumab
onderhoudsbehandeling is op de mucosale genezing bij proefpersonen is met
matige tot ernstige ideolische ziekte van Crohn in vergelijking tot een
placebo. De resultaten zijn belangrijk om de werkzaamheid van Adalimumab te
kunnen vergelijken met de bestaande anti-TNF therapie, waarbij de verwachting
is dat Adalimumab even krachtig werkt zonder dat er intolerantie, allergie of
ongevoleigheid optreedt.

De werkzaamheid aantonen van adalimumab op de mucosale genezing bij personen
met matige tot ernstige ileocolische ziekte van Crohn en de veiligheid schetsen
van aldalimumab als dit wordt toegedined aan proefpersonen met de ziekte van
Crohn.

Dit een gerandomiseerd, dubbelblind, placebogecontroleerd, multi-center
onderzoek.

Het onderzoeksgeneesmiddel wordt via subcutane injectie toegediend. Alle proefpersonen worden bij aanvang geregistreerd (week 0) om een open-label oplaaddosis van 160 mg adalimumab en een dosis van 80 mg adalimumab in week 2 te ontvangen. In week 4 worden alle proefpersonen gerandomiseerd om injecties met adalimumab 40 mg om de week of placebo om de week te ontvangen. Op pagina 17 van het studie protocol staat een schematisch overzicht voor het toedienen van de studie medicatie.

De proefpersonen zal voor een periode van maximaal 52 weken aan de studie
deelnemen. Tijdens de periode zal de proefpersoon dertien keer naar het
ziekenhuis komen in het kader van de studie. Als de onderzoeker het
noodzakelijk acht kunnen er extra bezoeken worden gepland. Zeventig dagen na de
laatste visite zal er nog telefonisch contact opgenomen worden met de
proefpersoon.
Tijdens de screeningvisite zal de proefpersoon een volledig lichamelijk
onderzoek ondergaan. Er zal op alle visites bloed worden afgenomen. Het afnemen
van bloed kan leiden tot flauwvallen, ontstekingen van de ader, pijn, blauwe
plekken en infectie. Ook kan er een bloeding optreden van de plaats waar is
geprikt.
De proefpersoon zal gevraagd worden om een doseringsformulier en een formulier
voor ongewenste gebeurtenissen bij te houden. Ook zal de proefpersoon vijf keer
gevraagd worden om 3 vragenlijsten in te vullen.
De proefpersoon zal maximaal vier maal een endoscopie ondergaan. Tijdens deze
endoscopie zal een biopt worden afgenomen. De voorbereiding op de endoscopie
zal een beperking betekenen van het soort voedsel dat de proefpersonen 1-2
dagen vóór de test eet. Tot de voorbereiding op de endoscopie kan ook het
gebruik van laxerende middelen behoren, met als gevolg een minder stevige
ontlasting. Mogelijke risico*s tijdens de endoscopie zijn: het ontstaan van een
gaatje in de darmwand, dat mogelijk chirurgisch moet worden hersteld, en
bloedingen die het toedienen van donorbloed noodzakelijk maken. De kalmerende
medicatie die meestal tijdens een endoscopie wordt gegeven om de proefpersoon
te helpen ontspannen, kan leiden tot allergische reacties als misselijkheid,
huiduitslag, duizeligheid bij een verlaging in bloeddruk, een zodanige
vertraging van de ademhaling dat er in sommige gevallen een beademingsmachine
wordt gebruikt, en overlijden ten gevolge van hartproblemen door de verdoving.
Deze risico*s zijn gering, minder dan 1 op de 100 patiënten.
Tijdens de röntgenfoto*s van de borst wordt de proefpersoon blootgesteld aan
een kleine hoeveelheid straling. Deze hoeveelheid straling wordt niet als een
significant risico beschouwd.
De proefpersoon kan bijwerkingen ondervinden wanneer de studie medicatie wordt
gebruikt. De meest voorkomende bijwerkingen van Adalimumab en de
placebo-injecties waren reacties bij de injectieplek. Patiënten hadden last van
roodheid, jeuk, kneuzing, pijn en/of zwelling bij de injectieplek. De meeste
injectieplek-reacties werden omschreven als mild, en de meerderheid hiervan
verdween zonder dat er met het medicijn gestopt hoefde te worden. Bij de
reumatoïde artritis-onderzoeken waarbij patiënten met adalimumab werden
vergeleken met patiënten met placebo (injectie met niet-actieve stof) waren de
volgende bijwerkingen frequenter bij de adalimumab-groep, met een percentage
van * 5%: bovenste luchtweginfectie, hoofdpijn, huiduitslag, sinusitis,
accidenteel letsel, misselijkheid, buikpijn, rugpijn, plasbuisontsteking, hoge
bloeddruk en griepsyndroom.
Vrouwen in de vruchtbare leeftijd dienen een betrouwbare anticonceptie methode
te gebruiken zoals omschreven in het protocol.
Het gebruik van bepaalde medicatie is niet toegestaan wanneer de proefpersoon
aan de studie deelneemt. Deze medicatie staat omschreven in het protocol.