Prospectief gerandomiseerde studie naar het effect van autologe geconcentreerde trombocyten versus corticosteroid injecties bij epicondylitis lateralis.

Tenniselleboog, ofwel epicondylitis lateralis, is de meest voorkomende
aandoening van de elleboog en is bij ongeveer 1,5 % van de bevolking op een
willekeurig moment aanwezig.

De incidentie is 6 per 1000 en de prevalentie 7 per 1000 patiënten per jaar.
Meer dan de helft van de patiënten met epicondylitis lateralis gaat niet naar
de huisarts. 3-6 % Van de patiënten wordt doorverwezen naar een orthopedisch
chirurg.
Mensen die handarbeid verrichten of racketsporten beoefenen hebben een verhoogd
risico op het krijgen van een tennis elleboog. De aandoening komt het meest
voor in de leeftijdsgroep tussen de 35 en 50 jaar.
De oorzaak van epicondylitis lateralis is onbekend. Verondersteld wordt dat aan
deze aandoening micro- en macroscopische laesies in de gemeenschappelijke origo
van de pols- en vingerextensoren ten grondslag liggen. De laesies zouden vooral
door overbelasting van deze spieren worden veroorzaakt. Uit histologische
onderzoek is gebleken dat er bij chronische epicondylitis geen sprake is van
een ontstekingreactie, maar van angiofibroblastische degeneratie met
glycosaminoglycaan depositie, calcificaties en veranderingen in de
celmorfologie. Abnormale fibroblastdifferentiatie speelt een belangrijke rol
bij de pathogenese van tendinose.
Van corticosteroidinjecties is aangetoond dat ze de pijn tijdelijk verminderen
en wordt gezien als de gouden standaard. De aandoening kan echter gedurende
lange tijd persisteren en/of met zulke hevige pijnklachten verlopen, dat een
alternatieve behandeling is geïndiceerd.
Er zijn veel soorten behandelingen mogelijk: rust, activiteitenrestrictie,
armbrace/spalk, fysiotherapie, *extracorporale shockwave
therapie* (vergruizing), NSAID*s, corticosteroïdinjectie, botuline
toxine-injectie, acupunctuur etc. Van geen enkele behandelmethode is echter een
gunstig effect aangetoond op de totale duur van de klachten of is onderling
effectiever gebleken.
Een nieuwe behandelingsmethode is het lokaal injecteren van autologe
thrombocyten in de ECR-pees. Dit bouwt voort op het onderzoek van Edwards et
al, waarbij autoloog bloed werd geïnjecteerd. Tevens is bij eerder onderzoek
aangetoond dat het injecteren van *Platelet Rich Plasma* (PRP) bij patiënten
met fasciitis plantaris het herstel wordt versnelt. Hetzelfde werd aangetoond
bij ratten met een achillespeeslaesie.
Het PRP heeft een 5-8 keer hogere concentratie bloedplaatjes dan normaal bloed.
Bloedplaatjes spelen een belangrijke rol bij het herstel van weefselschade. Zij
bevatten verschillende groeifactoren die essentieel zijn voor de wederopbouw
van weefsel; Platelet Derived Growth Factor, Transforming GF-ß, Insulin like
GF, Vascular Endothelial GF, Epidermal GF en Fibroblast GF. Deze groeifactoren
kunnen onrijpe fibroblasten activeren, alsmede de celproliferatie en vasculaire
formatie stimuleren.
Door activatie van de bloedplaatjes komen de verschillende groeifactoren vrij,
die ervoor zorgen dat het herstelproces van de ECR-pees wordt versneld. Er zijn
aanwijzingen dat door deze behandeling de pijnklachten eerder verdwijnen.

Het doel van deze studie is om prospectief gerandomiseerd te toetsen of het
eenmalig percutaan injecteren van PRP in de ECR-pees een verbetering van de
klachten en een verkorting van de ziekteduur geeft bij mensen met chronische
epicondylitis lateralis, in vergelijking met een controlegroep die geïnjecteerd
zal worden met lidocaïne en corticosteroïden.
Het specifieke doel van dit onderzoek is patiënten met chronische ernstige
epicondylitis lateralis een alternatief te kunnen bieden alvorens zij opteren
voor een operatieve behandeling.

De studie wordt opgezet als een prospectief dubbelblind gerandomiseerd
onderzoek, waarbij patiënten eenmalig een injectie in de ECR-pees krijgen. De
patiënten worden ingedeeld in twee groepen. Bij de experimentele groep wordt
PRP geïnjecteerd en bij de controlegroep lidocaïne en corticosteroïden in
identieke spuiten.
Het onderzoek zal worden uitgevoerd over een periode van 6 maanden en zal
maximaal 115 patienten behandelen in de experimentele groep en evenveel in de
controle groep. Al de patienten dienen te voldoen aan de inclusiecriteria. Het
onderzoek zal voortduren tot alle deelnemers het 24 weken follow-opbezoek
hebben bereikt.

Algemene risico*s

Zoals bij elke procedure waarbij geïnjecteerd wordt, zijn er risico*s bij het
injecteren van gebufferd PRP voor de behandeling van epicondylitis lateralis.
Complicaties die kunnen optreden zijn: bloeding, infectie, zenuwschade, geen
vermindering van de klachten, verergering van de klachten. Zelden zal een
complicatie fataal zijn.


Risico*s geassocieerd met behandeling

Patiënten die meedoen aan het onderzoek kunnen een verhoogd risico hebben op
bepaalde complicaties; pijn, diep veneuze trombose, littekenvorming, reactie op
lidocaïne (allergisch, lokaal toxisch, mogelijk intravasculaire injectie),
thrombotische complicaties.


Risicoverlaging

Om het risico op complicaties zo klein mogelijk te houden, wordt de
patiëntengroep samengesteld met exclusie- en inclusiecriteria.