Angiotensine II receptor antagonist bij patiënten met een systemische rechter ventrikel.

In de westerse wereld zijn er tegenwoordig meer dan 25.000 volwassen patiënten
met een systemische rechter ventrikel als gevolg van een
congenitaal/chirurgisch gecorrigeerde transpositie van de grote vaten. Dit
betekent dat de rechter ventrikel de lichaamcirculatie van deze patiënten
onderhoudt. Deze patiëntengroep heeft een verhoogd risico op verschillende
cardiale aandoeningen, die zorgen voor een verslechtering van hun klinische
conditie en die bijdragen aan hun vroegtijdig sterven. Dit laatste wordt
voornamelijk veroorzaakt door de progressieve disfunctie van de systemische
rechter ventrikel. Het is aangetoond dat de ernst van het rechter ventrikel
disfunctie samenhangt met de uitgebreidheid van rechter ventrikel fibrose en -
hypertrofie.
Angiotensine II receptor antagonisten (ARB*s) hebben een bewezen gunstig effect
op patiënten met een falende linker ventrikel. Zij beschermen het myocard door
vermindering van de myocardiale fibrose en -hypertrofie. Tot dusver zijn deze
gunstige effecten van ARB*s niet aangetoond bij patiënten met een systemische
rechter ventrikel. Er is slechts één studie naar de effecten van deze
medicijnen op de systemische rechter ventrikel verricht, welke geen verbetering
liet zien van de inspanningstolerantie van de patiënt, noch van de
neurohormonen spiegels. Echter, gezien het lage aantal patiënten (slechts 29
patiënten), de korte follow-up periode (slechts 15 weken) en de ongelukkig
gekozen en onnauwkeurige eindpunten is het onmogelijk om enige conclusies te
trekken omtrent het belang van ARB*s voor patiënten met een systemische rechter
ventrikel. Een nieuwe studie, met voldoende power, een lange follow-up en met
duidelijke en precieze eindpunten is noodzakelijk om deze patiëntengroep een
optimale en evidence-based behandeling te kunnen bieden en daarmee een betere
toekomst.

Het aantonen/uitsluiten dat ARB*s (valsartan) de functionele (contractiele en
electrofysiologische) functie van de rechter ventrikel verbeteren bij patiënten
met een systemische rechter ventrikel.

Gerandomiseerd, dubbel-blind, prospectief onderzoek met een follow-up van 3
jaar.

Valsartan begindosis 160mg 1dd1, zal met een interval van twee weken verhoogd worden naar 160 mg 2dd1.

De onderzoeken die in het kader van de studie op de proefpersonen verricht
zullen worden zijn allemaal non-invasief, behoudens de bloedafnames, en vrij
van risico's voor de patiënt. De belasting voor de patiënt bestaat
voornamelijk uit de tijd die de verschillende onderzoeken in beslag zullen
nemen.
Het aantal bijwerking ten gevolge van het gebruik van valsartan is zeer laag.
De meest voorkomende bijwerking is duizeligheid als gevolg van een daling van
de bloeddruk (> 1:100 en < 1:10 patiënten). Ernstige of fatale bijwerking zijn
nooit beschreven.