polsbeweging tijdens onderarmrotatie middels diredimensionale CT-beeldvorming

Eerdere radiologische studies vonden een relatie tussen een relatief te lange
ulna en het ''ulnocarpaal abutment syndroom'', waarbij pijn in de pols optreedt
als de ulna tegen de polsbotjes aanduwt. Patiënten met dit syndroom presenteren
zich met chronische pijn in de pols, krachtsverlies en bewegingsbeperking.
Naast een ''anatomisch'' te lange ulna hebben sommige patiënten vergelijkbare
klachten, maar geen te lange ulna op de standaard röntgenfoto. Het idee is dan
dat bij het draaien van de onderarm en gelijktijdige belasting (door
bijvoorbeeld knijpen) de ulna langer wordt ten opzichte van de radius, met als
resultaat dat deze alsnog elke keer tegen de polsbotjes botst. Uiteindelijk
leidt dit botsen tot overbelasting van en schade aan het polsgewricht. Ook deze
patiënten komen dan in aanmerking voor een ingrijpende chirurgische correctie.
Het doel van de operatie is om de ulna korter te maken om het botsen te
voorkomen. In een groot deel van de patiënten valt het resultaat van deze
operatie tegen.

De studies die tot nu toe gedaan zijn, zijn gebaseerd op standaard
röntgenopnamen, met de onderarm in neutrale stand.

De vraag is of draaiing van de onderarm inderdaad een verlenging van de ulna
tot gevolg heeft. Tot nu toe was dit moeilijk te meten omdat de standaard
2-Dimensionale beelden moeilijk met elkaar te vergelijken zijn. Wij gaan met
3-Dimensionale CT-scans opnieuw onderzoeken of de ulna verlengt ten opzichte
van de radius bij onderarm rotatie en axiale belasting. We hebben en methode
ontwikkeld die het mogelijk maakt om verschillende beelden heel nauwkeurig op
elkaar te leggen en te vergelijken.
Uiteindelijk kan dankzij dit onderzoek duidelijk worden of een verkorting van
de ulna de meest optimale behandeling is voor deze patiënten!

Eerst zal de pols worden ingegipst. Daarna zullen direct een viertal CT-scans
van de pols gemaakt worden met de onderarm in 4 verschillende standen, waarna
het gips ook meteen weer wordt verwijderd. De gehele meting zal een uur in
beslag nemen.

Ten gevolge van de CT-opnames zullen de proefpersonen aan röntgenstraling bloot
komen te staan; deze hoeveelheid is echter gering en valt binnen de normen die
voor dit soort onderzoek wordt gesteld door de Wereld Gezondheids Organisatie
(WHO). De effectieve stralingsbelasting wordt op 0.2 mSv geschat. Totaal krijgt
de proefpersoon een straling van van 0.8 mSv.