Stabiliteit en Variabiliteit van lopen met een beenprothese: de relatie tussen variabiliteit en stabiliteit van het looppatroon van mensen met een beenprothese.

Leren lopen met een prothese is niet gemakkelijk. Tijdens de revalidatieperiode
is het voor de behandelaars en de revalidant nuttig om de vordering in
loopvaardigheid bij te houden. Omdat vorderingen niet altijd met het blote oog
waarneembaar zijn is, het handig om deze vorderingen met een objectieve maat
vast te leggen. Het evalueren van loopvaardigheid kan gebeuren op het niveau
van loopsnelheid, symmetrie of energieverbruik tijdens lopen, maar ook de
stabiliteit van het looppatroon is een zeer relevante uitkomstmaat.
Vaak wordt stabiliteit gemeten aan de hand van de variabiliteit van het
looppatroon in termen van standaard deviatie of coefficient van variantie.
Recent onderzoek heeft echter aangetoond dat de assumpties die gemaakt worden
bij gebruik van deze conventionele methoden, namelijk dat stappen onafhankelijk
van elkaar zijn, niet juist is. Hierdoor wordt voorbij gegaan aan mogelijke
structuur en regelmaat die in de data aanwezig is. Aangetoond is dat nieuwe
(niet lineaire) benaderingen beter onderscheid mogelijk maken tussen de
variabiliteit van verschillende groepen (zoals bijvoorbeeld gezonden en
patiënten of jongeren en ouderen). Over diverse pathologische gangbeelden is al
veel bekend, maar over het lopen met een beenprothese is heel weinig bekend. In
dit onderzoek wordt de dynamica van het gangbeeld van mensen die met een
prothese lopen onderzocht ten einde een goede uitkomstmaat te vinden waarmee de
stabiliteit van het looppatroon kan worden geobjectiveerd.

In deze studie zullen we onderzoeken hoe de variabiliteit en stabiliteit van
het lopen met een prothese verschilt van het lopen met twee gezonde benen.
Daarnaast willen we onderzoeken welke van de gebruikte maten de
onderzoekspopulaties het beste van elkaar kunnen onderscheiden. Tenslotte,
willen we de relatie tussen variabiliteit en stabiliteit van het lopen nader
bestuderen.

Proefpersonen lopen vier maal zes minuten onder vier verschillende condities:
1) lopen binnen, 2) lopen binnen met cognitieve dubbeltaak, 3) lopen buiten op
regelmatige ondergrond,4) lopen buiten op onregelmatige ondergrond. Tijdens het
lopen wordt de versnelling van de romp gemeten met behulp van een ambulante
versnellingssensor die rond het bekken wordt gedragen. Over verschillende
trajecten wordt tijdens de metingen de gemiddelde loopsnelheid bepaald. Alle
metingen bij de deelnemers met een prothese vinden plaats op
voorkeursloopsnelheid. De controle groep loopt zowel op hun voorkeurssnelheid
als op de loopsnelheid van de gematchte prothesegebruikers, om voor het
mogelijke effect van loopsnelheid te controleren. De metingen van het onderzoek
vinden plaats in en rondom het revalidatiecentrum Heliomare.

Belasting en risico zijn gering. Proefpersonen lopen binnen op een vlakke
ondergrond en buiten op een onregelmatige ondergrond. In geen van de condities
zijn noemenswaardige obstakels aanwezig. De condities wijken niet af van
omstandigheden die een patiënt in zijn ADL tegenkomt. De proefleider is altijd
in de buurt om assistentie te verlenen als dat nodig is.