Twaalf maanden durend, multicentrisch, open-label, gerandomiseerd onderzoek naar de veiligheid, verdraagbaarheid en effectiviteit van Certican* met Simulect, corticosteroïden en twee verschillende blootstellingsniveaus van tacrolimus bij de novo niertransplantaatontvangers

Niertransplantatie zonder immuunsuppressie is helaas onmogelijk. Vrijwel alle
immuunsuppressiva hebben bijwerkingen. De standaard therapie in het UMC Utrecht
is op dit moment een combinatie van tacrolimus, mycophenolaat mofetil en
gedurende een aantal maanden prednisolon.

Bij patiënten met een hoge immunisatiegraad of een 3de niertransplantatie wordt
hieraan een IL-2 receptor antagonist toegevoegd.

Een van de meeste vervelende bijwerkingen is de nefrotoxiciteit van
calcineurine blokkers (tarcrolimus en cyclosporine). Middels dit protocol
proberen wij de dosering van tacrolimus te verlagen waardoor wij een betere
nierfunctie verwachten. Omdat wij uiteraard voldoende immuunsuppressie willen
blijven geven dienen andere immuunsuppressiva te worden voorgeschreven. In dit
protocol maken we gebruik van de combinatie basiliximab (Simulect®),
tacrolimus, everolimus (Certican*) en prednisolon in doseringen welke recent
met succes zijn gebruikt in een studie van Cooper et al. De gegevens van deze
studie worden u toegezonden.

Een gelijkvormige studie is reeds eerder verricht maar dan met cyclosporine als
calcineurine blokker. In de meeste centra, waaronder Utrecht en Maastricht
wordt tacrolimus verkozen boven cyclospirine o.a. omdat tacrolimus geen gingiva
hyperplasie veroorzaakt en minder sterk de bloeddruk verhoogd.

Deze studie wil daarom onderzoeken of het mogelijk is na 3 maanden de
tacrolimus dosering verder te verlagen.

Is het mogelijk 3 maanden na transplantatie met gebruikmaken van voornoemde
immuunsuppresiva de tacrolimus dosering te verlagen, zonder dat er meer
afstotingen optreden met als doel de nierfunctie te verbeteren.

12 maanden multicenter gerandomiseerd open-label.

Er zijn 2 perioden:
In de eerste 3 maanden worden patiënten met een geaccepteerde behandeling
bestaande uit een inductie behandeling met basiliximab op dag 0 en 4, 20 mgr,
everolimus gedoseerd op dalspiegels van 3 tot 8 ng/mL, tacrolimus gedoseerd op
een spiegel van 4 to 7 ng/mL en prednisolon 100 mgr preoperatief, vervolgd door
20 mgr per dag tot een onderhoud van 5 mgr bij 2 maanden


Na 3 maanden wordt in de controle groep (B) de medicatie voortgezet, terwijl in
de studie arm (A) de tacrolimus dosering wordt verlaagd tot een spiegel van 1,5
tot 3 ng/mL

Op maand 3 wordt in de studiearm (A) de tacrolimus dosering verlaagd

Belasting:
Geen extra bezoeken of bloedafnames ten behoeve van de studie buiten de normale
controles om, behoudens 13 keer een extra buisje bloed van 5 ml voor de
everolimus dalspiegel bepaling.

Risico's:
Aangezien everolimus een nieuw geneesmiddel is, kan het onderzoek bijwerkingen
met zich meebrengen die op dit moment niet zijn te voorzien of die onbekend
zijn. Onverwachte bijwerkingen van immunosuppressiva zijn onder andere
tijdelijke veranderingen in de geslachtshormoonhuishouding, leverfunctietesten,
beenmergsuppressie en verhoogde vatbaarheid voor infectie. Bij een meervoudig
dosisonderzoek naar everolimus bij mensen werd opgemerkt dat bij verschillende
patiënten het aantal bloedplaatjes (bloedbestanddelen die bloedingen stoppen)
en in sommige gevallen ook het aantal witte bloedcellen afnam. Tevens bestaat
de mogelijkheid dat de triglyceride/cholesterolspiegel zal stijgen. Patiënten
zullen echter een lage dosis everolimus krijgen en zullen bovendien, als hun
arts dat nodig acht, een lipidenverlaagend geneesmiddel
(HMG-CoA-reductaseremmer) ontvangen dat de kans op een mogelijk lipidverhoging
zal beperken.

Daar tegen over staat dat het aantal bijwerkingen van tacrolimus lager zal zijn
door de lagere dosis, en de patiënten niet de bijwerkingen zullen hebben van
mycophenolaat mofetil het middel dat wij in de routine gebruiken naast
tacrolimus)

Bij iedere wijziging van een immuunsuppressief protocol bestaat de kans op een
hogere incidentie acute afstotingen. In deze periode (maand 4 -12) is de kans
hierop niet groot en bovendien meestal met de gebruikelijke therapie
(methylsolumedrol of ATG) vrijwel altijd behandelbaar.