Het reduceren van bilirubine geinduceerde neurologische dysfunctie (BIND) bij te vroeg geboren kinderen, additioneel gebruik van de bilirubine:albumine ratio voor de behandeling van hyperbilirubinemie

Bij vrijwel alle premature pasgebornen treedt icterus neonatorum op ten gevolge
van ongeconjugeerde hyperbilirubinemie, hetgeen kan resulteren in hersenschade.
De huidige behandeling is gebaseerd op de concentratie van het totaal serum
bilirubine (TSB). Echter, de gehanteerde interventiegrenzen voor fototherapie
en wisseltherapie zijn niet wetenschappelijk onderbouwd. Het TSB is een
onbetrouwbare maat gebleken in het voorspellen van de door bilirubine
geinduceerde neurologische dysfunctie (BIND). Het vrije niet aan albumine
gebonden bilirubine is een betere maat voor neurotoxiciteit, maar is niet
routinematig beschikbaar voor gebruik in de dagelijkse praktijk. Lage serum
albumine waarden (waardoor hoge B:A ratio's) kunnen het vrije bilirubinegehalte
verhogen en daarmee het risico op BIND vergroten. De bilirubine:albumine ratio
wordt ook wel als surrogaatparameter voor het vrije bilirubine beschouwd en is
derhalve een interessante additionele parameter bij de behandeling van
hyperbilirubinemie bij prematuren.

De vraagstelling van het onderzoek is: Zal het additioneel gebruik van de
bilirubine:albumine (B:A ratio) met het totaal serum bilirubine (TSB) bij de
behandeling van hyperbilirubinemie bij premature pasgeborenen leiden tot een
afname van bilirubine geinduceerde neurologische dysfunctie (BIND).

Prospectieve gerandomiseerde gecontroleerde, open label, geblindeerde uitkomst,
multicenter studie in Nederland

Hyperbilirubinemie wordt dagelijks geevalueerd door middel van de combinatie B:A-ratio en TSB (studiegroep) of alleen het TSB (controle of care-as-usual groep). De interventiegrenzen voor fototherapie en wisseltherapie zijn gebaseerd op óf de combinatie B:A ratio en TSB (studiegroep) of alleen de TSB (controle groep).

De belasting van de studie bestaat uit bloed- en urine afnames als onderdeel
van het dagelijks laboratoriumonderzoek. Bilirubine en albumine zullen elke dag
in de eerste 10 levensdagendagen worden bepaald. Hiertoe zal mogelijk per keer
iets meer bloed worden afgenomen dan gebruikelijk (maximaal 10 x 100 µL= 1.0 mL
(per bepaling is ca. 10 µL plasma nodig)).
Het bloed wat overblijft na analyse zal bewaard worden tbv bepaling van het
vrije bilirubine. Tevens zal materiaal van de routinematig afgenomen urine na
analyse bewaard worden voor het bepalen van het lumirubine.
Het is mogelijk geincludeerde kinderen eerder en/of langer fototherapie krijgen
ivm hyperbilirubinemie, dan bij de standaardbehandeling. Fototherapie kent
weinig bezwaren. De kinderen zouden mogelijk ook eerder in aanmerking komen
voor wisseltherapie. Echter, het kan ook zijn dat door het eerder starten van
fototherapie, wisseltherapie wordt voorkomen. Het netto effect kunnen we niet
goed inschatten.
In het Groningse deel van de onderzoekspopulatie zal, indien mogelijk
(beschikbaarheid apparatuur van de Klinische Neurofysiologie) een uitgebreider
gehoorsonderzoek (ABR) worden verricht, dan de standaardtest (ALGO). Bij de ABR
en bij de ALGO worden geluiden via een koptelefoontje aanboden en vervolgens
met plak-schedelelectroden geregistreerd. Bij de ABR wordt dit met 3
(plak)elektroden gedaan, bij de ALGO met 1.
De uitgebreide ontwikkelingstests van het studieprotocol zijn onderdeel van de
standaard follow-up van de patienten opgenomen op de neonatologie intensive
care.
Het eventuele follow-up onderzoek (ontwikkelingstests) op oudere leeftijd (4-7
jaar) valt buiten dit onderzoek, maar ouders wordt al wel toestemming gevraagd
om ze later voor dit vervolgonderzoek te benaderen.