De adenosinereceptor als nieuw farmacologisch aangrijpingspunt in de behandeling van sepsis.

Ondanks antibiotische en ondersteunende therapie is de mortaliteit van
septische shock anno 2006 nog altijd 30-50%. Als zodanig is er dus grote
behoefte aan verder pathofysiologisch inzicht op grond waarvan nieuwe
aangrijpingspunten voor farmacotherapie kunnen worden ontwikkeld. De
adenosine-hypothese die in dit project centraal staat berust op de
veronderstelling dat de overmatige immuunrespons bij sepsis van nadeel kan zijn
voor de patiënt.
Het beinvloeden van de adenosinereceptor zou potentieel kunnen leiden tot een
vermindering van de inflammatoire reactie en daarbij behorende weefselschade.

Leidt blokkade van de adenosinereceptor met cafeïne tot een toename van de
LPS-geinduceerde inflammatoire respons en een toename van (subklinische)
weefselschade?

Leidt de aanwezigheid van het C34T-polymorfisme van het enzym AMP-deaminase tot
een verminderde inflammatoire respons en een vermindering van LPS-geinduceerde
weefselschade?

dubbelblind placebo gecontroleerd

Drie groepen krijgen LPS. 1 groep zal cafeine krijgen, de andere groep een placebo. de AMPD1 groep zal net als de placebo groep worden benaderd.

LPS-infusie: Intraveneuze injectie van endotoxine (= LPS) bij gezonde
vrijwilligers is een algemeen geaccepteerd model van inflammatie. Meerdere
Europese en Amerikaanse instituten hebben over dit model gerapporteerd in
internationaal vooraanstaande tijdschriften. Wereldwijd hebben duizenden
vrijwilligers LPS toegediend gekregen. Nooit is melding gemaakt van een
ernstige bijwerking waarvoor medische interventie of hospitalisatie nodig was.

Toediening van cafeïne: Cafeïne zal worden toegediend in een concentratie van 4
mg/kg. Er zijn geen gezondheidsrisico*s die gepaard gaan met de infusie van
cafeïne.

Toediening van acetylcholine, nitroprusside, en noradrenaline: Lokale infusie
van deze stoffen leidt niet tot het optreden van systemische effecten. Er zijn
geen gezondheidsrisico*s die gepaard gaan met de infusie van deze middelen.

Bloedafname: gedurende de gehele studie: maximaal 400 ml.

Infusen: 1 intra-veneus infuus, 1 intra-arterieel infuus. Na verwijderen goed
afdrukken om hematoom te voorkomen.