biomarkers in Systemische Lupus Erythematosus

SLE is een systemische autoimmuunziekte met een breed scala aan ziekte
manifestaties. Klinische manifestaties kunnen veel verschillen tussen
patienten, varierend van huidafwijking en arthritis tot centraal zenuwstelsel
aantasting en progressieve glomerulonefritis resulterend in nierfalen. Weinig
is bekend omtrent markers welke geassocieerd zijn met ziektebeloop, ernst van
orgaan aantasting, exacerbatie frequentie en overall ziekte activiteit. Er is
een behoefte biomarkers te identificeren welke geassocieerd zijn met klinische
uitkomst maten.

Constructie van een biobank met bloed en huidbiopten van patienten met SLE
waarin gen-polymorfismen, gen-expressie profiel en antigenen en/of
auto-antistoffen kunnen worden aangetoond, en waar materiaal wordt bewaard, om
in de toekomst eventueel nieuw ontdekte markers te bepalen. Het doel is
biomarkers op te sporen welke geassocieerd zijn met klinische manifestaties van
SLE en om subgroepen patienten te identificeren inzake aanwezigheid en ernst
van orgaan betrokkenheid, ziekte activiteit, incidentie en type van
exacerbaties, co-morbiditeit en overleving.

Observationeel, nested case-control en cohort onderzoek.

Het risico en de belasting voor de patient is in proportie tot het potentieel
van het onderzoek. Onderzoek naar biomarkers kan leiden tot identificatie van
subgroepen patienten, verbetering van diagnose en voorspelling van exacerbatie
en daarnaast meer inzicht in de pathogenese van SLE wat zou kunnen leiden tot
nieuwe therapeutische strategien voor deze ziekte.
Specifiek risico en belasting: aantal extra ziekenhuisbezoeken: 1x. Hoeveelheid
extra bloedafname: 28 ml per keer(2-3x) en maximaal (1x per jaar) 63 ml per
afname. Huidbioptie (4-8) bij inclusie of excacerbatie extra. Risico's
geassocieerd met deze studie: geen.