Invloed van taak manipulatie op spier activiteit

Bij het produceren van grote krachten of bij het langdurig volhouden van een
submaximale kracht worden er naast de *bedoelde* contractie (target-contractie)
steeds meer *non-target* spieren geactiveerd. Er worden zelfs spieren
geactiveerd in de ledemaat contralateraal van de *target* spier (CAC,
contralateraal geassocieerde contractie) (Gellhorn 1947; Dimitrijevic et al.
1992; Gandevia et al. 1993; Mayston et al. 1999; Zijdewind and Kernell, 2001).
Uit recent onderzoek is gebleken dat de geassocieerde contractie en de
vrijwillige contractie beide worden aangestuurd door de contralaterale motor
cortex (Zijdewind, 2006). CAC wordt vaak onderzocht met taken die de
hoeveelheid CAC beïnvloeden, zoals het leveren van verschillende krachten of
het vermoeien van de target hand. Maar bij dit soort taken spelen er altijd ook
andere processen mee die de uitkomst van het CAC onderzoek kunnen beïnvloeden.
Het zou dan ook goed zijn als er een taak is waarbij bij eenzelfde kracht of
eenzelfde mate van vermoeidheid toch meer CAC is.

In dit *pilot* onderzoek willen wij kijken op welke manier we een taak zo
kunnen manipuleren dat er bij eenzelfde hoeveelheid kracht of vermoeidheid toch
meer CAC ontstaat.

In dit onderzoek willen we verschillende protocollen uitproberen zodat we
kunnen zien welke taak het beste in staat is de hoeveelheid CAC te manipuleren.
Vanwege de vermoeidheid die ontstaat bij 3 van de taken, is het niet mogelijk
alle taken in 1 meetsessie uit te voeren. Daarom zal een gedeelte van de
(vermoeidheids)taken uitgevoerd worden in een andere meetsessie op een andere
dag. In alle taken wordt kracht en spieractiviteit van de first dorsal
interosseus spieren gemeten. Ook wordt voorafgaand aan elke taak de maximale
contracties van de linker en rechter wijsvinger gemeten. Bij taak 6 zal ook de
kracht van 1 van de voeten en het EMG van de bijbehorende tibialis anterior en
musculus gastrocnemicus gemeten worden. Verder zal ook voor de voet de maximale
contractie bepaald worden.
Taak 1: Proefpersonen wordt gevraagd een pyramidevormig lijntje zo goed
mogelijk te volgen met de kracht van 1 wijsvinger.
Taak 2: Proefpersonen wordt gevraagd om de non-target wijsvinger een klein
beetje aan te spannen terwijl er met de andere wijsvinger krachten van
verschillende niveaus geleverd wordt.
Taak 3: Proefpersonen wordt gevraagd 10x 15s een contractie op 30% van hun
maximale contractie te leveren. De gainsetting van de visuele feedback die men
hierbij ontvangt wordt veranderd, zodat de taak moeilijker wordt.
Taak 4: In 2 sessies waarbij proefpersonen een vermoeidheidstest uitvoeren met
de target wijsvinger wordt de hand positie van de non-target hand gewisseld
over sessies. Een gelijke handpositie zal mogelijk resulteren in meer CAC.
Taak 5: Proefpersonen wordt gevraagd een constante contractie te maken op 50%
van hun maximale kracht. Ze ontvangen visuele feedback van hun kracht, maar
zien niet alleen de target kracht, maar de kracht van beide handen opgeteld.
Mogelijk wordt de hoeveelheid kracht hierdoor beïnvloed.
Taak 6: Niet de hand, maar de voet wordt vermoeid om de invloed hiervan op de
CAC in de handen te kunnen bepalen.

Aan het experiment zijn geen risico*s verbonden.