Een gerandomiseerd, dubbel gemaskeerd, actief gecontroleerd, fase-3 onderzoek naar de werkzaamheid, veiligheid en verdraagbaarheid van herhaalde doses intravitreaal toegediend VEGF Trap-Eye bij patiënten met neovasculaire leeftijdsgebonden maculadegeneratie (AMD).

Vaculaire endotheliale groei faktor (VEGF), een groeifaktor van eiwit, die
angiogenese stimuleert en de bloedvat doorlaatbaarheid vergroot is een
belangrijke pathogene faktor bij AMD. AMD is een van de belangrijkste oorzaken
van blindheid bij ouderen in de westerse wereld. VEGF trap-eye is een potente,
specifieke inhibitor van VEGF. VEGF trap-eye heeft een hoge bindings affiniteit
met VEGF.
De fase 3 studies met VEGF trap-eye zullen onderzoeken of dit middel een
werkzaamheid heeft die non-infereur is aan bestaande therapieën en of er
mogelijke voordelen zijn, zoals een grotere verbetering in de visuele functie
of een lagere doserings frequente, dan andere middelen met behoud van klinisch
voordeel.

Het onderzoeken van de effectiviteit van intravitreaal toedienen van VEGF
trap-eye in vergelijking met ranibizumab (in een non-inferieure paradigma) bij
de voorkoming van matig gezichtsverlies bij patienten met alle subtypen van
neovasculaire AMD.

Dit is een multi-center, dubbel gemaskeerd, gerandomiseerde fase 3 studie.
Patiënten zullen gerandomisserd worden in een 1:1:1:1 ratio in één van 4
doserings schema's:
1) 0,5 mg VEGF trap-eye elke 4 weken toegdiend
2) 2 mg VEGF trap-eye elke 4 weken toegediend
3) 2 mg VEGF trap-eye elke 8 weken toegediend
4) 0,5 mg ranibizumab elke 4 weken toegediend.

Ongeveer 200 centra in de Eu en de rest van de wereld zullen deelnemen.
Ongeveer 1200 patienten zullen worden gerandomiseerd met als doel 300 patienten
per doserings arm.

1) 0,5 mg VEGF trap-eye elke 4 weken toegdiend 2) 2 mg VEGF trap-eye elke 4 weken toegediend 3) 2 mg VEGF trap-eye elke 8 weken toegediend 4) 0,5 mg ranibizumab elke 4 weken toegediend.

Intravitreale injectie's van VEGF trap-eye in deze studie bij patienten met AMD
is gerechtvaardigd en wordt ondersteund door het veilihgehiedsprofiel van de
medicatie. ITV injectie's maken het mogelijk om de medicatie direct op de
plekken met abnormale neovascularisatie in de retina toe te dienen. Proteinurie
en hypertentie zijn potentiële systemische effecten bij IV of SC toediening van
dit medicament. De lage hoeveelheden die werden aangetroffen in het bloed in
eerdere ITV studies suggerene echter dat bij de doseringsnivo's in deze studie
er geen significante systemische effecten te verwachten zijn. De risico's van
ITV als toedieningsvorm van VEGF trap-eye worden geacht hetzelfde te zijn als
de ITV toediening van pegaptanib en ranibuzumab.

Door de hoge affiniteit met VEGF in vergelijking met ranibizumab en de
mogelijkheid het in hogere doseringen toe te dienen, kan ertoe leiden dat VEGF
trap-eye een klinsiche voordeel heeft, met een langer doserings interval, dat
gelijk is aan en potentieel groter dan ranibuzumab.
Gegeven dat de patienten in de studie een vergevorderd stadium van blindheid
hebben met een slechte prognose en het potentieel dat VEGF trap-eye minstens
een even goede therapie zonder is als ranibuzumab zonder toegenomen risico, is
het redelijk aan te nemen dat het gebruik van VEGF trap-eye de korte termijn
risico's voor deelnemende patienten overtreft.